Δεν γνωρίζω την αιτία, ούτε για τον θάνατο αυτό ούτε για τους άλλους.
Είναι όμως πολλοί. Πάρα πολλοί. Νέοι άνθρωποι πεθαίνουν “ξαφνικά” κάθε μέρα. Βλέπουμε τις ειδήσεις αυτές στα συστημικά Μ.Μ.Ε., και αν εξαιρέσεις κάποιες περιπτώσεις όπου γίνεται αναφορά σε κάποιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο νεκρός, σε όλες τις άλλες από τα δημοσιεύματα λείπει το βασικότερο στοιχείο:
Γιατί πέθανε “ξαφνικά”; Είναι σαν να είναι περίπου φυσιολογικό, είναι σαν να πρόκειται για θανάτους στην προϊστορική περίοδο, όπου ένας άνθρωπος στα 30, στα 40 και στα 50 του, ήταν από μεγάλος και ηλικιωμένος, έως και στα βαθιά γεράματα.
Στην είδηση εδώ π.χ. γίνεται αναφορά στον “ξαφνικό” θάνατο, στον θρήνο στην πόλη της Ναυπάκτου, γίνεται αναφορά στους συναδέλφους της και στον εξαίρετο χαρακτήρα της, και μέχρι εκεί.
Εμένα, βεβαίως, δεν μου κάνουν εντύπωση όλες αυτές οι τρομακτικές ειδήσεις. Από πέρσι το καλοκαίρι μου το είχαν πει οι ειδικοί. Αυτοί χωρίς τα εισαγωγικά.
Και από αυτά που μου είχαν πει, ξέρω ότι αυτό όλο εδώ είναι μόλις η αρχή…
