Όπως π.χ. τα κινητά.
Τα οποία ,
αν δεν εξαφανίζονται εντελώς ,
περισσότερο τα χειρίζονται οι γιατροί και οι νοσηλευτές, παρά οι ίδιοι οι ασθενείς.
Έτσι δεν είναι;
Γιατί πώς γίνεται π.χ. να μην απαντά ο Γιώργος στις κλήσεις των παιδιών του ,
γιατί, όπως απεδείχθη, του το είχαν μακριά για να μη το φτάνει ,
και όταν του έστειλαν γραπτό μήνυμα στο οποίο του έγραφαν να μην ανησυχεί γιατί έχουν επικοινωνήσει με τον γνωστό δικηγόρο (“ξέρεις”…) ,
στο λεπτό τους πήρε τηλέφωνο…;
Ή τα νεύρα των γιατρών, όταν οι συγγενείς ζητάνε λεπτομερή ενημέρωση ,
όπως π.χ. ποιος εφημέρευε την Κυριακή, όταν τον είχαν παρατημένο και αυτός διαμαρτυρόταν ότι πονούσε ο λαιμός του και δεν άντεχε ,
και όταν ρώτησαν έναν αγωνιστή αν αυτό είναι από το οξυγόνο ,
τους “απάντησε” ,
“αυτά τώρα, τι να σας πω, μπορεί να είναι από οτιδήποτε” ,
αλλά να το ψάξουν και να διαπιστώσουν τι είναι αυτό το “οτιδήποτε” ,
ούτε συζήτηση.
Τι έκαναν;
Απλά, του άλλαξαν μάσκα οξυγόνου ,
του έδωσαν ένα ηρεμιστικό ,
και χθες τον ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΣΑΝ.
Γιατί ΟΛΑ ήταν ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ !
Και ας ήταν καλά τα πράγματα το Σάββατο και “φαίνεται ότι ο ιός υποχωρεί”.
Προέκυψε, βλέπετε, μία ακτινογραφία.
Στην οποία φάνηκε, λέει, ότι ο κόβιντ έβαλε στο μάτι και τον άλλον πνεύμονα.
Τι σου είναι αυτός ο κόβιντ.
Από πνεύμονα σε πνεύμονα πάει.
Σε ησυχία δεν κάθεται κι αυτός.
Ανήσυχος.
Και να ήταν μόνο οι πνεύμονες;
Εδώ μας λένε οι αγωνιστές ότι του κόβιντ του αρέσει να εξερευνά.
Σαν την Ντόρα τη μικρή εξερευνήτρια ένα πράγμα.
Και έτσι, τον βλέπεις ξαφνικά ,
εκεί που παίζει με τους πνεύμονες ,
τσουπ, να ‘τος και στον εγκέφαλο.
Και να και οι εγκεφαλοπάθειες.
Και από το πολύ παιχνίδι στους εγκεφάλους των ασθενών ,
επηρεάζει και τη νοητική λειτουργία.
Ααα, κόβιντ ! Θα σε μαλώσω !!
Φυσικά, εξήγηση δεν μπορούσαν να δώσουν πότε έγινε αυτή η ακτινογραφία, αφού τους το είπαν μετά το ηρεμιστικό και αφού κοιμήθηκε ο Γιώργος ,
και μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχε γίνει καμία κουβέντα για ακτινογραφίες.
Όταν ακολουθούν απλά το πρωτόκολλο και όλα είναι προγραμματισμένα ,
και δεν γίνονται βάσει της πραγματικής κατάστασης των ασθενών ,
αλλά βάσει του τι «ΠΡΕΠΕΙ» να κάνουν ,
και μπερδεύονται πολλοί γιατροί στην εφαρμογή του πρωτοκόλλου ,
έτσι έχουμε μετά το αλαλούμ στην “ενημέρωση”.
Εδώ ήταν αλλού γι αλλού στις προ κόβιντ εποχές.
Τώρα;
-“Γιατί δεν μας ενημερώσατε;”
-“Εντάξει τώρα, πάει, αυτό συνέβη”, ήταν η απάντηση του αγωνιστή γιατρού.
Και φυσικά, τώρα δεν ξέρουν τι θα γίνει, αν το οξυγόνο πέσει κι άλλο.
Ίσως χρειαστεί τραχειοστομία.
Πολλά “ίσως”.
Αλλά και ένα βασικό.
“Ίσως πεθάνει”.
Φυσικά.
Γιατί όπου να ‘ναι, θα μας επισκεφτούν και τα μικρόβια.
Σωστά;
Θυμάστε τις τελευταίες νεκροψίες;
Α, ναι, βέβαια.
Μία από αυτές ήταν στον Κώστα Κοντογιάννη.
Στο ίδιο νοσοκομείο ήταν.
Στο ίδιο νοσοκομείο πέθανε.
Να μείνουμε σ’ αυτήν τη νεκροψία;
Τι λέτε, εκεί στη Λάρισα…;
Τα παιδιά του το έχουν μετανοιώσει.
Γιατί είχαμε μιλήσει τότε.
Όταν έγινε το σκηνικό με το sms.
Τους είπα ότι κάποτε τα νοσοκομεία δεν το ρίσκαραν. Όταν δηλαδή δεν γνωρίζουν αν ΠΡΑΓΜΑΤΙ οι συγγενείς έχουν έρθει σε επαφή μαζί μου ή απλώς επικαλούνται το όνομά μου.
Τώρα, αν δεν κάνω δημοσίευση αμέσως, το ρισκάρουν.
Και τους είχα περιγράψει από πριν τι θα ακολουθήσει.
Και έγιναν όλα όπως κατά γράμμα τα είχα προβλέψει.
Ποτέ δεν είναι αργά όμως.
Ακόμα και μετά την διασωλήνωση.
Γιατί μετά από μία διασωλήνωση δεν είναι αναγκαίο να ακολουθεί μία σακούλα.
Αλλά μία αποσωλήνωση.
Και μετά ένα εξιτήριο…
Αλλιώς, υπάρχει ένας ιατρικός φάκελος.
Και μία νεκροψία…
