Είναι μία ποινική διαδικασία όπου πλέον, μετά από όλα όσα έχω κάνει και όλα όσα έχουν γίνει στις διαδικασίες κατά Κώστα Μπακογιάννη / Μιχάλη Καραμαλάκη και κατά του νοσοκομείου “ΣΩΤΗΡΙΑ” (τα συγκοινωνούντα δοχεία που ξέρετε), δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αρχειοθέτηση, κανένα περιθώριο κάλυψης των ενόχων.
Η πόρτα του ανακριτή έχει ανοίξει διάπλατα για αυτούς που οργάνωσαν και αυτούς που δεν απέτρεψαν τη μαζική παραβίαση των μέτρων στις 7 Οκτωβρίου 2020 στους δρόμους γύρω από το Εφετείο. Στην μέχρι νεωτέρας εξαφανισμένη δικογραφία βρίσκονται αυτά που χρειάζονται για την άσκηση ποινικής δίωξης και την παραπομπή στον ανακριτή των υπαιτίων της απόπειρας ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο και της κακουργηματικής παραβίασης του άρθρου 285 του Ποινικού Κώδικα. Το ΦΕΚ με τα μέτρα που ίσχυαν και παραβιάστηκαν την 7η Οκτωβρίου 2020, καταθέσεις των υπεύθυνων αστυνομικών διευθυντών (κατά τη γνώμη μου είναι ζήτημα αν αυτοί καλώς έχουν καταθέσει ως μάρτυρες ή αν θα έπρεπε να έχουν δώσει έγγραφες εξηγήσεις ως ύποπτοι), υποθέτω ότι η κ. Παπαδοπούλου έχει ζητήσει τα αναγκαία στοιχεία για το οργανωτικό σκέλος της συγκέντρωσης, καθώς και τη λίστα των μελών των επιτροπών που είχαν ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να αποτρέψουν την παραβίαση των μέτρων. Αλλά τι να λέμε τώρα και για ποια αποτροπή συζητάμε, όταν κάποια από αυτά τα μέλη συμμετείχαν κιόλας στη “Νίκη της Δημοκρατίας”, η οποία εξελίσσεται σε νίκη κατά της απάτης.
Έγγραφες εξηγήσεις απομένει να δοθούν και από εκεί κατευθείαν στον ανακριτή. Αλλά ούτε οι εξηγήσεις αυτές είναι αναγκαίες, αφού εν προκειμένω οι πράξεις είναι κακουργηματικές, η δίωξη μπορεί να ασκηθεί in rem, δηλαδή για τις πράξεις, και η ταυτοποίηση των δραστών να γίνει από τον ανακριτή.
Ώστε η δικογραφία προς το παρόν αγνοείται.
Διαβάστε ΕΔΩ την χθεσινή αναφορά που κατέθεσα στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών και αναμείνατε μαζί μου τις εξελίξεις.
Τελειώνουν…
