ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑTTICA ΤΩΝ HΠΑ ΣΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ ΠΟΥ ΑΠΗΓΑΓΕ ΤΟΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟ ΛΕΜΠΙΔΑΚΗ. “ΠΡΩΤΟ ΒΙΟΛΙ” ΣΤΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ Ο ΣΥΝΕΡΓΟΣ ΤΟΥ Π.ΒΛΑΣΤΟΥ

Αποκλειστικές πληροφορίες για την απαγωγή του μεγαλοβιομήχανου που παρακολούθησε η κοινή γνώμη με κομμένη την ανάσα

Από τον Γιάννη Κολοζώφ

 Ο «συγγραφέας» της απαγωγής και «κολλητός» του Βλαστού, πρώτο “βιολί” στην ομηρεία των 6 μηνών

Ο 59χρονος «κολλητός» φίλος και συνεργός του Παναγιώτη Βλαστού, θεωρείται ο Νο1 ύποπτος ως εγκέφαλος της απαγωγής του Μιχάλη Λεμπιδάκη. Με τον Βλαστό είχαν κατηγορηθεί για βομβιστικές επιθέσεις σε κύκλωμα προστασίας. Ωστόσο είναι πολύ πιθανό οι εφτά δράστες που έχουν συλληφθεί να «νοίκιασαν» τον όμηρο απ’ άλλους Κρητικούς απαγωγείς, όταν η οικογένεια έδειχνε ανένδοτη να εξασφαλίσει τα υπέρογκα λύτρα των 100 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτός ήταν και ο λόγος που  άλλαζαν τα κρησφύγετα σαν … πουκάμισα.

Στις 3 Αυγούστου μάλιστα έγινε έφοδος της αστυνομίας στα Σφακιά αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αργά χθες το απόγευμα πάντως  έγινε και  η προσαγωγή υπόπτου που είχε κατηγορηθεί ως «περιφερειακό» μέλος στην εγκληματική οργάνωση που απήγαγε τον Περικλή Παναγόπουλου.  Όλα ξεκίνησαν το περασμένο καλοκαίρι όταν τρεις ύποπτοι έπεσαν σε μπλόκο χωρίς να διαθέτουν  κινητά τηλέφωνα και έτσι κίνησαν την περιέργεια των αρχών. Στην «παρακολούθηση» προέκυψε και η ανήλικη που έκανε ψώνια για τα τρόφιμα στη γιάφκα. Ψώνιζε μάλιστα με την κάρτα του κατηγορούμενου μπαμπά της.

Από “κλεφτοκοτάς” σκληρός ποινικός αιματηρών υποθέσεων

—Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σ’ αυτή τη φάση συγκεντρώνει ο «συγγραφέας» της οργάνωσης που πιάστηκε ως  «κλεφτοκοτάς» όταν ήταν δέκα ετών.  Ο  59χρονος έχει εκτίσει πολυετή ποινή κάθειρξης στις Αμερικάνικες φυλακές. Είναι νομοτελειακό, όταν κάποιος από μικρό παιδί ξεκινήσει τη ζωή του βιώνοντας το σκληρό πρόσωπο της φυλακής να την συνεχίζει έγκλειστος σε κάποιο κελί λες και γεννήθηκε γι΄ αυτό, λες και ο φυσικός του χώρος είναι αυτός; Ερώτημα που δημιουργείται όταν διαβάσει κανείς  την λίστα των 217 κατηγορουμένων που αφορά την υπόθεση με τα κυκλώματα, με τους νονούς της νύχτας και ανάμεσα τους διαβάσεις ονόματα που τα έχεις συναντήσει ξανά και ξανά σε σοβαρές ποινικές υποθέσεις του πρόσφατου ή του παλιότερου παρελθόντος. Όπως του Παναγιώτη Βλαστού ή του 59χρονου από τα Λιβάδια Μυλοποτάμου. Κυνήγησε το αμερικανικό όνειρο 19 χρονών και βρέθηκε στις σκληρότερες φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο γάμος και η οικογένεια που δημιούργησε με τρία παιδιά, στην εφηβεία τους σήμερα, όταν επέστρεψε στην Κρήτη, δεν τον «φρέναρε» από την παρανομία.

