Ο διασυρμός της Ελλάδας από επιχειρηματίες. Ένα άρθρο για την Ελλάδα που “ενοχλεί”

Αναζητώντας και σκαλίζοντας το διαδίκτυο για άρθρα που αφορούν την Ελλάδα και τους μετανάστες, το μάτι μας έπεσε σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο.

Ένα άρθρο, μια άποψη που αναφέρεται στο προ ημερών δημοσίευμα των New York Times περί κρυφού τόπου που μεταφέρουν οι Έλληνες τους λ@θρομετανάστες στον Έβρο.

Η άποψη της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη, είναι λίγο πολύ πως οι επιχειρηματίες είναι αυτοί που τα βάζουν με την “μικρή” Ελλάδα.

Διαβάστε το άρθρο της:

“Μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση το χθεσινό και εκτενές άρθρο της International New York Times, στο οποίο με εξονυχιστικές λεπτομέρειες, που δήθεν αναφέρονται στην πραγματικότητα, κατηγορούνται ασύστολα οι Έλληνες, ότι δήθεν δημιούργησαν κρυφό τόπο στον οποίο μεταφέρουν τους παράνομους μετανάστες, που λαθραία περνούν τα ελληνικά σύνορα στον Έβρο, στον οποίον τόπο δήθεν τους αφήνουν επί 24ωρο χωρίς νερό και φαγητό, δήθεν τους αφαιρούν τα υπάρχοντά τους, και γενικώς δήθεν τους βασανίζουν.

Το απαράδεκτο αυτό άρθρο, που ηθελημένα παραβλέπει την παράνομη, από κάθε πλευρά κατάσταση, που τεχνητά δημιουργούν, χωρίς καμία πια αμφιβολία οι Τούρκοι, οι οποίοι άλλωστε και ομολόγησαν ότι θέλουν έτσι να εκδικηθούν την ΕΕ, τις τεράστιες θυσίες της Ελλάδας, στο μεγάλο και σκοτεινό κεφάλαιο του λεγόμενου “μεταναστευτικού”. Και αντί η σοβαρή αυτή εφημερίδα να στηλιτεύσει τις απάνθρωπες μεθοδεύσεις των Τούρκων, να χρησιμοποιούν ανθρώπινα όντα που βρίσκονται στο τελευταίο σκαλοπάτι της εξαθλίωσης, για την ικανοποίηση άνομων συμφερόντων τους, τολμά να εμφανίζει την μαρτυρική Ελλάδα ως υπαίτιο βασανιστηρίων αλλά και φόνων!

Και, χωρίς φυσικά, να θέλω να υπονοήσω την οποιασδήποτε μορφής συμφωνία μου με κακομεταχείριση, από την ελληνική πλευρά, δυστυχισμένων υπάρξεων, αποτελεί ωστόσο πραγματικότητα ότι οι Τούρκοι τους χρησιμοποιούν αδίστακτα ως προσάναμμα, για την έναρξη ενός ιδιότυπου πολέμου, από τον οποίον αναμένουν παράνομα οφέλη.

Δεν γνωρίζω πως, η Ελλάδα, θα αντιμετωπίσει αυτόν τον κόλαφο, που τόσο άδικα ρίχνεται εναντίον της.

Θα έλεγα, ωστόσο, και αφού συμφωνήσω ότι η Κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό, έχει απορρίψει σε αποφασιστικό βαθμό το ρόλο του “καρπαζοεισπράκτορα” (λυπάμαι, αλλά δεν βρίσκω πιο κατάλληλη λέξη), προφανώς βέβαια με τη σιωπηρή άδεια της ΕΕ, είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να ξεσπαθώσει και να γνωστοποιήσει προς κάθε κατεύθυνση τα μαρτύρια που υφίσταται από το αποκαλούμενο “μεταναστευτικό”, τα οποία προστίθενται και στα δεκάχρονα βασανιστήρια των μνημονίων. Και τούτο, διότι οι “εταίροι μας”, και προφανώς ακόμη λιγότερο οι “εκτός” αγνοούν τον ρόλο της Ιφιγένειας που έχει ανατεθεί στην Ελλάδα- είναι η ευκαιρία τώρα να τον πληροφορηθούν.

