“Τι έγινε; Τα χαλάσατε;”.
“Τσακωθήκατε;”.
Καλόπιστα και κακόπιστα, από τα γνωστά παρακρατικά στέκια, σχόλια, μηνύματα και emails. Δυστυχώς, πολύς κόσμος αν δεν βρει αυτό που ψάχνει μπροστά του, δεν κάνει κανέναν κόπο να το βρει αλλού. Τίποτα.
Αυτό φυσικά το έχω διαπιστώσει και σε πάρα πολλές δημοσιεύσεις μου. Αυτές που κάνω στο facebook. Γιατί στο Τogether Greece είναι όλα ελεύθερα. Γι αυτό το λόγο το φτιάξαμε άλλωστε. Και σε ελάχιστες μέρες θα είμαστε έτοιμοι για το πρώτο μου live εκεί.
Χθες, για παράδειγμα, ανέβασα τη δημοσίευση για τον Γιώργο Ιεροδιάκονο. Επειδή στο facebook δεν μπορώ να αφήνω τα ονοματεπώνυμα, ούτε καν τα στοιχεία των ψεύτικων προφίλ, διότι παραμονεύει η Teleperfomance να μπλοκάρει τους λογαριασμούς του Δημήτρη και του Control για …παρενόχληση και …εκφοβισμό, έτσι και στη δημοσίευση αυτή είχα βάλει “***” στο επίθετο του Γιώργου Ιεροδιάκονου, παρέπεμπα όμως στο link της δημοσίευσης (σε σχόλιο, όπως κάνω πάντα), όπου εκεί ήταν προφανές ότι ο αναγνώστης θα έβρισκε όλα τα στοιχεία που λείπουν από την ανάρτηση του facebook και όλες τις επιπλέον λεπτομέρειες της υπόθεσης, με φωτογραφίες και άλλο υλικό.
Δεν έχω την απαίτηση να πατάει ο άλλος το link και να διαβάζει τη δημοσίευση, αλλά στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να του δίνονται οι απαντήσεις, που δεν έχει το χρόνο ή βαριέται να τις πάρει από τη δημοσίευση, από τους άλλους σχολιαστές, πολλώ μάλλον από εμένα. Το ίδιο ισχύει και για όλους αυτούς που βλέπουν ότι έκανα ανάρτηση και για συμπαράσταση βάζουν ένα like ή μία καρδιά, αλλά δεν διαβάζουν τίποτα από την ανάρτηση, ακόμα και αν αυτή είναι ελάχιστων σειρών. Έτσι, όταν προχθές ανέβασα την ειρωνική “καληνύχτα” προς την Ελληνική Αστυνομία, στα σχόλια διάβασα …ευχές για καληνύχτα και καλό ξημέρωμα, τις οποίες ευχές τις απηύθυναν στην …Ελληνική Αστυνομία και όχι σε εμένα, την οικογένειά μου και τον Δημήτρη (δηλαδή και πάλι στην οικογένεια μου, αφού και ο Δημήτρης μέλος της είναι).
Διαβάζω λοιπόν στην ανάρτηση για τον Γιώργο Ιεροδιάκονο, στην οποία είναι φανερό ότι σκοπίμως δεν αναφέρω το επίθετό του, το οποίο όμως είναι επίσης φανερό ότι το γνωρίζω και όποιος ενδιαφέρεται να το μάθει μπορεί να διαβάσει τη δημοσίευση εδώ στο site:
“Μα ποιος τα λέει αυτά;”…
“Γιατί δεν γράφετε ποιος είναι;”…
Δεν μιλάω τώρα για όλους αυτούς που κάνουν ερωτήσεις, οι απαντήσεις στις οποίες βρίσκονται στην ίδια αυτή την ανάρτηση που σχολιάζουν.
Τέλος πάντων. Αυτά είναι τα λιγότερα. Όταν διαβάζω σχόλια του τύπου “μην ασχολείσαι”, ενώ εγώ ασχολούμαι με τις απειλές εναντίον μου και εναντίον της οικογενείας μου και την στοχοποίησή μας, όταν είναι βέβαιον πως εάν το ένα χιλιοστό από αυτό που ζούμε εδώ μέσα το πέρναγαν οι “άνετοι” σχολιαστές, θα είχαν ανέβει στα κάγκελα ή θα πλάκωναν τα ποτά και τα ζάναξ, ή εκείνους τους άλλους που με “κατακρίνουν” γιατί ασχολούμαι με τις “υποθέσεις μου” (λες και οι υποθέσεις αυτές είναι προσωπικές αντιδικίες μου και όχι η άμυνά μου στις επιθέσεις που δέχομαι από όλο το σύστημα που με πολεμάει επειδή βγήκα μπροστά για να βοηθήσω και τους …”κατακριτές” μου αυτούς), όλα τα παραπάνω είναι σχεδόν ανάξια λόγου.
Όλα καλά λοιπόν με τον Στέφανο Χίο, ποτέ δεν ήμασταν καλύτερα, παραμένω δικηγόρος του και δικηγόρος της εφημερίδας του site, στο οποίο ποτέ δεν σταμάτησα να έχω το δικό μου banner όπου ανεβαίνουν οι ίδιες δημοσιεύσεις που ανεβαίνουν και στo site.
Απλά άλλαξε θέση…
