Καλλιτέχνες που γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1940 και “έφυγαν” πριν συμπληρώσουν τα πενήντα τους χρόνια.
Ο Φάνης Χηνάς γεννήθηκε το 1940 στη Μαραθιά Ευρυτανίας.
Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη. Πρωτοεμφανίστηκε το 1961, με το “Θέατρο Τέχνης” του Κάρολου Κουν, στο έργο “Τα Νέα Παιδιά” του Ζ.Α. Λακούρ. Είχε αξιόλογη θεατρική παρουσία. Στα χρόνια της δικτατορίας, μετανάστευσε στη Γαλλία, όπου παρακολούθησε και σεμινάρια παντομίμας δίπλα στον Μαρσέλ Μαρσό. Στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε, μεταξύ άλλων, στις ταινίες: “Εμείς οι Αμαρτωλοί” (1966), “Το Πρόσωπο της Μέδουσας” (1966), “Κοινωνία Ώρα Μηδέν” (1966), “Ναι μεν, αλλά…” (1972) κ.ά. Στην τηλεόραση, πρωταγωνίστησε στις σειρές: “Χαμένος Παράδεισος” (1977), “Επιστροφή” (1982) και “Όλη η Δόξα Όλη η Χάρη” (1988). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν εξαρτημένος από το αλκοόλ. Πέθανε από εγκεφαλίτιδα το 1992, σε ηλικία 52 ετών (αυτή είναι… η παρέκκλιση) στον Βόλο, χωρίς να έχει δώσει σίγουρα όσα θα μπορούσε.
Ο Νίκος Αποστόλου γεννήθηκε το 1947 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Κινηματογράφου του “Σωματείου Ηθοποιών Κινηματογράφου”. Εμφανίστηκε σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου ενώ, το 1978, δημιούργησε μαζί με άλλους συναδέλφους του τον θίασο “Νέα Λαϊκή Σκηνή”, όπου υπήρξε πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης. Εμφανίστηκε στην τηλεοπτική εκπομπή “Το Θέατρο της Δευτέρας”, ερμηνεύοντας βασικούς ρόλους στα έργα: “Πόθοι Κάτω από τις Λεύκες” του Ευγένιου ο’ Νιλ (1981) και “Η Λύρα του γερο-Νικόλα” (1982), του Δημήτριου Κόκκου. Πρωταγωνίστησε επίσης στα σίριαλ “Μια Αθηναία στην Αθήνα”, “Πράσινα Στάχυα”, “Ο Μεγάλος Ξεσηκωμός” κ.ά. Πέθανε το 1990.
Ο Γιάννης Βουγιουκλής γεννήθηκε το 1945.
Πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο έγινε με το Κ.Θ.Β.Ε. το 1965. Στην θεατρική του καριέρα, συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τους Σ. Γιούλη, Ν. Ρίζο, Κ. Καρρά, Γ. Μιχαλόπουλο, Α. Βουγιουκλάκη, Γ. Φέρτη κ.ά. Συμμετείχε επίσης, στις ταινίες “Ο Ακτύπητος Κτυπήθηκε” (1970), “Εγώ Ρεζίλεψα τον Χίτλερ” (1970), και “Εθελοντής στον Έρωτα” (1971). Από το 1983, ως τον πρόωρο θάνατό του (1989), ανήκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου.
Ο Νικηφόρος Γκίκας γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1942. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή, με το “Πειραματικό Θέατρο” της Μαριέττας Ριάλδη (1965-1966). Συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με το “Θέατρο Τέχνης” και με το “Αμφί-Θέατρο” του Σπύρου Ευαγγελάτου. Ανέπτυξε συνδικαλιστική δραστηριότητα ως μέλος του Σ.Ε.Η. Πρωταγωνίστησε στις ταινίες “Ο Κύριος Σταθμάρχης” (1972) και Λυσιστράτη (διασκευή της κωμωδίας του Αριστοφάνη) (1972). Πέθανε νεότατος το 1977. Γιος του είναι ο γνωστός ηθοποιός Ακίνδυνος Γκίκας.
Ο Κώστας Καγξίδης γεννήθηκε το 1942 στη Θεσσαλονίκη.
Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο έκανε την πρώτη του εμφάνιση (1968). Υπήρξε, σχεδόν, μόνιμο στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου, ενώ συνεργάστηκε εκτός της κρατικής σκηνής, με τους Μ. Κατράκη, Α. Βουγιουκλάκη, Σ. Γιούλη, Α. Σολομό κ.ά. Στο διάστημα από το 1981 ως το 1990, είχε αξιόλογη τηλεοπτική παρουσία, μέσα από θεατρικά έργα. Πέθανε το 1992.
Ο Φίλιππος Κωνσταντέλλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Υπήρξε σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, ίδρυσε το “Πρωτοποριακό Θέατρο”. Το 1973, ανέβηκε στο θέατρο αυτό, το έργο του Φ. Κωνσταντέλλου “Ανυπαρξία”. Το δικτατορικό καθεστώς της εποχής διέκοψε βίαια τις παραστάσεις του έργου, που κινούνταν σε ιδεολογικά αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη της χούντας. Τα μέλη του θιάσου διώχθηκαν πολιτικά. Μετά τη Μεταπολίτευση, ο θίασος ανασυγκροτήθηκε και πήρε την ονομασία “Πελοποννησιακό Θέατρο”, το οποίο ανέβασε, μεταξύ άλλων, και την επιθεώρηση “Εφτά Χρόνια Γύψος” (σχετικό με την απριλιανή δικτατορία). Το 1982, άρχισε να λειτουργεί στη Νέα Σμύρνη, το θέατρο “Κερκίδα” που χτίστηκε με προσωπική εργασία των μελών του “Πελοποννησιακού Θεάτρου”. Στο θέατρο “Κερκίδα”, παίχτηκε για 4 χρόνια (1982-1986), το έργο του Φ. Κωνσταντέλλου “Εμπρός στον Έτσι που Χάραξε ο Τέτοιος”, ενώ λειτουργούσε και “Παιδική Σκηνή”. Αργότερα, ο Φ. Κωνσταντέλλος εμφανίστηκε σαν ηθοποιός σε διάφορες επιθεωρήσεις, μαζί με τη σύζυγό του Πωλίνα Γκιωνάκη και τον αξέχαστο πατέρα της Γ. Γκιωνάκη. Ο Φ. Κωνσταντέλλος “έφυγε” χτυπημένος από τον καρκίνο, το 1993.
Ο Νίκος Μαντάς γεννήθηκε στη Νεμέα το 1948.
Υπήρξε, κυρίως, ηθοποιός του θεάτρου. Υπήρξε μέλος του Δημοτικού Θεάτρου Αγρινίου (1884-1986), του Δημοτικού Θεάτρου Σερρών (1986) και του Εθνικού Θεάτρου (μετά το 1987). Συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στην ταινία “Μάντεψε τι Κάνω τα Βράδια” με τον Στάθη Ψάλτη (1984). Πέθανε το 1992.
Ίσως η γνωστότερη απ΄ όλους τους πρόωρα χαμένους ηθοποιούς αυτής της “γενιάς”, ήταν η Ρένα Παγκράτη.
Γεννήθηκε το 1949 στην Κέρκυρα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γ. Θεοδοσιάδη. Ωστόσο, η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο έγινε το 1961 με τον θίασο της Έλλης Λαμπέτη στο έργο “Το Θαύμα της Άνι Σάλιβαν”. Από το 1972, συνεργάστηκε με τους: Δ. Μυράτ, Β. Ζουμπουλάκη, Δ. Παπαγιαννόπουλο κ.ά. κυρίως σε θεατρικές επιθεωρήσεις. Έγινε δημοφιλής από το θρυλικό “Λούνα Παρκ” του Γ. Δαλιανίδη, όπου ενσάρκωνε την Κάθριν. Πρωταγωνίστησε στις ταινίες: “Βασικά, Καλησπέρα σας” (1982), “Καμικάζι, Αγάπη μου” (1983), “Έλα να Γυμνωθούμε Ντάρλινγκ” (1984) κ.ά. Η μακροχρόνια επαγγελματική αβεβαιότητα, την οδήγησε σε ψυχολογικά προβλήματα και, τελικά, στην αυτοκτονία (1998).
Ο Κώστας Παγώνης γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1949. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Γ. Βαφιά. Πρωτοεμφανίστηκε στο “Άρμα Θέσπιδος” του Εθνικού Θεάτρου το 1977. Από το 1982, ήταν μόνιμο στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Το 1992, “χτυπήθηκε” από την επάρατη νόσο και διέκοψε την καριέρα του. Πέθανε το 1993.
