Να προσπαθείς για λίγες μέρες, ενόψει του Αρμαγεδώνα που σκάει από την 1η Σεπτεμβρίου, να καθαρίσεις το μυαλό και τη ψυχή σου από όλο τον τρόμο που έζησες και τις επιθέσεις που δέχτηκες, και κυρίως τον ανείπωτο πόνο που βίωσες ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους στα κολαστήρια.
Να προσπαθείς να θωρακιστείς για να είσαι πάνοπλος από σωματικές και ψυχικές δυνάμεις για αυτό που έρχεται και είναι η δεύτερη, τελική και μοιραία φάση αυτού του δράματος.
Να ετοιμάζεις τον εαυτό σου να έχει μηδενική ανοχή, αφενός στις δικές του αδυναμίες, αφετέρου στον εξωτερικό παράγοντα που θα πέσει με νύχια και με δόντια πάνω σου ,
και πριν τον Αρμαγεδώνα στα μέτωπα της μάχης, να σκάνε μηνύματα σαν και αυτό που διάβαζα πριν λίγο.
Για τον Κώστα που χάθηκε τον Ιούνιο του 2021 σε ένα από τα κολαστήρια, ενός «λεβέντη στη ψυχή και στο σώμα».
Και που διαφώνησαν στην οικογένειά του για το αν έπρεπε να με ενημερώσουν για να επέμβω «μη χειροτερέψουν τα πράγματα».
Και δεν με ενημέρωσαν. Ώστε τα πράγματα δεν χειροτέρεψαν απλώς…
Πόσα τέτοια…
Κλείνω τα μάτια, σκέφτομαι τους ανθρώπους που έσωσα, τις βάσεις που έβαλα για τη δεύτερη φάση, την αποστολή που έχω και πρέπει με κάθε τίμημα να την φτάσω μέχρι το τέλος, και λέω στον εαυτό μου:
Τίποτα δεν θα σε σταματήσει.
Μόνο ο θάνατος.
Προχώρα…
