Άλλη νοσηλεύτρια είναι αυτή.
Όχι αυτή εδώ. Με τη νοσηλεύτρια της 7σέλιδης επιστολής δεν έχω καν αρχίσει…
Η νοσηλεύτρια της αποψινής δημοσίευσης είναι άλλη. Σε άλλο νοσοκομείο.
Σε άλλο κολαστήριο.
Μου έγραφε επί μία ώρα.
Ζωντάνεψε για μία ακόμα φορά ο εφιάλτης των σύγχρονων Άουσβιτς και Νταχάου.
Αυτά για αρχή.
***
***
Και κάτι τελευταίο από εμένα.
Τον αγώνα που δίνω είκοσι και πλέον μήνες τον γνωρίζετε. Ένας αγώνας για τη σωτηρία ανθρώπων, ένας αγώνας να συγκεντρώσω αποδείξεις για τη μεγαλύτερα απάτη στην ιστορία του ελληνικού έθνους και τα φριχτότερα εγκλήματα που διαπράχθηκαν ποτέ σε βάρος των Ελλήνων, μέσα και έξω από τα κολαστήρια.
Δεν θα δεχθώ άλλη κριτική από τον καναπέ, από κανέναν! Τα επικριτικά σχόλια για γιατρούς και νοσηλευτές που βρίσκονται σε αναστολή και περιγράφουν τη φρίκη των κολαστηρίων και μου δίνουν μαρτυρίες και στοιχεία για να τελειώσω αυτή την ιστορία μία ώρα νωρίτερα, δεν θα γίνουν πλέον ανεκτά! Επικριτικά σχόλια επειδή δεν μιλούσαν όσο εργάζονταν.
Υπάρχουν χίλιοι δύο λόγοι για τους οποίους δεν είχαν μιλήσει μέχρι τώρα. Σε κάθε περίπτωση αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτή τη στιγμή είναι υπερπολύτιμοι στην τεράστια μάχη που δίνω. Είναι αδιανόητο να εμφανίζονται οι επαναστάτες του πληκτρολογίου και εκ του ασφαλούς και χωρίς να έχουν ζήσει ούτε στο ελάχιστο αυτό που ζω εγώ όλους αυτούς τους μήνες, έχοντας εκτεθεί στον απεριόριστο βαθμό και έχοντας ακυρώσει τα πάντα, επαγγελματική και οικογενειακή ζωή (για την προσωπική ας μη το συζητάμε), να υποθηκεύουν τον αγώνα αποθαρρύνοντας και τους άλλους γιατρούς και νοσηλευτές που έχουν αποφασίσει να μιλήσουν, να το κάνουν.
Τέλος. Ως εδώ.
