Οι ποταποί συκοφάντες Αδερφοί Αγγελόπουλοι, δεν πρέπει να ξεχνούν τους παπούδες τους που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς. Βουλώστε το λοιπόν «φύτρες» δοσίλογων και μακριά τα χέρια σας από τους έντιμους…

Για τους ισχυρούς του πλούτου, δεν μπήκα ποτέ μπροστά για να τους υπερασπισθώ. Δεν είναι της ιδιοσυγκρασίας μου να συμμαχώ με το χρήμα και τους καπιταλιστές για τον απλούστατο λόγο ότι σιχαίνομαι το χρήμα. Το θέλω μόνον για να μπορώ να ζω την οικογένεια μου και να ικανοποιώ στοιχειώδεις ανάγκες. Αισθάνομαι όμως μια βαθιά ηθική υποχρέωση από το βήμα που μου δίνει το makeleio.gr, να υπερασπισθώ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΟ και όχι με μπράβους και ανθρώπους της νύχτας έναν έντιμο άνθρωπο, επιστήμονα και επαγγελματία που τιμά και τα παντελόνια που φοράει αλλά και τον ιατρικό του λόγο: Τον γιατρό του Παναθηναικού στο μπάσκετ, Σταύρο Χάντζο. Ο κ.Χάντζος με καταγωγή και βιώματα από τον ιστορικό Μελιγαλά(εκεί όπου η αριστερά οφείλει για να κλείσουν οι πληγές να γονατίσει και να ζητήσει μια μεγάλη συγγνώμη για τα ανομήματα των προγόνων της), δέχθηκε βρώμικη και απρόκλητη επίθεση από τους πανίσχυρους οικονομικά αδερφούς Αγγελόπουλους(υιούς του καθόλα συμπαθούς και άξιου πατέρα τους στον οποίο δυστυχώς δεν έμοιασαν στην εξυπνάδα και στην καπατσοσύνη).

Διαβάστε τι ειπώθηκε-μεταξύ άλλων- για τον έντιμο Χάντζο από τους συκοφάντες, μετά τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού στο Κύπελλο από τον Παναθηναικό, αγώνα που οι ίδιοι χάρισαν με την ηλιθιότητα τους στον αιώνιο αντίπαλο τους:

«Τοποθετούμαστε για πράγματα που ενδιαφέρουν την ομάδα. Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού είναι έκπτωτος! Δεν πρέπει να τοποθετηθούμε επίσημα; Αν δεν υπάρχουν νόμοι στην Ελλάδα, είναι άλλο θέμα. Τώρα αυτά που λέει, επειδή είπαμε ένα πρωτάθλημα χωρίς ντόπινγκ. Τι θέλει και χτυπιέται; Ο Χάντζος τελείωσε από εκεί που είναι και αυτό είναι καλό για τον Παναθηναϊκό! Καλό είναι να μην πηγαίνει στις φυσούνες με μπράβους ο κύριος Χάντζος! Οι ίδιοι δεν ζητούσαν έλεγχο ντόπινγκ στους τελικούς;».

«Θέλει πρωτάθλημα με φοροδιαφυγή ο κύριος Γιαννακόπουλος; Δεν καταλαβαίνω! Θέλουμε πρωτάθλημα με αλητεία; Θέλουμε ένα πρωτάθλημα που πάνε οι μπράβοι και κυνηγάνε τους διαιτητές; Να βγάλουμε κι εμείς μια εφημερίδα και να γράφουμε τα δικά μας!».

Για τον πρόεδρο του Παναθηναικού, δεν υπάρχει ανάγκη να τοποθετηθώ. Έχει ο ίδιος άξιους δικηγόρους για να τον υπερασπισθούν, εαν θίγεται. Για τον ανυπεράσπιστο Χάντζο όμως(αφ’ ‘ης στιγμής που η ίδια η ομάδα του δεν φαίνεται να τον προστατεύει), ποιος θα πει μια δίκαιη κουβέντα; Γιατί λοιπόν οι Αγγελόπουλοι, βάλουν εναντίον του με πραγματικά «πυρά;». Για τον απλούστατο λόγο ότι ο ο Χάντζος, ζητώντας στον περσινό τελικό του 3-0(που θα θυμούνται μια ζωή εκεί στον Πειραιά)διαφάνεια παντού στην πιθανή χρήση απαγορευμένων ουσιών, τους αφόπλισε, τους ξεδόντιασε και τους παρέδοσε μετά στην ομάδα για να τους ισοπεδώσει. Και αυτό δεν μπορούν να το συγχωρέσουν στον ικανό γιατρό και τον λασπώνουν.

