AYTOΣ είναι ο άνθρωπος που εφηύρε το αυτοκίνητο που έκαιγε νερό και πέθανε μυστηριωδώς! (ΦΩΤΟ)

Ο Αμερικανός Stanley Allen Meyer (1940 –1998) ισχυρίστηκε ότι ένα εφηύρε το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε νερό για καύσιμο αντί της βενζίνης. Η κυψέλη καυσίμου φέρεται να χωρίζει το νερό στα συστατικά του στοιχεία, υδρογόνο και οξυγόνο. Το υδρογόνο στη συνέχεια καίγεται για την παραγωγή ενέργειας, μια διαδικασία για την ανασύσταση των μορίων του νερού. Σύμφωνα με τον Meyer, η συσκευή απαιτεί λιγότερη ενέργεια για την ηλεκτρόλυση από ότι η ελάχιστη απαιτούμενη ενέργεια που προβλέπεται από την συμβατική επιστήμη. Ο μηχανισμός της δράσης φέρεται να περιλαμβάνει “Brown gas”ένα μίγμα από υδρογόνο και οξυγόνο σε αναλογία 2:1, την ίδια σύσταση με το υγρό νερό. Αν η συσκευή λειτουργούσε όπως ορίζεται, θα παραβίαζε τόσο τον πρώτο όσο και τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο,  επιτρέποντας την λειτουργία της σαν αέναη μηχανή κίνησης.

Σε όλες τις ευρεσιτεχνίες του ο Meyer χρησιμοποιούσε τους όρους  «κυψέλη καυσίμου» ή «κυψέλη καυσίμου νερού» για να αναφερθεί στο μέρος της συσκευής του όπου η ηλεκτρική ενέργεια περνά μέσα από το νερό για την παραγωγή υδρογόνου και οξυγόνου. Η έννοια με την οποία ο Meyer χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο αντίκειται στην συνήθη έννοια της επιστήμης και της μηχανικής, όπου οι κυψέλες αυτές συμβατικά ονομάζονται «κυψέλες ηλεκτόλυσης».  Επιπλέον, ο όρος κυψέλη καυσίμου αφορά συνήθως τις κυψέλες που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια από μία χημική αντίδραση οξειδοαναγωγής λαμβάνοντας υπόψη ότι η κυψέλη καυσίμου του Meyer καταναλώνει ηλεκτρική ενέργεια, όπως φαίνεται στις ευρεσιτεχνίες του και στο κύκλωμα που απεικονίζεται στα αριστερά. O Meyer περιγράφει σε μια ευρεσιτεχνία του το 1990 την χρήση ενός «συγκροτήματος κυψελών καυσίμου νερού» και απεικονίζει μερικές εικόνες του «πυκνωτή κυψέλης καυσίμου νερού» του. Σύμφωνα με την ευρεσιτεχνία, στην περίπτωση αυτή ο όρος «κυψέλη καυσίμου» αναφέρεται σε μια ενιαία μονάδα της εφεύρεσης η οποία περιλαμβάνει έναν πυκνωτή νερού… που παράγει το αέριο καύσιμο σύμφωνα με την μέθοδο της εφεύρεσης.

Σε ένα δελτίο ειδήσεων σε κάποιον τηλεοπτικό σταθμό στο Ohio, ο Meyer έδειξε ένα μπάγκι το οποίο ισχυριζόταν ότι το τροφοδοτούσε με την κυψέλη καυσίμου νερού του. Υπολόγιζε ότι χρειαζόταν μολις 83 λιτρα νερού για να ταξιδέψει απο το Los Angeles στη Νέα Υόρκη. Επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι είχε αντικαταστήσει τα μπουζί με μπεκ ψεκασμού που τροφοδοτούσαν τους κυλίνδρους της μηχανής με μίγμα υδρογονου/οξυγόνου. Το νερό υποβαλλόταν σε ηλεκτρικό συντονισμό που το διαχώριζε στα βασικά άτομα που το συνθέτουν. Η κυψέλη καυσίμου νερού θα διαχώριζε το νερό σε αέριο υδρογόνο και οξυγόνο, το οποίο θα μπορούσε στην συνέχεια να καεί πάλι σε υδρατμούς σε έναν συμβατικό κινητήρα εσωτερικής καύσης για την παραγωγή καθαρής ενέργειας.

