Μία εντελώς διαφορετική δημοσίευση αυτή εδώ. Έχει να κάνει με μία παιδική μου αγάπη που παραμένει ζωντανή μετά από πολλά χρόνια.
Λίγες μέρες πριν κλείσω τα δέκα μου χρόνια, στο γήπεδο αυτό, το Olimpico της Ρώμης, στις 24 Μαΐου 1977, έγινε ο τελικός του Κυπέλου Πρωταθλητριών. Αντίπαλοι ήταν η αγγλική Λίβερπουλ και η γερμανική Μπορούσια Μένχενγκλάντμπαχ.
Τον αγώνα τον είδα σε μία από πρώτες τότε έγχρωμες τηλεοράσεις, σε φιλικό σπίτι στη Φιλοθέη.
Η ομάδα που νίκησε ήταν η Λίβερπουλ. Η ποδοσφαιρική καρδιά μου όμως από τη μέρα εκείνη άρχισε παραδόξως να χτυπά για την Μπορούσια.
Και ενώ στη Γερμανία έχω πάει από τότε τρεις φορές, το 2006 μάλιστα μίλησα μπροστά σε 55 χιλιάδες οπαδούς της Μπορούσια για την αγάπη μου για τη γερμανική ομάδα, με την Μαριάννα με τον Έκτορα, τριών χρονών τότε, να με παρακολουθούν από τις θέσεις των επισήμων, από τις οποίες είδαμε τον αγώνα μετά από πρόσκληση της διοίκησης, στη Ρώμη και το Olimpico δεν είχα πάει ποτέ.
Ήρθε και αυτή η ώρα…