Οι Αγγελόπουλοι όμως, πέραν των συκοφαντιών, καλό θα είναι να μάθουν να το βουλώνουν γιατί όταν η ιστορία συναντιέται με τον αθλητισμό, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα γι αυτούς. Θα τους συνιστούσαμε πρώτα απ όλα να κάνουν την αυτοκριτική του γενεαλογικού τους δέντρου, ειδικά όταν θα αποφασίσουν πάλι να τα βάλουν με έντιμους και απροστάτευτους ανθρώπους που παλεύουν χωρίς μπράβους για το μεροκάματο.  Η σημερινή πολιτική και ιστορική συγκυρία, μας δίνει την δυνατότητα να διαβάζουμε . Και όσο διαβάζουμε γινόμαστε σοφότεροι. Ας ανοίξουν λοιπόν τα στραβά τους κι ας διαβάσουν την ιστορία της «φύτρας» τους. Στο σπίτι του κρεμασμένου καλό είναι να μην μιλάνε για σχοινί. Για ένα πράγμα, λοιπόν, συνεχώς αναρωτιέμαι: Πως γίνεται όλοι οι πλούσιοι κακομαθημένοι Έλληνες να κατάγονται από συνεργάτες της Γερμανικής Κατοχής; Θα μας απαντήσουν τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα , οι Αγγελόπουλοι, που πιθανόν έχει γίνει δεύτερη φύση τους, η άνανδρη επίθεση σε οικονομικά ανίσχυρους;

ΑΣ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΙ ΤΑ ΑΙΣΧΗ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥΣ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΒΑΛΟΥΝ ΜΥΑΛΟ 

Πώς το μαύρο παρελθόν επηρεάζει το παρόν και το μέλλον

Η ιστορία της κατοχής και των μεταπολεμικών χρόνων που γράφεται και ανασυντίθεται στις ύστερες πλευρές της, έγινε «μόδα» στις μέρες μας λόγω των πολιτικών συνειρμών των κατά πολλούς προδοτικών μνημονίων. Συζητείται ευρέως πάλι και πολλές φορές είναι πικρή. Όπως πικρή είναι και η αλήθεια.

Στην περιβόητη λίστα με τους «163 οικονομικούς μεγαλοδωσίλογους, οι οποίοι κερδοσκόπησαν και πλούτισαν επί Κατοχής»,δεύτερο όνομα στη σειρά είναι αυτό των προγόνων της ιστορικής επιχειρηματικής δυναστείας των καθόλα ευυπόληπτων σύγχρονων συνεχιστών της μεταπολεμικής «Χαλυβουργικής» και των δορυφορικών ενασχολήσεων τους. «Αγγελόπουλος Θ. & Υιοί, επιχειρηματίες», αναγράφεται στο βιβλίο-ντοκουμέντο που κυκλοφόρησε στις αρχές της περσινής χρονιάς, δημιούργησε σάλο- παρά την άρνηση κάποιων διαπλεκόμενων καναλαρχών να το γνωστοποιήσουν – πλην όμως δημόσια το περιεχόμενό του δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν. Ο συγγραφέας και ιστορικός Δημοσθένης Κούκουνας, ξετυλίγει σε ξεχωριστό κεφάλαιο, τα απαράμιλλα κατορθώματα της οικονομικής συνεργασίας της οικογένειας Αγγελόπουλων με τους Ναζί της κατοχής, 1941-44.

Σύμφωνα πάντα με όσα έχει καταγράψει ο κ. Κούκουνας και τα έχει δημοσιοποιήσει και σε αρθρογραφία του σε ανύποπτους χρόνους («Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», είναι ο ακριβής τίτλος του βιβλίου), πρωτεργάτης της συνεργασίας της οικογένειας Αγγελόπουλων με τους Γερμανούς κατακτητές ήταν ο «πάτερ φαμίλιας», Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Μέτοχοι στην μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση με τους Ναζί, σύμφωνα με τον ανωτέρω συγγραφέα, ήταν τα παιδιά του, Άγγελος Αγγελόπουλος (καθηγητής Οικονομικών), Παναγιώτης και Δημήτριος, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1986 από την οργάνωση « Ε.Ο 17Ν». Εγγονοί και σύγχρονοι συνεχιστές του οικονομικού «θαύματος» της μεγάλης επιχειρηματικής παράδοσης, οι Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος και Θεόδωρος Αγγελόπουλος (υιοί ενός εκ των μετόχων της Ελληνογερμανικής κατοχικής συνεργασίας, του Παναγιώτη Αγγελόπουλου). Μετέπειτα συνεχιστές της προόδου, οι υιοί του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος.

