Κάθε πρωί βλέπω μπροστά μου το πάνελ των βασικών ειδήσεων της μέρας.
Δεν υπάρχει μέρα που να μην έχει μία και δύο τέτοιες ειδήσεις.
Και σε όλα βεβαίως τα σχετικά ρεπορτάζ λείπει κάτι βασικό.
Πώς πέθαναν όλοι αυτοί οι νέοι άνθρωποι “ξαφνικά”.
Αν εξαιρέσεις κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα υγείας, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δημοσιεύεται απλά η είδηση του “ξαφνικού” θανάτου, χωρίς να μας δίνουν την ελαχίστη πληροφορία για την αιτία κάθε φορά.
Μόνο αυτό. “Ξαφνικά”. Και ο θρήνος.
Λες και ζούμε σε προϊστορικούς χρόνους όπου οι άνθρωποι 35, 50 και 45 ετών ήταν …υπερήλικες και ήταν πολύ φυσιολογικό να πεθαίνουν σε αυτές τις ηλικίες.
Και είμαστε μόλις στην αρχή…
