Είναι μία πολύ ταλαιπωρημένη οικογένεια. 39 χρονών ο Κώστας, είναι πολλά χρόνια τώρα φιλοξενούμενος στην Εταιρεία Σπαστικών Βορείου Ελλάδας.
Οι γονείς, 65 και 72, συνταξιούχοι. Δύσκολα τα φέρνουν βόλτα.
Βγήκε ο νόμος 4820/2021. Για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Ο οποίος επιβλήθηκε και στην εταιρεία αυτή. Για τους εργαζόμενους, όμως, και τους ΝΕΟεισερχόμενους ωφελούμενους. ΟΧΙ για όσους ΗΔΗ φιλοξενούντο κατά την έκδοση του νόμου και θέση αυτού σε ισχύ.
Έχω καταστήσει σαφές ότι την άθλια αυτή νομοθεσία την πολεμάω στην ουσία της. Στη βάση της. Στο θεμέλιό της.
Στην απάτη.
Και όχι στην “αντισυνταγματικότητά” της, αφού η παραδοχή περί πραγματικής πανδημίας και ανάγκης προστασίας του πληθυσμού με τον εμβολιασμό του, δεν αφήνει κανένα περιθώριο να έχουν οποιαδήποτε τύχη προσφυγές και μηνύσεις επί τη βάση της “αντισυνταγματικότητας” των μέτρων. Έχω δε στραφεί ουκ ολίγες φορές κατά όλων αυτών, δικηγόρων και πελαταγωγών, που εκμεταλλεύονται την απελπισία του κόσμου και τον παρασύρουν σε αδιέξοδες νομικές κινήσεις, που σε πολλές περιπτώσεις τον εκθέτουν επιπλέον και σε νομικούς κινδύνους. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, τον κόσμο αυτό τον “τσιμπάνε” με ψευδείς “διαφημίσεις” για “δωρεάν” νομικές υπηρεσίες, οι οποίες στην πράξη αποδεικνύεται ότι κάθε άλλο παρά δωρεάν είναι, ενώ έχει τύχει να ζητηθεί από τους απελπισμένους αυτούς ανθρώπους να καταβάλλουν αμοιβές ακόμα και για τις …τηλεφωνικές συνδιαλέξεις!
Θα είχα γίνει …δισεκατομμυριούχος αν εγώ χρέωνα τις …τηλεφωνικές συνδιαλέξεις 22 μήνες τώρα…
Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή που δημοσιοποιώ εδώ.
Διαβάστε την εξώδικη πρόσκληση που συνέταξα για λογαριασμό του πατέρα του Κώστα και θα καταλάβετε.
Θα επανέλθω. Γιατί όπως είπα και στο προχθεσινό live στο facebook, σε αυτή την ιστορία δεν θα σπάσω μόνο το απόστημα της Δικαιοσύνης.
Αλλά όπως φαίνεται, πολύ περισσότερα…
ΕΞΩΔΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
***, κατοίκου Θεσσαλονίκης, οδός ***
ΠΡΟΣ
Διοικητικό Συμβούλιο της “Εταιρείας Σπαστικών Βορείου Ελλάδας”.
********************************************************
Όπως γνωρίζετε, εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα αρνείστε την επιστροφή στον “χώρο” σας του υιού μας ***, επικαλούμενοι το άρθρο 206 του ν. 4820/2021.
Σύμφωνα με την παράγραφο 1 περ. β΄ του άρθρου 206:
Η προθεσμία της παραγράφου 6 είναι η ακόλουθη:
Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι η υποχρέωση εμβολιασμού αφορά μόνο στους νεοεισερχόμενους φιλοξενούμενους στο χώρο σας, και όχι στους ωφελούμενους που φιλοξενούντο ήδη προ της εκδόσεως του ανωτέρω νόμου.
Παρά ταύτα, εσείς δίνετε διαφορετική ερμηνεία στον όρο “νεοεισερχόμενος”, και ως τέτοιον θεωρείτε οποιονδήποτε φιλοξενούμενο που για οποιοδήποτε λόγο εξέρχεται του “χώρου” σας, για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, και επιστρέφει εν συνεχεία σε αυτόν:
Με δύο λόγια, αν θεωρητικά κάποιος φιλοξενούμενος είχε τη δυνατότητα να “πεταχτεί” μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα, για να μπορέσει να επιστρέψει θα πρέπει προηγουμένως να …εμβολιαστεί!
Όπως καταλαβαίνετε, η “ερμηνεία” αυτή του όρου “νεοεισερχόμενος”, πέραν της ευθείας αντίθεσής της με την ως άνω διάταξη, αντιτίθεται ακόμη και με αυτή την ίδια την κοινή λογική. Είναι προφανές ότι αν ο νομοθέτης ήθελε να συμπεριλάβει στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και τους ανωτέρω φιλοξενούμενους, θα το προέβλεπε ρητά.
