Κούλη θα αντέξεις; Όταν το 2007 κάηκε η μισή Ελλάδα για να πέσει ο Καραμανλής

Mετά τις συνεχείς φωτιές που ξεσπούν σε όλα την Ελλάδα, μοιραία οι σκέψεις όλων γυρνούν 12 χρόνια πίσω, στο επίσης φονικό καλοκαίρι του 2007, όταν η τότε κυβέρνηση Καραμανλή βρέθηκε σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές της θητείας της, αντιμέτωπη με «ασύμμετρη απειλή», όπως δήλωνε ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας, και η αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένου τότε του σημερινού κυβερνώντος κόμματος, κατακεραύνωνε εκείνη την τοποθέτηση ως «επικοινωνιακό εύρημα».

Βεβαίως, στη συνέχεια η κυβέρνηση και λόγω του τριήμερου πένθους έριξε τους τόνους ως προς το ζήτημα των αιτιών των «ασύμμετρων φαινομένων» και επιδόθηκε στη διαχείριση των ανήκουστων και πρωτόγνωρων σε ανθρώπινα θύματα συνεπειών της πυρκαγιάς στο Μάτι και το Κόκκινο Λιμανάκι.

Σε κάθε περίπτωση, το πολεμικό ουσιαστικά ανακοινωθέν του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, όπως και η εικόνα μιας ολόκληρης Ελλάδας έρμαιου των πύρινων μετώπων, με δεκάδες νεκρούς πυροσβέστες και πολίτες, κατέστησαν ως κυρίαρχα συναισθήματα την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα εξαιτίας της διάρκειας της αναμέτρησης με τις πύρινες φλόγες, που εκτυλίχθηκε καθ’ όλη την καλοκαιρινή περίοδο.

Όλα αυτά μπορεί να συγκριθούν μόνο με πολεμικό σκηνικό, όπου τα συμφέροντα που διακυβεύονται ξεφεύγουν κατά πολύ από αυτά των οικοπεδοφάγων, των παραδοσιακών καταπατητών και εργολάβων και των businessmen του real estate.
Aλλωστε, η έννοια της «ασύμμετρης απειλής» που διατυπώθηκε τότε οδηγούσε και παρέπεμπε σε θεωρίες «πυροτρομοκρατίας», που εξυπηρετούσαν συμφέροντα εγχώριων και κυρίως ξένων κέντρων, εχθρικά διακειμένων προς τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας και προς συγκεκριμένες πολιτικές και γεωπολιτικές επιλογές της τότε κυβέρνησης. Μάλιστα, θα πρέπει να ανακαλέσει κανείς στη μνήμη του και ένα γεγονός, που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να λάβει χώρα μόνο για επικοινωνιακούς λόγους.

Πρόκειται για την απόφαση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης να προσφέρει χρηματική αμοιβή, που άρχιζε από τα 100.000 ευρώ και έφτανε το 1.000.000, σε όσους παρείχαν στις αρμόδιες Αρχές πληροφορίες που θα οδηγούσαν στην αποκάλυψη και τη σύλληψη «μελών εγκληματικής οργάνωσης».
Δημοσίως ο Θόδωρος Ρουσόπουλος, κυβερνητικός εκπρόσωπος του Καραμανλή και στενότατος συνεργάτης του τότε, έχει τονίσει για εκείνες τις στιγμές ότι «οι πολίτες ένιωθαν ότι ένας αόρατος εχθρός επιτίθεται, χωρίς να γνωρίζουν ποιος είναι και με ποιες σκοπιμότητες».

Εως σήμερα, πάντως, κορυφαίοι υπουργοί της περιόδου εκείνης αρκούνται μόνο να πουν ότι «πολιτικά μπορεί κανείς να υποθέσει τα πάντα, αλλά δύσκολα μπορεί να τα υποστηρίξει ενώπιον ενός δικαστηρίου», δίνοντας την αίσθηση ότι λένε πολύ λιγότερα απ’ όσα πραγματικά γνωρίζουν και απ’ όσα κλήθηκαν να διαχειριστούν εκείνο το καλοκαίρι του πύρινου πολέμου.

με πληροφορίες από dimokratianews.gr