Εντάξει. Κάθε ενημέρωση από συγγενείς είναι και μία ακόμα αφορμή να αναρωτηθείς από πού προέκυψαν αυτοί οι γιατροί στα νοσοκομεία.
Ο κύριος Παύλος, 78 ετών, νεφροπαθής, μπήκε προγραμματισμένα στον Ερυθρό Σταυρό για αιμοκάθαρση. Ήταν όμως δυνατόν ένα τέτοιο ξερολούκουμο να μην καταλήξει στα κόβιντ;
4ος όροφος, στο δωμάτιο 407.
Και όταν επιτέλους βρίσκουν τον γιατρό (το έχω το όνομά του, στην ώρα του…), δεν πίστευαν ο γιος και η νύφη του κυρίου Παύλου αυτά που τους έλεγε. Τους έβαλε “χέρι” που ρωτούσαν πού βρίσκεται ο άνθρωπός τους (!), ότι κακώς τους έδωσαν αυτές τις πληροφορίες, ότι ποτέ δεν δίνουν πληροφορίες για τους ασθενείς κόβιντ, ότι το μόνο που …χαριστικά θα τους έλεγε είναι ότι είναι “σταθεροποιημένος”, και τους το έκλεισε στα μούτρα!
Και από τότε το απόλυτο μηδέν. Κανένας δεν σηκώνει το τηλέφωνο, ούτε καν η γνωστή “ενημέρωση” του μεσημεριού, μία φορά τη μέρα.
Τα πράγματα είναι απλά, κύριοι του Ερυθρού Σταυρού, και απευθύνομαι βεβαίως στη διοίκηση. Αυτά που σας γράφω στον τίτλο.
Για αρχή, βεβαίως…