Ο Μανώλης Παπαγιαννάκης γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα.
Σπούδασε στη “Scuola di Cinema” του Μιλάνου (1963). Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1965. Σταδιοδρόμησε στο ελαφρό μουσικό θέατρο. Είχε αξιόλογη κινηματογραφική παρουσία: “Ησαΐα Χόρευε” (1966), “Καπετάν Φάντης Μπαστούνι” (1968), “Άνθρωπος της Καρπαζιάς” (1969), “Δυο Έξυπνα Κορόιδα” (1971), “Υπέροχες Νύφες Κορόιδα Γαμπροί” (1972) κ.ά. Εργάστηκε επίσης ως χορευτής, ως φωτομοντέλο και ως ηθοποιός φωτορομάντζων σε διάφορα έντυπα. “Έφυγε” πρόωρα το 1983.
Η Άρτεμις Τσάρμη γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1968). Υπήρξε βασικό στέλεχος του χορού του αρχαίου δράματος του Εθνικού Θεάτρου. Είχε αξιόλογη κινηματογραφική παρουσία “Καρδιά που Λύγισε απ΄ τον Πόνο” (1968), “Κρίμα το Μπόι σου” (1970), “Μπουμ Ταρατατζούμ” (1972), “Ισιδώρα” (1975) κ.ά. Πρωταγωνίστησε επίσης σε πολλές τηλεοπτικές σειρές: “Μαντάμ Σουσού”, “Αστυνομικές Ιστορίες”, “Ένας Απίθανος Ντεντέκτιβ”, “Γιούγκερμαν” κ.ά. Πέθανε το 1992, σε ηλικία, περίπου, σαρανταπέντε ετών.
Ο Τάσος Υφάντης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1942.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαϊλίδη (1963). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του “Θεάτρου Νέας Ιωνίας” όπου έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1965. Ήταν κυρίως θεατρικός ηθοποιός. Συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με την Τζένη Καρέζη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Βασίλη Παπαβασιλείου κ.ά. Ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα. Η σταδιοδρομία του διακόπηκε από τον πρόωρο θάνατό του το 1989.
Κλείνουμε το… μελαγχολικό αυτό άρθρο, με δύο ηθοποιούς που αυτοκτόνησαν.
Ο Νίκος Σκυλοδήμος γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μαζί με άλλους συμφοιτητές του, ίδρυσαν το “Ελεύθερο Θέατρο”, ένα πρωτοποριακό θίασο με μεγάλη απήχηση στο κοινό. Οι διενέξεις μεταξύ των μελών του θιάσου, τον οδήγησαν σε διακοπή της συνεργασίας του. Στη συνέχεια, υπήρξε για χρόνια, καλλιτεχνικός υπεύθυνος και στέλεχος της “Θεατρικής Λέσχης Βόλου”. Συμμετείχε στις τηλεοπτικές σειρές: “Αγρίμια” (1973), “Τερέζα Βάρμα Δακόστα” και “Εν Αθήναις” (1976). Η σύντομη, μόλις δεκαπέντε χρόνια, παρουσία του στο ελληνικό θέατρο, υπήρξε σημαντική. Ήταν άνθρωπος ευαίσθητος, απόλυτος και με πνευματικές ανησυχίες, που τον οδήγησαν τελικά στην αυτοκτονία, το 1986.
Η Καίτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1943.
Σπούδασε στις δραματικές σχολές “Θεάτρου Τέχνης” και Βασίλη Διαμαντόπουλου. Πρωτοεμφανίστηκε στο Θέατρο το 1963. Συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τους Λ. Κωνσταντάρα, Μ. Κοντού, Α. Μπάρκουλη, Β. Διαμαντόπουλο, Α. Βουγιουκλάκη, Δ. Παπαμιχαήλ, Κ. Καρρά, Ε. Ναθανάηλ, Λ. Λαζόπουλο κ.ά. Πρωταγωνίστησε στις ταινίες: “Αμόκ” (1963), “Στεφανία” (1966), “Κρεβατομουρμούρα” (1971) κ.ά. Έπαιξε επίσης στη θρυλική σειρά “Η Γειτονιά μας” (1972-1977), το σίριαλ “Χαμογελάστε Παρακαλώ” (1983) κ.ά. Στις 2 Ιουνίου 1991, έδωσε τέλος στη ζωή της.
