Του Σάββα Καλεντερίδη
Του γράψαμε σε προηγούμενο άρθρο μας. Το πράσινο φως, σε πολιτικό και όχι επιχειρησιακό επίπεδο το έδωσε ο Πούτιν στον Ερντογάν για να εισβάλεις τη Συρία.
Να υπενθυμίσουμε ότι τις 14 Φεβρουαρίου, όπως μετέδωσε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα τόνιζε ότι η Άγκυρα χρειάζεται τη συγκατάθεση του Άσαντ προτού δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας μέσα στη Συρία. Η κ. Ζαχάροβα είχε πει συγκεκριμένα: «Το ζήτημα της παρουσίας στρατιωτών που θα ενεργούν υπό τις διαταγές μιας τρίτης χώρας στο έδαφος μιας κυρίαρχης χώρας, και κυρίως της Συρίας, θα πρέπει να αποφασιστεί από τη Δαμασκό».
Ενώ λοιπόν η πάγια θέση της Ρωσίας ήταν η παραπάνω, έτσι ξαφνικά, όπως λέει και το λαϊκό άσμα, άλλαξε άρδην και η Ρωσία άρχισε να κατανοεί «την ανάγκη της Τουρκίας να δημιουργήσει ζώνη ασφαλείας στη Συρία», ενώ οι Κούρδοι που διατηρούν μέχρι σήμερα γραφείο συνδέσμου στη Μόσχα, έγιναν ξαφνικά… τρομοκράτες.
Συγκεκριμένα, τις 3-10-2019, λίγες ημέρες πριν τη βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωνε ότι «Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει δηλώσει πολλές φορές ότι η Τουρκία έχει το νόμιμο δικαίωμα να προστατεύει τα εδάφη της από τα τρομοκρατικά στοιχεία», ο οποίος πρόσθεσε επίσης ότι αποτελεί προϋπόθεση η θέση όσον αφορά την εδαφική και πολιτική ακεραιότητα της Συρίας την οποία έχει δεχθεί και η τουρκική πλευρά.
Η δήλωση αυτή του εκπροσώπου του Πούτιν, μπορεί να θεωρηθεί ως ενθάρρυνση προς τον Ερντογάν να εισβάλει στη Συρία. Μάλιστα, για την κίνηση αυτή του Πούτιν, που μοιάζε με κίνηση σκάκι, γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας:
…Η Ρωσία από την πλευρά της, ενώ στην αρχή ήταν αντίθετη, όταν ο Ερντογάν ανέβασε τους τόνους στη ΓΣ του ΟΗΕ, άρχισε να ενθαρρύνει την Τουρκία να εισβάλει στη Συρία, δουλεύοντας σε δύο σενάρια.
Το ένα σενάριο προέβλεπε τη σθεναρή άρνηση των ΗΠΑ. Αν συνέβαινε αυτό, ο Ερντογάν, ενθαρρυμένος από τον Πούτιν, θα εισέβαλε μονομερώς στη Συρία με κίνδυνο μιας αμερικανοτουρκικής σύγκρουσης, που αποτελεί πάγιο στρατηγικό στόχο του Κρεμλίνου.
Το δεύτερο σενάριο προέβλεπε την υποχώρηση των ΗΠΑ. Με βάση αυτό η Ρωσία προέβλεπε ότι τα στρατεύματα των ΗΠΑ θα αποχωρούσαν από την περιοχή που θα καταλάμβανε ο τουρκικός στρατός, που ούτως ή άλλως είναι πιο βολικός για τη Ρωσία από το στρατό των ΗΠΑ. Επιπλέον, εάν οι ΗΠΑ υποχωρούσαν και έδιναν την άδεια στην Τουρκία να εισβάλει, θα είχαν προδώσει τους Κούρδους και θα είχε αποδυναμωθεί η συνεργασία τους στο υπόλοιπο τμήμα της εκείθεν του Ευφράτη περιοχής, κάτι που διευκόλυνε την προέλαση και τον επανέλεγχο της περιοχής αυτής από τις δυνάμεις του Άσαντ, τη Ρωσία και το Ιράν.
Τελικά, όπως παρακολουθούμε όλοι μας, βγήκε το δεύτερο σενάριο, του οποίου την εξέλιξη αναμένουμε, κυρίως για να δούμε αν οι ΗΠΑ τελικά αποχωρήσουν από την περιοχή ή αν θα επιχειρήσουν να «επισκευάσουν» τη σχέση τους με τους Κούρδους, μια σχέση που έχει πληγεί σχεδόν ανεπανόρθωτα…
Αυτά λέγαμε στο προηγούμενο άρθρο μας.
