Δεν πάει ο νους σας τι έρχεται πλέον κάθε μέρα. Μόλις τελείωσα μία ακόμη συνάντηση. Τα ηχητικά, τα ιατρικά στοιχεία, τα μηνύματα, η μαρτυρία, θα κάνουν τους δύο συγκεκριμένους πρωταγωνιστές – συνήθεις υπόπτους, σε κάποιο από τα νοσοκομεία, κάπου στην Ελλάδα (…), να χάσουν τον ύπνο τους.
Ο άνθρωπος που θα βγει στο κανάλι, ένας από τους μάρτυρες των επομένων ημερών, που με αυτά που θα τον ακούσετε να περιγράφει θα κάνει τα θεμέλια του Μαξίμου, της Αριστοτέλους, της Ευελπίδων και της Λεωφόρου Αλεξάνδρας να τρίξουν, δεν θα βγει προς το παρόν με το πρόσωπό του, γιατί είναι και αυτός και η οικογένειά του γνωστοί και με πολύ …γνωστό κοινωνικό κύκλο.
Θα είναι δίπλα μου. Και θα τον ακούσετε. Την ώρα που πρέπει, την κρίσιμη ώρα, θα εμφανιστεί.
Όλα στην ώρα τους. Το έχουμε πει αυτό.
Τα ηχητικά θα τα ακούσετε. Τα μηνύματα θα τα δείτε. Τρομακτικοί διάλογοι.
Του ασθενή. Με τον αδελφό.
Ο ασθενής επέζησε.
Για να γίνει όμως αυτό, χρειάστηκε να γίνουν πράγματα που θα κάνουν ,
εσάς να τρέμετε από οργή ,
και κάποιους άλλους να τρέμουν από φόβο.
Γιατί ξέρουν.
Ότι αυτά, ΚΑΙ αυτά, θα τους στείλουν μία μέρα στη φυλακή.
Γιατί ξέρουν.
Ότι αυτή η μέρα δεν είναι πια μακριά…
Υ.Γ. Ο κίνδυνος;
Ναι.
Μεγάλος.
Αλλά πίσω δεν θα κάνω ποτέ.
