…”Τα επίπεδα στο συγκεκριμένο ασθενή εξηγούνται μόνον από σοβαρή αφυδάτωση”…
…”Είναι διαδεδομένη πρακτική ,οι ασθενείς με λοίμωξη covid να κρατούνται σε ελαφρά αρνητικό ισοζύγιο υγρών ,προκειμένου να αποφευχθεί η εμφάνιση συσσώρευσης υγρών και πνευμονικού οιδήματος ,αλλά σε καμία περίπτωση σε τέτοια ακραία κατάσταση σοβαρής αφυδάτωσης, όπως στην παρούσα περίπτωση”…
…”Είναι επίσης ενδεικτικό της σοβαρής αφυδάτωσης στην οποία αφέθηκε ο ασθενής κατά τη νοσηλεία του στο θάλαμο, ότι, σύμφωνα με το ενημερωτικό σημείωμα εισαγωγής στη ΜΕΘ, αυτός κατά τη διάρκεια της ανάνηψης και πριν μεταφερθεί στη ΜΕΘ, έλαβε, ακριβώς λόγω σοβαρής αφυδάτωσης, ταχέως ενδοφλεβίως 1500 cc φυσιολογικού ορού” …
…”Στην παρούσα περίπτωση και στις 3 πρώτες ημέρες νοσηλείας (15-17/5/21), οι τιμές τροπονίνης Ι HS ήταν (με όριο το 34.2 ) 38.10,44.40 και 18.50, δηλαδή μη συμβατές με οξεία ισχαιμική νέκρωση μυοκαρδίου (γκρίζα ζώνη ) . Μέχρι και τις 21/5/21 οι τιμές του δείκτη αυτού ήταν στα ίδια χαμηλά επίπεδα, αλλά για πρώτη φορά στις 22/5/21 η τιμή της τροπονίνης είναι 50.10 με επόμενη τιμή (23/5/21) 90.00 και 227 (24/5/21 ,δηλ. την ημέρα της καρδιακής ανακοπής ).Στις 25/5/21,όταν πλέον είχε συμβεί η καρδιακή ανακοπή , η τροπονίνη ήταν πλέον 2371.60 και στις 26/5/21 3240.10 ,για να αρχίσει η πτωτική πορεία στις 27/5/21 με τιμή 1334.90″…
…”Δεν προκύπτει να αξιολογήθηκε κλινικά από τους θεράποντες ιατρούς η αύξηση αυτή της τροπονίνης από τις 22/5/21, όταν πλέον η τιμή άρχιζε να αυξάνει και να απομακρύνεται από τα αρχικά επίπεδα, ούτε κατά τις επόμενες ημέρες της νοσηλείας. Δεν προκύπτει επείγουσα κλήση καρδιολόγου, ούτε καν διενέργεια απλού ΗΚΓ, ούτε καμία άλλη ενέργεια των θεραπόντων που να δείχνει ότι αυτοί είχαν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης από καρδιολογικής πλευράς, αλλά αντίθετα, φαίνεται ότι η σταδιακή αύξηση της τροπονίνης αγνοήθηκε τελείως”…
Αυτά για αρχή.
Κάτι τελευταίο εδώ. Όταν ο Γιώργος Βαρασιάς είχε καταρρεύσει, ο Δημήτρης Βελισσάρης έλεγε στην κόρη ότι οι εργαστηριακές ήταν “τέλειες”…
Και όταν διαμαρτυρήθηκε η Βίκυ για την αφυδάτωση, της έλεγε ότι οι ασθενείς κόβιντ πρέπει να είναι στεγνοί.
Ευτυχώς που εκεί παρά δίπλα στον “Άγιο Ανδρέα”, ο Λεωνίδας Στέλλας δεν εφάρμοζε την ίδια “ιατρική”, η μητέρα της ήταν πλήρως ενυδατωμένη, έζησε και πήγε στο σπίτι της.
Τον άντρα της ο δολοφόνος του Ρίου τον έστειλε στον τάφο.
