Σκεφτόμουν αν θα δώσουμε με τον Δημήτρη χιουμοριστικό χαρακτήρα στη δημοσίευση αυτή ή σοβαρό. Εάν π.χ. θα …προσθέταμε στο “ο χρήστης Νίκος I. Aντωνιάδης είναι με τους Dimitrios Pontikas” και κάποιον …χρηματοδότη (θα καταλάβετε στη συνέχεια). Σκέφτηκα την …Pfizer, για να το τερματίσουμε.
Τέλος πάντων. Θα το πάμε σοβαρά.
Εδώ και κάμποσο καιρό, ο Δημήτρης γίνεται αποδέκτης απίστευτων διαβολών για μένα αλλά και για αυτόν, πάντα όμως σε σύνδεση με το δικό μου πρόσωπο. Οι διαβολές αυτές διατυπώνονται είτε με τη μορφή “αποριών” (συγκεκαλυμμένα δηλαδή) είτε με τη μορφή ευθείας συκοφαντίας.
Βασικός παρονομαστής είναι το “πώς συντηρώ” αυτή τη μάχη και το “πώς επιβιώνω”. Και ότι “δεν μπορεί” να είναι μόνο οι δωρεές του κόσμου, ώστε “πρέπει” να είναι από πίσω κάποιος “χρηματοδότης”. Και εδώ, αυτοί που μιλάνε για “χρηματοδότη” ανοίγουν λάσπης πεδίο λαμπρό. Ο “χρηματοδότης” μπορεί να είναι ένας …επιχειρηματίας. Αλλά αυτό στην …καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη μπορεί να είναι το ίδιο το …σύστημα.
Ναι.
Το σύστημα…
Αφού για αυτούς, εγώ, αλλά και ο Δημήτρης, είμαστε στο …απυρόβλητο από το σύστημα.
Καταπληκτικό, έτσι;
Το ότι εγώ ελεγχθεί από την ΑΑΔΕ όσο κανένας άλλος, έχουν έρθει εδώ με εισαγγελέα και έχουν ανοίξει όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς μου, ότι με στοχοποίησαν και με δίωξαν ακόμα και οι …κλητήρες του συστήματος, το ότι στο εργαστήριο του Δημήτρη έχουν …κατασκηνώσει όλες οι αρμόδιες, ακόμα και οι …μη αρμόδιες, δημόσιες υπηρεσίες και οι ελεγκτικοί φορείς, και ότι “τρώει πόρτα” επαγγελματικά επειδή είναι μαζί μου στη μάχη αυτή, δεν έχει καμία σημασία.
“Δεν μπορεί”…
Μέχρι και ότι έχω …τσακωθεί με τον Δημήτρη διαδίδουν.
Δηλαδή, όχι απλά ό,τι να ‘ναι, ακυρώνει τόσο εμένα και τον Δημήτρη όσο και τη μάχη αυτή στο σύνολό της.
Ακούστε να σας πω κάτι. Η δημοσίευση αυτή ως σκοπό έχει περισσότερο να αναδείξει τα στοιχεία εκείνα στα σκοτεινότερα βάθη της ελληνικής ψυχής που είναι υπεύθυνα για το χάλι μας, παρά να “αποκαταστήσει” την αλήθεια. ΑΥΤΗ η αλήθεια ΔΕΝ χρειάζεται δημοσιεύσεις. Η πραγματικότητα μιλάει από μόνη της.
Είναι τρομακτική η αντιφατικότητα της ελληνικής ψυχής. Ικανή για το απόλυτο μεγαλείο, και το έχει αποδείξει στην Ιστορία, ικανή και για το απόλυτο σκοτάδι.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν κάποιοι που θα ήταν ικανοί ακόμα και για χειρότερες συκοφαντίες στον Δημήτρη για μένα. Όπως και εγώ έχω γίνει αποδέκτης απίστευτων όσων για τον Δημήτρη.
Ξέρετε όμως κάτι; Σε αυτό, στη συκοφαντία, κρίνονται οι άνθρωποι.
Και γίνεται το ξεκαθάρισμα.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Τι έχει ΠΡΩΤΑ σημασία σε μία βαριά συκοφαντία;
Ο συκοφάντης;
Όχι.
Ο αποδέκτης.
Πρώτα θα δω πώς αντέδρασε ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ άνθρωπος, αυτός από τον οποίο έχω την ΑΠΑΙΤΗΣΗ να ΜΗΝ πειστεί.
Ο κύκλος των δικών σου ανθρώπων δεν είναι αναγκαία μικρός. Από άλλον είχες μεγαλύτερη απαίτηση, από άλλον μικρότερη. Και πάντα ανάλογα με το ηθικό και -κυρίως εν προκειμένω- από το πνευματικό υπόβαθρο του καθενός.
Μετά θα πάω σε αυτόν που πείστηκε αλλά δεν είχα καμία απαίτηση να μην πειστεί.
Από αυτούς, πρώτα σε αυτούς που κράτησαν τη συκοφαντία για τον εαυτό τους, μετά σε αυτούς που την αναπαρήγαγαν.
Και στο τέλος θα πάω στον συκοφάντη.
Εκεί που θα γίνει το μακελειό…
Όταν θα έχει να χάσει ΜΟΝΟ αυτός και ΤΙΠΟΤΑ εγώ και η αλήθεια.
Και επειδή θα πρέπει να με έχετε μάθει πια. Και θα πρέπει να έχετε μάθει και τον τρόπο που λειτουργώ, αντιδρώ και δρω.
ΟΛΑ και ΟΛΟΙ στην ώρα τους. Μερικές φορές κάποιοι νομίζουν πως γλίτωσαν. Επειδή ΣΚΟΠΙΜΑ δεν αντιδρώ ή αντιδρώ όσο πρέπει και ΚΑΝΩ πως δεν τα ξέρω όλα επειδή ενεργώ με βάση τη σειρά που γράφω παραπάνω.
Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Και να ξέρετε ότι τα ποδάρια αυτά κάποιες φορές δεν χρειάζεται να τα κόψεις καν εσύ.
Τα κόβει ο ίδιος αυτός, ο υποκριτής που έχει πει το ψέμα. Με τον χαρακτήρα του, τα πάθη του, τα πραγματικά κίνητρά του.
Εσύ τότε απλά παρακολουθείς την αυτοαποκαθήλωση του συκοφάντη.
Και μετά, απλά τον τελειώνεις…
