Νόμιζες ότι θα είσαι μόνιμα προστατευμένος να βγάζεις ανενόχλητος τα μαύρα εσώψυχά σου και τα συμπλέγματα που κουβαλάς από τότε που σε γνωρίζω, σε εμένα, την οικογένειά μου και τους ανθρώπους μου.
Έτσι, αιώνιε φοιτητή;
Ξέρεις τι έρχεται τώρα. Η Νέμεσις.
ΚΑΙ για σένα ΚΑΙ για τα φιλαράκια σου τα παρακρατικά σκουπίδια.
Ξέρεις τι ευλογία είναι και πόση δύναμη σου δίνει να γνωρίζεις τον εχθρό σου.
Και εγώ σε ξέρω. Σε ξέρω ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.
Σε ξέρω πολλά χρόνια, από τότε που σε συγχώρησα για την πρώτη σου αμαρτία.
Όπως φάνηκε, κακώς.
Θυμάσαι πότε συναντηθήκαμε τελευταία φορά; Κάπου εκεί το 2020 όταν μου έλεγες ότι δεν έχουν νόημα όλα αυτά που είχα αρχίσει.
Γιατί βεβαίως, εκτός των άλλων, εσύ ΔΕΝ θα μπορούσες ποτέ να τα κάνεις, έτσι;
Γιατί είσαι «ανοιχτός», έχεις μυστικά, τα οποία θα γκρέμιζαν το παραμύθι που πουλάς για τον εαυτό σου.
Σε ξέρω λοιπόν.
ΚΑΙ από την καλή ΚΑΙ -κυρίως- από την ανάποδη.
Γιατί …αδαμάντινο χαρακτήρα δεν μπορώ να πω ότι έχεις.
Ξέρω αυτά που ΟΥΤΕ η οικογένειά σου γνωρίζει. Και φυσικά ΟΥΤΕ τα φιλαράκια σου.
Και τώρα θα τα μάθουν. ΟΛΑ.
Αλλά πρωτίστως θα μάθουν όλοι την ταυτότητά σου. Ο εισαγγελέας πρώτος από όλους.
Και μετά οι δικαστές που θα κρίνουν τις αγωγές αποζημίωσης. Αυτές που θα κληθείς να καταβάλεις πουλώντας τα υπάρχοντά σου και με αυτά που αποκόμισες για το αρχηγιλίκι σου στην παρακρατική ομάδα.
Ως εδώ ήταν, αιώνιε φοιτητή.
Ήρθε το τέλος, ΚΑΙ για σένα ΚΑΙ για τα φιλαράκια σου.
Υ.Γ. Μπορείς να πουλήσεις και τις φωτογραφίες σου για τις αποζημιώσεις…
