Έχουν έρθει στο mail μου το τελευταίο διάστημα τα πειστήρια ενός εγκλήματος. Είναι το έγκλημα που διαπράττεται από συναδέλφους μου, οι οποίοι πείθουν απελπισμένους ανθρώπους να κάνουν νομικές ενέργειες εκ των προτέρων και εν γνώσει τους καταδικασμένες. Εξώδικα και μηνύσεις με αντικείμενο τις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις. Στρέφονται εναντίον των προσώπων που εφαρμόζουν τους νόμους και τις Κ.Υ.Α.
Είναι όπως εκείνες οι μηνύσεις κατά των διευθυντών των σχολικών μονάδων ή οι άλλες κατά των αστυνομικών υπαλλήλων.
Επικαλούνται την αντισυνταγματικότητα των σχετικών προβλέψεων, το Σύνταγμα και τη Σύμβαση του Οβιέδο, και κάνουν ολόκληρες νομικές κατασκευές για χίλια δύο ποινικά αδικήματα, ενώ γνωρίζουν ότι όλες αυτές οι κινήσεις δεν έχουν καμία απολύτως τύχη.
Διαβάζω π.χ. σε ένα τέτοιο εξώδικο, που στη συνέχεια έγινε και μήνυση:
Και εν συνεχεία, η μήνυση…
Το ότι ο συνάδελφος (πολύ γνωστός) που συνέταξε το εξώδικο και τη μήνυση δεν έχει ενημερωθεί για τις προ πολλού αλλαγές στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και δηλώνει παράσταση για …χρηματική ικανοποίηση, ενώ αυτό έχει καταργηθεί, είναι το λιγότερο εδώ.
Το χειρότερο είναι ότι γνωρίζει ότι ούτε το εξώδικο, ούτε πολλώ μάλλον η μήνυση, έχουν την παραμικρή τύχη.
Το χιλιαρικάκι, χιλιαρικάκι όμως…
Αφήστε που στη συγκεκριμένη περίπτωση, την οποία εξετάζω γιατί λυπήθηκα αφάνταστα την οικογένεια αυτή και τον Γολογοθά που ανεβαίνει χρόνια τώρα, μπορεί να υπάρχει πολύ απλή λύση.
Ίδωμεν…