Πράγματι, την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν στο Παρίσι για επιστημονικούς λόγους, και έκπληκτη διαπίστωσα ότι οι καλύτεροι και μάλλον μοναδικοί μας φίλοι, οι Γάλλοι, παρότι είναι συνήθως πολύ καλά πληροφορημένοι, αγνοούσαν ωστόσο το “γιατί οι υποτιθέμενοι πρόσφυγες κατευθύνονται μαζικά και αποκλειστικά προς την Ελλάδα, και δεν προσπαθούν να σπάσουν και σύνορα άλλων βαλκανικών χωρών”.

Αλήθεια, η Ελλάδα, δεν έχει όχι απλώς συμφέρον, αλλά και ιερό δικαίωμα, να κάνει παγκοίνως και λεπτομερώς γνωστά τα τραγικά γεγονότα που βιώνει;

Πληροφορούμαι, λοιπόν, τώρα ότι ο επικεφαλής δημοσιογράφος, που παρέσυρε και άλλους τρεις συναδέλφους του να θέσουν την υπογραφή τους κάτω από το κατάπτυστο αυτό άρθρο, δηλώνει ότι… “παραπληροφορήθηκε” από πληροφοριοδότη που εμφανίστηκε Σύριος, αλλά ήταν Τούρκος, και τα όσα κατηγόρησε για τους Έλληνες δεν ανταποκρίνονται στα πράγματα!!!

Προφανώς, ο εν λόγω δημοσιογράφος αναγκάστηκε να πάρει πίσω τα ξεδιάντροπα ψεύδη του. Ωστόσο, η διάψευση κάθε άλλο παρά μπορεί να θεωρηθεί ως ικανοποιητική, και όχι μόνο από τη δική μας πλευρά.

Πρώτον, διότι η αποκάλυψη της απασχόλησης τόσο επιπόλαιων δημοσιογράφων (για να μην πω και άλλης φύσης κατηγορίες, που έρχονται στο μυαλό αλλά δεν διαθέτουν αποδεικτικά στοιχεία, και συνεπώς δεν εκφράζονται) αποτελεί κόλαφο για μια εφημερίδα του διαμετρήματος της International New York Times.

Δεύτερον, διότι, η δικαιολογία που δίνεται από τον ένοχο δημοσιογράφο, ουδόλως είναι πειστική, δεδομένου ότι όφειλε να γνωρίζει το τι συμβαίνει στον Έβρο, με θύματα πάντοτε τους Έλληνες που με νύχια και δόντια φυλάγουν τα εθνικά τους σύνορα, από μια πρωτοφανή στην ιστορία επίθεση, αλλά φυλάγουν με ελάχιστες δυνάμεις και πολλή αυταπάρνηση, και τα ευρωπαϊκά σύνορα (για την ακεραιότητα των οποίων η ΕΕ “ενδιαφέρεται”, αλλά μόνο με λόγια).

Και τρίτον και σπουδαιότερο, επειδή το ψευδούς και προσβλητικού περιεχομένου άρθρο της έγκριτης, κατά τα άλλα, εφημερίδας ήταν εκτενές και λεπτομερειακό, και διαβάστηκε, προφανώς, από πολλές χιλιάδες αναγνωστών, ενώ η παραδοχή των ψευδών του από την αρχή ως το τέλος θα πληροφορήσει ελάχιστους (όπως, τουλάχιστον, συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις).

Για τους λόγους αυτούς η Ελλάδα θα έπρεπε να κάνει όσο γίνεται μεγαλύτερη “φασαρία” διεθνώς, αλλά βέβαια και να απαιτήσει υλική αποκατάσταση από την περί ης ο λόγος εφημερίδα”.