Αυτή είναι μία περίπτωση που ακόμα και εσείς που με παρακολουθείτε από την αρχή, σίγουρα την έχετε ξεχάσει.
Όχι εγώ όμως…
Και θα μάθουν ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗ οι εφέτες από τις 7 Ιουνίου και μετά.
Ήταν η Μαρία, στο ΛΑΪΚΟ, στην ηλικία της Αντιγόνης Πανταζή.
Δείτε και άλλα μηνύματα και θα φρίξετε (είναι λίγο σκόρπια γιατί δεν έχω χρόνο τώρα να τα βάλω στη σειρά, αλλά είναι απολύτως κατανοητό το τι έγινε εκεί μέσα. Και δεν είναι όλα)
Αλλά κυρίως θα καταλάβετε πώς κατέληξα στο Πρωτόκολλο του Θανάτου που περιέγραψα στη μήνυση που κατέθεσα στη Γ.Α.Δ.Α.:
ΙΔΙΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ συμπεριφορές σε 84 πλέον νοσοκομεία – κολαστήρια. Με κάποιες παραλλαγές στον τρόπο, στο ύφος και στις δικαιολογίες.
Η Μαργέτα Σκιάου π.χ. στην Καλαμάτα, διασωληνώθηκε επειδή “δεν έπεφτε ο πυρετός”. Και έτσι, αντί για ντεπόν μάξιμουμ, της έχωσαν τον σωλήνα στην τραχεία. Η “θετική” Μαργέτα, μην ξεχνάμε, όπως είχε διαβεβαιώσει τα κανάλια η διοικήτρια του νοσοκομείου, μέχρι που ανέβασα το ΑΡΝΗΤΙΚΟ μοριακό που έγινε ΜΕΣΑ στο νοσοκομείο, και εξαφανίστηκαν διοικήτρια και κανάλια, τα οποία κανάλια πήγαν για άλλα…
Είδαμε σε αμέτρητες περιπτώσεις, όπως και εδώ στο ΛΑΪΚΟ, η διασωλήνωση, η έσχατη αυτή ιατρική πράξη, να γίνεται αντικείμενο κουβεντούλας, να λένε σε ασθενείς ότι αν δεν διασωληνωθούν θα πεθάνουν, αν κάνουν πως φεύγουν δεν θα φτάσουν ούτε μέχρι το ασανσέρ, όταν οι ασθενείς αντιδρούσαν να τους λένε ότι τους προετοιμάζουν για όταν έρθει η ώρα (δείτε και το μήνυμα σε σχόλιο για τους “γιατρούς” που είπαν στη Μαρία ότι αν δεν έρθει αυτή η ώρα, θα την κάνουν αυτοί να έρθει), με τη ψυχολογία των ασθενών να πέφτει στα τάρταρα, να εξαντλούνται και στο τέλος να παραδίδονται.
Η Μαρία σώθηκε. Πήγε σπίτι της.
Η Αντιγόνη όχι.
Γιατί η Αντιγόνη τον Αύγουστο του 2021 “έπρεπε” να διασωληνωθεί. “Έπρεπε” να πεθάνει.
Ο στόχος δεν ήταν αυτή. Το θέμα δεν ήταν τότε ένα ακόμα θύμα, ένα ακόμα νούμερο στη λίστα του Ε.Ο.Δ.Υ.
Ο στόχος ήμουν εγώ. Η Αντιγόνη “έπρεπε” να θυσιαστεί, όπως η Πασχαλίνα Γαζή λίγο αργότερα στο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ του Νίκου Καπραβέλου που “τσακωνόταν” με την ασθενή. Ασθενής δηλαδή που έχει φτάσει στο σημείο να πρέπει να διασωληνωθεί, αλλά έχει τις δυνάμεις να τσακώνεται με τους γιατρούς.
Η Αντιγόνη “έπρεπε” να θυσιαστεί για να εξοντώσουν εμένα.
Όπως και η Πασχαλίνα.
Και “θυσιάστηκαν”.
Τελικά όμως, αντί να εξοντωθώ εγώ, εξοντώνονται αυτοί που ήταν πίσω από τη “θυσία” της Αντιγόνης και της Πασχαλίνας…