Οι προτάσεις

Ο Charles Hughes που τον φιλοξενούσε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στο σπίτι του στο Jackson Township του Οχάιο, θυμάται  ότι παρακολουθούσε τον Meyer να κινεί τ’αυτοκίνητό του για 15 λεπτά με νερό από το πηγάδι. Είχε βάλει την μύτη του στην εξάτμιση: «Δεν υπήρχαν καθόλου καυσαέρια. Ήταν σκέτος καθαρός, ζεστός αέρας. Ήταν πολύ έμπιστος (σ.σ: ο Meyer), πολύ θρησκευόμενος. Είχα την αίσθηση ότι δεν θα πάρει τίποτα από μένα και δεν πήρε ποτέ». Ο δίδυμος αδερφός του Stephen ανακαλεί ένα τηλεφώνημα στο σπίτι του Stanley από την δεκαετία του 1980. «Γύρισε και μου είπε: “Μόλις μου πρόσφεραν 800 εκατομμύρια δολάρια. Θα ‘πρεπε να τα πάρω;”». «“Ναι” του είπα. “Πόσα λεφτά θες;” Έκατσε ήσυχος. Όταν μπήκε σε διαδικασία περισυλλογής, τον άφησα μόνο του».

Ο Charlie Hughes που ήταν μικρός στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ανακαλεί στην μνήμη τους ξένους που επισκέπτονταν το σπίτι των γονιών του. Έπαιζε έξω όταν το δρομάκι ξαφνικά γέμισε με λιμουζίνες. Άντρες με τουρμπάνια αποβιβάστηκαν. Με αυστηρή, βαριά προφορά ζήτησαν τον Meyer. «Το θυμάμαι γιατί δεν μου επιτράπηκε να μπω στο σπίτι εκείνη την μέρα».  Έφυγαν σβέλτα. Ο Charlie ήταν έτοιμος να ξαναμπεί στο σπίτι, όταν το δρομάκι γέμισε ξανά αυτή την φορά με στρατιωτικά οχήματα. «Γαλονάδες», λέει. Εκείνη τη βραδιά, στο δείπνο ο Meyer τους είπε: «Οι Άραβες θέλουν να μου προσφέρουν 250 εκατομμύρια δολάρια. Εσύ κι αυτή η αξιαγάπητη οικογένεια μπορείτε να ζήσετε ειρηνικά και με ευημερία τις υπόλοιπες μέρες της ζωής σας». Οι αξιωματικοί του Στρατού, εν τω μεταξύ, ρώτησαν τον Meyer τι ήθελαν οι ξένοι, νομίζοντας ότι μπορεί να έχει επέρθει κάποια συμφωνία, θυμάται να τους λέει ο Meyer.  Στο ντοκιμαντέρ του Arthur Clarke, “It Runs on Water” (1995) ο Meyer σχολιάζει: «Πολλές φορές την τελευταία δεκαετία, μου έχουν προσφερθεί τεράστια ποσά απλά για να ξεπουληθώ ή να κάτσω στ’αυγά μου… Οι Άραβες μου πρόσφεραν συνολικά ένα δισεκατομμύριο δολάρια απλά για να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα μ’αυτό (σ.σ: το αυτοκίνητο που έκαιγε νερό)».

Οι διαμάχες

Ο Philip Ball, γράφοντας στο ακαδημαϊκό περιοδικό Nature, χαρακτήρισε τους ισχυρισμούς του Meyer ψευδοεπιστήμη, σημειώνοντας ότι «Δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί πώς το αυτοκίνητο του Meyer μπορούσε να λειτουργήσει, εκτός από το ότι περιελάμβανε μια κυψέλη καυσίμου που ήταν ικανή να διασπάσει το νερό στα συστατικά του στοιχεία χρησιμοποιώντας λιγότερη ενέργεια από εκείνη που απελευθερώνεται από τον ανασυνδυασμό των στοιχείων αυτών … Οι υποστηρικτές της ψευδοεπιστήμης μπορούν να φωνάζουν όσο θέλουν, αλλά στο τέλος θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει δεκτό ότι ο μύθος του νερού ως καύσιμο δεν πρόκειται ποτέ να πάει μακριά».  Μέχρι σήμερα, δεν έχουν δημοσιευτεί στην επιστημονική βιβλιογραφία μελέτες αξιολόγησης των συσκευών του Meyer από ομότιμους. Ένα άρθρο στο περιοδικό Nature περιέγραψε τους ισχυρισμούς του Meyer σαν έναν ακόμα μύθο του νερού ως καύσιμο.