—-Από τις φυλακές Τρικάλων πριν δυο χρόνια δήλωνε ενοχές και ντροπή για τις πράξεις του, έδειχνε μετανιωμένος και αποφασισμένος να εγκαταλείψει την πρότερη ταραχώδη ζωή του και να αφοσιωθεί στα παιδιά του. Όμως, ο κύκλος της εμπλοκής του στον κόσμο της νύχτας και στα κυκλώματά της, τελικά δεν είχε κλείσει. Σήμερα, στα 59 του χρόνια κι ενώ απολάμβανε την υπό όρους απόλυσή του από σωφρονιστικό κατάστημα, λες και κάποια κατάρα τον βαραίνει, βρίσκεται και πάλι μπροστά στην πιθανότητα να επιστρέψει σ’ ένα ανήλιο κελί. Φυλακή για απόπειρα ανθρωποκτονίας στην Αμερική και ληστεία όπου άφησε ανάπηρο έναν άνθρωπο, εκβιάσεις, μαστροπείες, εκρήξεις, ναρκωτικά, σε Ρέθυμνο και Ηράκλειο έχουν γεμίσει μια ζωή ολόκληρη.

—–Το βιβλίο “ο νόμος των σκληρών” και το ξανακύλημα στην παρανομία

Στο μεσοδιάστημα, κάνει τον συγγραφέα συγγράφοντας το βιβλίο, «Ο νόμος των σκληρών», απόφαση στην οποία, ποιος ξέρει, ίσως τον οδήγησε η ανάγκη να βγάλει μέρος από τα εσώψυχα του. Ο αναγνώστης σκέφτεται πως του αξίζει η ευκαιρία επανένταξης στην κοινωνία αφού και ο ίδιος αναφέρει πως αυτό θέλει.

—Τι άλλαξε τον τελευταίο ενάμιση περίπου χρόνο που είχε αποφυλακιστεί ;

—-Γιατί δεν περιορίστηκε σε μια ήσυχη οικογενειακή ζωή έστω και φτωχική αλλά ακολούθησε το μονοπάτι των ίδιων γνωριμιών;

—-Γιατί έκανε συναλλαγές με παλιούς του γνώριμους από τις φυλακές;

—Γιατί είχε επιλέξει  μεταξύ αυτών και τον ισοβίτη Παναγιώτη Βλαστό με τον οποίο είχε πρωτογνωριστεί πριν πολλά χρόνια στο «ίδρυμα» της Αλικαρνασσού και μαζί είχαν κατηγορηθεί και καταδικαστεί (και ο 36χρονος από τον Χάρακα Ηρακλείου) για μια από τις μεγαλύτερες υποθέσεις εκβιασμού που είχαν σημειωθεί στην Κρήτη;

—-Ή μήπως δεν άλλαξε τίποτα επειδή ακριβώς και μέσα του δεν είχε γίνει η παραμικρή αλλαγή και αυτά που έλεγε στις συνεντεύξεις του ήταν απλά λόγια εντυπωσιασμού;

—-Ή η παρανομία είναι όπως τις ναρκωτικές ουσίες που αν αρχίσεις την χρήση τους παθαίνεις τέτοιο εθισμό που με μαθηματική ακρίβεια σε οδηγεί στην καταστροφή και νόμος των παρανόμων είναι να παραμένουν πάντα παράνομοι;

Έγκλειστος στην τρομερή φυλακή Attica που έγινε και ταινία

Ο 59χρονος βρίσκεται για μια ακόμα φορά ενώπιον της Δικαιοσύνης. Εκείνη θα τον κρίνει ένοχο ή αθώο για τις κακουργηματικές πράξεις που του αποδίδονται στην ογκώδη δικογραφία που σχημάτισε το Τμήμα Εκβιαστών της Ασφάλειας Αττικής και μεταξύ των 217 ονομάτων κατηγορουμένων υπάρχει και το δικό του. Ο 59χρονος,  θα μπορούσαμε με ασφάλεια να πούμε ότι τη μισή του ζωή την έχει ζήσει «μέσα» παρά «έξω». Οι φυλακές Τρικάλων είναι ο τελευταίος του σταθμός-και εκ πρώτης όψεως- ο πιο ανώδυνος. Κι αυτό, διότι είχαν προηγηθεί εννέα χρόνια σε αμερικανικές φυλακές, μεταξύ αυτών, στη διαβόητη φυλακή υψίστης ασφαλείας Attica. Μάλιστα, μεγάλο μέρος των καθείρξεών του το πέρασε στην απομόνωση. Κάθε φορά που αισθανόταν αδικημένος είτε από τους δεσμοφύλακες είτε από τους άλλους κρατούμενος, δεν μπορούσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό …

Πρωτοπαλλήκαρο της Μαφίας

Μία προσωπική μαρτυρία διακοσίων σελίδων που είχε κυκλοφορήσει πριν από δεκαπέντε χρόνια, περνώντας όμως απαρατήρητη. Η μεστή, αποστασιοποιημένη και την ίδια στιγμή παθιασμένη αφήγησή, του κέντρισε το ενδιαφέρον, τόσο που τον έφερε στα χνάρια του συγγραφέα-υπόδικου τότε στις φυλακές Αλικαρνασσού, και συναποφάσισαν να επανεκδώσουν το βιβλίο. «Θα σας φανεί αστείο»,  λέει ο ίδιος, «αλλά αυτή η τελευταία φυλάκισή μου στοίχισε πολύ περισσότερο από όλα όσα πέρασα στην Αμερική. Τότε ήμουν μόνος, δεν είχα οικογένεια. Τώρα έχω τρία παιδιά, μου έλειψαν, θέλω να γυρίσω κοντά τους και να ζήσω ήσυχα». Ο 59χρονος είχε από νωρίς μπλεξίματα με το νόμο. «Στα δέκα μου με συνέλαβε ο χωροφύλακας του χωριού και για πρώτη φορά μου πέρασαν χειροπέδες», λέει. «Η κατηγορία ήταν ότι έκλεβα κότες στο χωριό». Δεκαεννιά χρόνων, όντας ένα φτωχό αγόρι από την Κρήτη, προσπάθησε να κάνει νέα αρχή στη Νέα Υόρκη. Στην Αμερική θα εργαστεί ως ξυλουργός, μετά βοηθός σε πιτσαρία, στην κουζίνα. Όμως, «ήθελα να ξεφύγω από το μεροκάματο. Μου άρεσαν και τα όπλα, είχα μανία», θυμάται σήμερα. Επειδή όποιος ψάχνεται βρίσκει, ειδικά στην Αμερική του 1977, θα συνδεθεί με έναν άνθρωπο της Μαφίας. Όπως τον περιγράφει, με μια βαθιά ουλή στο πρόσωπο, μοιάζει όντως με στερεοτυπική φάτσα μαφιόζου από τους «Σοπράνος». «Όπως τον περιγράφω ήταν, όμως έχω αλλάξει το όνομά του», μου λέει απ’ το τηλέφωνο. Κάποια στιγμή θα βρεθεί να χρωστάει χρήματα στον άνθρωπο αυτόν-τα οποία ξεπληρώθηκαν με «χάρες», όπως το «γάζωμα» ενός καταστήματος. Ο ιδιοκτήτης του χρωστούσε στο νέο αφεντικό  κι αυτό ήταν η προειδοποίηση. «Άρχισα πια να κυκλοφορώ στη νύχτα. Έκανε εντύπωση στους Αμερικανούς ο ευθύς κρητικός μου χαρακτήρας». Αποκτά πολλά χρήματα, κυκλοφορεί με ωραίες γυναίκες, το φτωχόπαιδο από την Κρήτη κάνει μεγάλη ζωή.

Η δολοφονία του φύλακα

Ώσπου, σε μια «δουλειά» σε ένα σούπερ μάρκετ, θα πυροβολήσει στο κεφάλι τον φύλακα του καταστήματος. Κάποιος θα τον «δώσει» στην αστυνομία και θα ξεκινήσει η οδύσσειά του στις φυλακές.  «Θα γελάσετε –έχει πει σε αφηγήσεις του-  με αυτό που θα σας πω, αλλά οι ελληνικές φυλακές, συγκρινόμενες με τις αμερικανικές, είναι ξενοδοχεία». Χωρίς ανέσεις όμως, όπως σπεύδει να προσθέσει. «Από πλευράς ασφάλειας και καταπίεσης, οι ελληνικές φυλακές είναι χαλαρές, σε σχέση με όσα έζησα στην Αμερική. Απλώς, εκεί, στη φυλακή μπορείς να κάνεις διάφορα πράγματα: έχει βιβλιοθήκη, εργαστήρια. Μπορείς να απασχοληθείς με διάφορα πράγματα. Εδώ, δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο, είναι κάπως χαλαρά αλλά οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες».

Στη φυλακή ο 59χρονος  διάβασε πολύ. Τι; «Βιβλία Ιστορίας, κυρίως γύρω από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και βιβλία για την ελληνική μυθολογία. Πιο πολύ όμως, πολεμικές αφηγήσεις». Κάτι τέτοιο είναι και η δική του αφήγηση.

—–Τον ρωτάω: «Πώς σας ήρθε να γράψετε αυτό το βιβλίο;»

—-«Μου την έδωσε και το έκανα. Μέσα στη φυλακή το άρχισα, ήθελα να τα γράψω όλα». Σε πολλά σημεία του βιβλίου, μιλάει για ένα σύστημα καταπίεσης και αδικίας, για «καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου»