Μας απαλλάσσει από την παρουσία του ο Νίκος Τόσκας φέροντας στο τέλος μια μαύρη περίοδο για την ασφάλεια της χώρας.
Αλλεπάλληλα λάθη και εμφανής ασχετοσύνη για έναν στρατιωτικό που έγινε γνωστός στην πιάτσα ως διευθυντή του επιτελικού γραφείου του πρώην Α/ΓΕΕΘΑ Μανούσου Παραγιουδάκη. Οι πληροφορίες λένε για έναν άριστο αξιωματικό που δεν του άρεσαν οι δημόσιες σχέσεις και συνεπώς οι σχέσεις του με τους δημοσιογράφους ήταν μετρημένες…
Άλλο όμως να είσαι στρατιωτικός άλλο να είσαι υπουργός ειδικά μιας κυβέρνησης μπολσεβίκων που πρωτεύων στόχο έχουν να θάψουν κάθε τι ελληνικό προς τέρψιν της Μέρκελ και του Ερντογάν.
Όπως θυμούνται στρατιωτικοί συντάκτες, ο Τόσκας το πρώτο καιρό αφότου αποστρατεύθηκε, συνέχισε τον λιτό τρόπο ζωής του και να εμπλουτίζει τις γνώσεις του στην στρατιωτική ιστορία.
Τότε ήταν που ο Βερύκιος του κόλλησε το παρατσούκλι “κόκκινος στρατηγός”…
Επανήλθε στα δρώμενα με την Κυβέρνηση Παπανδρέου. Έγινε διευθυντής του γραφείου του Πάνου Μπεγλίτη, που ήταν ΑΝΥΕΘΑ. Λίγο αργότερα συγκρούστηκε μαζί του και αποχώρησε.
Παρά το γεγονός ότι δεν το… είχε, συνέχισε να ψάχνει για πολιτική επιβίωση και μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, βρέθηκε με τον Νίκο Κοτζιά στο ΠΡΑΤΤΩ. Κι από εκεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και μετά σε υπουργική καρέκλα… Προκλητική η ανέλιξη του. Στηρίχτηκε στις πλάτες του Κοτζιά που τον προωθούσε συνεχώς μέσα στο κόμμα. Με άλλα λόγια, ευθύνη φέρνει και ο ΥΠΕΞ που έφερε στα πράγματα έναν άσχετο με την πολιτική να αναλάβει την ασφάλεια του πολίτη.
Οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν στο Μάτι δεν ήταν μια κρίση όπως όλες οι άλλες. Χάθηκαν άνθρωποι κι αυτό κανένας δεν θα μπορούσε να το προσπεράσει. Ο Τόσκας υπέβαλε ακόμη μία παραίτηση στον Τσίπρα κι αυτή τη φορά έγινε δεκτή και με δική του επιθυμία. Αλλά τώρα είναι αργά για δάκρυα.
Μία παραίτηση δεν θα φέρει πίσω τις μανάδες, τα παιδιά μας, τους παππούδες μας που κάηκαν ζωντανοί.