Το 1996,ο Meyer μηνύθηκε από δύο επενδυτές στους οποίους είχε πουλήσει δικαιώματα για να μπορούν να δραστηριοποιηθούν στην τεχνολογία των κυψελών καυσίμου νερού. Το αυτοκίνητό του επρόκειτο να εξεταστεί απο τον πραγματογνώμονα Michael Laughton, καθηγητή του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στο πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και μέλος του Royal Academy of Engineering. Ωστόσο, o Meyer έκανε ό,τι o καθηγητής Laughton θεωρούσε «φθηνή δικαιολογία» για τις ημέρες της εξέτασης και δεν επέτρεψε να προχωρήσει η δοκιμή. Σύμφωνα με τον Meyer, η τεχνολογία ήταν ευρεσιτεχνία υπό έρευνα από το γραφείο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, το υπουργείο ενέργειας και τον στρατό.  Η «κυψέλη καυσίμου νερού» του, ελέγχθηκε αργότερα από τρεις πραγματογνώμονες στο δικαστήριο, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι «δεν υπήρχε τίποτα το επαναστατικό στην συσκευή και ότι απλά χρησιμοποιούσε συμβατική ηλεκτρόλυση. Το δικαστήριο έκρινε τον Meyer ένοχο για «κατάφωρη και σκανδαλώδη απάτη» και τον διέταξε να αποπληρώσει τα $25.000 στους δυο επενδυτές.

Ο περίεργος θάνατος

Ο Stanley Meyer πέθανε ξαφνικά στις 21 Μαρτίου 1998, μετά απο δείπνο στο εστιατόριο Cracker Barrel στο Grove City του Οχάιο όπου βρισκόταν με τον αδερφό του, Shephen  και δύο Βέλγους επενδυτές, αφότου ήπιε μια γουλιά από χυμό κράνμπερι. Έπειτα, έπιασε τον λαιμό του, έφυγε τρέχοντας προς την πόρτα, έπεσε στα γόνατα και έκανε εμετό.Ο αδερφός του έτρεξε έξω και τον ρώτησε τι συνέβη. Αυτός του απάντησε: «Με δηλητηρίασαν». Ήταν η τελευταία του φράση. Μετά από έρευνα, η αστυνομία του Grove City συμβάδισε με την αναφορά του ιατροδικαστή που αποφάσισε ότι ο Meyer, ο οποίος έπασχε από υψηλή πίεση, πέθανε από εγκεφαλικό ανεύρισμα. Αυτό που σόκαρε τον αδερφό του, ήταν η στάση των Βέλγων την επόμενη μέρα. «Τους είπα όταν ο Stan είχε πεθάνει και δεν είπαν ούτε μία λέξη. Απολύτως τίποτα, ούτε συλλυπητήρια ούτε ερωτήσεις». Ανάμεσα στις δεκάδες ηχογραφημένες καταθέσεις μαρτύρων που έχει η αστυνομία του Grove City, δεν υπάρχουν αυτές των Βέλγων Phillippe Vandemoortele και Marc Vancraeyenest. Οι δύο άντρες είχαν συμφωνήσει ν’αγοράσουν 200 στρέμματα κατά μήκος της οδού Seeds στο Grove City. Ο δήμος είχε αποδεχτεί δύο μήνες πριν τον θάνατο του Meyer,να φτιαχτούν εκεί ερευνητικές εγκαταστάσεις. Ο υπαστυνόμος Steve Robinette δηλώνει ότι είναι πιθανό οι καταθέσεις των δύο Βέλγων να μην ηχογραφήθηκαν. Οι Βέλγοι έκτοτε αρνούνται να μιλήσουν στα ΜΜΕ.

Ένας παλιός φίλος του Meyer, που δεν θέλησε να κατονομαστεί επειδή φοβάται ότι θα τον ενοχλήσουν για την εφεύρεση, οδήγησε πρόσφατα έναν ρεπόρτερ στο υπόγειο ενός σπιτιού νότια του Columbus. «Πραγματικά, δεν θα ‘πρεπε να στο δείξω αυτό», λέει. Αφού πέρασαν διάφορα σκοτεινά δωμάτια γεμάτα με υπολογιστές και ηλεκτρικό εξοπλισμό, ανοίγει μια πόρτα. Στην απέναντι γωνία του γκαράζ βρίσκεται το μπάγκι, με σκισμένα τα δερμάτινα καθίσματά του και την μηχανή εν μέρει καλυμμένη με ύφασμα. Ένα αυτοκόλλητο με φωτεινό κόκκινο χρώμα δηλώνει: «Ο Ιησούς είναι ο Θεός». Μετά ο άντρας πάει γρήγορα προς την έξοδο. Το δωμάτιο σκοτεινιάζει. Οι πόρτες κλείνουν. Στην αυλή του, κάθεται σε μια καρέκλα στο γρασίδι και πίνει φρουτ παντς. Παρακολουθεί τ’αυτοκίνητα και τα φορτηγά να τρέχουν στον δρόμο, καίγοντας βενζίνη.

thetruth.gr