Κατά τα ιστορικά ντοκουμέντα που παρατίθενται, οι «συνεργάτες των Γερμανών αδερφοί Αγγελόπουλοι», προέβαιναν σε μια σειρά οχυρωματικών έργων επ’ ωφελεία του γερμανικού στρατού Κατοχής και μεταξύ αυτών, κατασκεύαζαν με σίδερο και ατσάλι συρματοπλέγματα για τους Έλληνες αιχμαλώτους που συγκεντρώνονταν στα στρατόπεδα κράτησης και εκτέλεσής τους.

«Δεν είναι απαραιτήτως όλοι αυτοί μαυραγορίτες. Είναι όμως όλοι τους εκείνοι που δεν δίστασαν να συναλλαγούν με τις Αρχές Κατοχής, αναλαμβάνοντας προμήθειες ή κατασκευές για λογαριασμό τους», γράφει ο ιστορικός Δ. Κούκουνας, στο «καυτό κεφάλαιο» με τη δημοσιοποίηση της λίστας. Και συνεχίζει: «Την ώρα που άλλοι συνάδελφοί τους πεινούσαν και δυστυχούσαν, που κυριολεκτικά δεν είχαν να θρέψουν την οικογένειά τους, που δεν μπορούσαν να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους ή για λόγους αρχής δεν δέχονταν να ασκήσουν το επάγγελμά τους υπό τις συνθήκες αυτές, οι άνθρωποι αυτοί έσπευσαν με περισσή προθυμία να υπηρετήσουν τον κατακτητή ως νεροκουβαλητές.Εμπορεύτηκαν τη δυστυχία του λαού μας εκείνη την κρίσιμη ώρα. Κατά βάθος δεν είναι οι «έξυπνοι» που κατόρθωσαν να επιπλεύσουν. Είναι οι άτιμοι και οι ανέντιμοι που σε ώρα εσχάτης δυστυχίας δεν αδιαφόρησαν μόνο για τον διπλανό τους που έψαχνε στα σκουπίδια για μια μπουκιά, αλλά του αφαίρεσαν από το λιπόσαρκο σαρκίο του τις ελάχιστες ρανίδες αίματος που του είχαν απομείνει.Δεν είναι σχήμα εντυπωσιασμού. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στη χρονική εκείνη φάση καταστροφής και διάλυσης, ο κατακτητής ανέθετε σε κάποιους εκλεκτούς του τις προμήθειες ειδών που χρειαζόταν και τις κατασκευές οχυρωματικών και άλλων έργων που θεωρούσε απαραίτητες. Όταν μιλάμε για προμήθειες ειδών, εννοούμε όλο το φάσμα παραγωγής, διότι ο κατακτητής (επικαλούμενος μάλιστα και το διεθνές δίκαιο) έπρεπε να τραφεί και να ξενισθεί στον κατακτημένο τόπο. Η επιμελητεία των Αρχών Κατοχής θεωρούσε τα τιμολόγια των προμηθευτών (κατά κανόνα υπερτιμολογημένα) και τα υπέγραφε, ώστε να τα προσκομίζει προς εξόφληση στην Τράπεζα της Ελλάδος. Έτσι συνέβαινε ο πληθωρισμός να διογκούται και το χρήμα να χάνει ακόμη περισσότερο την αξία του», καταλήγει ο ιστορικός.

Τα κεφάλαια με τους « 163 μεγαλοδωσίλογους» θα δημοσιευτούν όλα, όσο κι αν κάποιους τους πικραίνουν. Πολλά γι’ αυτό το θέμα έχει να πει και ο συγγραφέας. ‘Άλλωστε οι οχλήσεις ήταν αμέτρητες. Το ίδιο και οι «παραγγελίες», για να σταματήσει. Αλλά όπως έλεγε και γνωστός πολιτικός του παρελθόντος, «τώρα το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».

Σ.Χ