Ενώ λοιπόν η Τουρκία προελαύνει στο έδαφος της Συρίας, βάζοντας μπροστά τους μισθοφόρους της Άγκυρας, του τζιχαντιστές του λεγόμενου Εθνικού Στρατού της Συρίας, ο Τραμπ κάνει έναν αντι-ελιγμό, που κι αυτός μοιάζει με μια παρακινδυνευμένη κίνηση σκάκι.
Ενώ μέχρι πριν λίγες εβδομάδες χρηματοδοτούσε τους Κούρδους της Συρίας με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, όπλα, πυρομαχικά και εξοπλισμό και ενώ έχτιζε αεροπορικές βάσεις στη ΒΑ Συρία, που σημαίνει ότι υπήρχε ένας στρατηγικός σχεδιασμός για παραμονή των ΞΠΑ στην περιοχή επί δεκαετίες, αποφασίζει ξαφνικά την πλήρη απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από την περιοχή, με εξαίρεση ορισμένους συνδέσμους των ειδικών δυνάμεων.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν όντως αυτό επεδίωκε με την απόφασή του ο Τραμπ, όμως εξ αντικειμένου με την κίνησή του αυτή, έφερε αντιμέτωπους τους Τούρκους με τον στρατό της Συρίας, δηλαδή τον Πούτιν με τον Ερντογάν.
Ήδη τα στρατεύματα της Συρίας, μαζί με παρατηρητές του ρωσικού στρατού, βρίσκονται στην Ιεράπολη/Μένπετζ, ενώ οι Τούρκοι ήταν έτοιμοι να εισβάλουν στην περιοχή, αμέσως μετά την αποχώρηση των Αμερικανών στρατιωτών.
Το ίδιο συμβαίνει και στην ηρωική πόλη Κομπάνι.
Σημειώνεται ότι η Τουρκία μετακίνησε πλωτές γέφυρες για τη ζεύξη του ποταμού Σαχούρ και του Ευφράτη, για να περάσουν τουρκικά άρματα και να καταλάβουν την Ιεράπολη και το Κομπάνι, αλλά δεν… πρόκαμαν, όπως θα έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης.
Επίσης, από προχθές ρωσικής κατασκευής μεταγωγικό αεροσκάφος Ιλιούσιν, μετέφερε στρατιώτες του στρατού της Συρίας στο Κάμισλι, ενώ δυνάμεις στου συριακού στρατού παρέλαβαν την αεροπορική βάση Τάμπκα και το ομώνυμο φράγμα στον Ευφράτη από τους Κούρδους, ενώ προσέγγισαν και στη Ράκα.
Το καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος.
Ο Πούτιν κάλεσε όλες τις χώρες που έχουν στρατεύματα στη Συρία, χωρίς τη συγκατάθεση της Δαμασκού, να τα αποσύρουν, ενώ εξασφάλισε ως διαμεσολαβητής συμφωνία Άσαντ-Κούρδων, αυτούς δηλαδή που χαρακτήριζε τις 3 Οκτωβρίου «τρομοκραιτκά στοιχεία», η οποία, σύμφωνα με δημοσιεύματα, προβλέπει τα εξής:
Πρώτον, την ασφάλεια των συνόρων αναλαμβάνει ο στρατός της Συρίας.
Δεύτερον, η διοίκηση των πόλεων και των χωριών παραμένει στις δομές αυτοδιοίκησης που δημιούργησαν οι Κούρδοι και οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας.
Τρίτον, ο στρατός και η πολιτοφυλακή των Κούρδων και των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας δεν διαλύεται, παραμένει και μετονομάζεται σε 5ο Σώμα Στρατού της Συρίας.
Τέταρτον, οι Κούρδοι έλαβαν υπόσχεση ότι θα τους παραχωρηθεί αυτονομία στο Σύνταγμα της Συρίας που θα εγκριθεί το επόμενο διάστημα.
Αυτά προς το παρόν κι εδώ είμαστε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις και να σας ενημερώνουμε αντικειμενικά.
Υστερόγραφο: Για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο, θεωρώ δεδομένη την προστριβή αν όχι τη σύγκρουση Ερντογάν-Πούτιν, με αφορμή τη Συρία. Αν ο Τραμπ τελικά επιβάλει κυρώσεις και το ίδιο κάνει και η Ε.Ε., τότε θα επαληθευθεί ο τίλος.
infognomonpolitics.blogspot.com