Με απλά λόγια, αντί της λέξης “νεοεισερχόμενος”, θα επέλεγε τη λέξη “εισερχόμενος”.
Στην ως άνω δε επιστολή σας, επικαλείστε “έλεγχο” της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, κατόπιν του οποίου …προέκυψε η ως άνω “ερμηνεία” του όρου “νεοεισερχόμενος”. Πρόκειται για μία εντελώς ακατανόητη και πλήρως αόριστη αναφορά σε “έλεγχο” της Ε.Α.Δ. Δεν αναφέρετε ούτε ποιο ήταν το αντικείμενο του ελέγχου, ούτε, κυρίως, πώς ο έλεγχος αυτός συνδέετο καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την ως άνω “ερμηνεία” του όρου “νεοεισερχόμενος”.
Στη δε προηγούμενη επιστολή σας, της 2.9.2021, επικαλείστε δύο έγγραφα, πέραν του νόμου 4820/2021:
Από τα έγγραφα αυτά, η μεν απόφαση είναι παντελώς αδιάφορη για το θέμα μας, αφού αυτή ρυθμίζει τα των εξαιρέσεων από τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, η δε εγκύκλιος ενισχύει αντί να καταλύει τον απολύτως βάσιμο ισχυρισμό μας ότι η υποχρεωτικότητα δεν αφορά στην περίπτωση του υιού μας:
Όπως γίνεται φανερό από την ανάγνωση της ως άνω εγκυκλίου, σε αυτή γίνεται μεν αναφορά σε “κάθε ωφελούμενο που εισέρχεται” (καθώς θα ήταν αδόκιμη η χρήση του ρήματος …”νεοεισέρχομαι”), η παραπομπή όμως στις “διατάξεις του άρθρου 206” δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η αναφορά γίνεται στους νεοεισερχόμενους στο “χώρο” σας και όχι σε όποιον ήταν ήδη προ της έκδοσης του νόμου 4821/2021 φιλοξενούμενος και απλά …μπαινοβγαίνει στο “χώρο” σας.
Κατόπιν τούτων σας καλώ όπως απαντήσετε εγγράφως και αμέσως στην παρούσα, ανακαλώντας την απόφασή σας να μην επιτρέπετε την είσοδο του υιού μας στο “χώρο σας”, η οποία αυτή απόφασή σας είναι προδήλως παράνομη κατά τα ανωτέρω.
Σας ενημερώνω ότι πρόκειται να ανακαλέσω το περιεχόμενο της από 14.9.2021 αιτήσεως-προσκλήσεως-δηλώσεώς μου, ως προς τα περί αντισυνταγματικότητας των διατάξεων του νόμου 4820/2021, καθώς ενημερώθηκα εν τω μεταξύ από το νέο νομικό παραστάτη μου ότι το νομικό αυτό ζήτημα έχει ήδη κριθεί σε πλείστες σχετικές περιπτώσεις από το Συμβούλιο της Επικρατείας, ενώ έχουν εκδοθεί και σχετικές απορριπτικές διατάξεις επί μηνύσεων με αντικείμενο την εφαρμογή των διατάξεων για τις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις από δημοσίους και μη λειτουργούς. Για τον λόγο αυτό θα ανακαλέσω και την σχετική έγκλησή μου. Η ουσιαστική νομική μάχη που γίνεται κατά της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού έναντι της Covid-19 στρέφεται κατά της πραγματικής, επιστημονικής και μετά ταύτα νομιμοποιητικής βάσης της υποχρεωτικότητας και όχι κατά την υποχρεωτικότητας αυτής καθ’ εαυτής και της συνταγματικότητάς της, δεδομένου ότι όσο υφίσταται η παραδοχή περί πραγματικής πανδημίας και ασφαλώς εμβολίων, αναγκαίων για την προστασία του γενικού πληθυσμού έναντι του ιού SARS-CoV-2, οι διατάξεις των άρθρων 21 και 26 του Συντάγματος και της Σύμβασης του Οβιέδο θα εφαρμόζονται και θα υπερισχύουν του αντίστοιχου άρθρου 5 των ανωτέρω νομοθετημάτων. Θα σας ενημερώσω σχετικώς για τις ως άνω ανακλήσεις.
Πλην όμως, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και η υπέρβαση των νομοθετικών προβλέψεων για τις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις και η αυθαίρετη επέκταση της υποχρεωτικότητας πέραν των όσων επιβάλλονται από την ισχύουσα κάθε φορά νομοθεσία (και μέχρι την κατάργησή της επί της ουσίας της και όχι της “αντισυνταγματικότητάς” της).
Και μία τέτοια υπέρβαση αντιμετωπίζουμε στην προκείμενη περίπτωση, με θύματα τον υιό μου και την οικογένειά του.
Θεσσαλονίκη, 31 Μαρτίου 2022
Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου
Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος
Νίκος Ι. Αντωνιάδης
Δικηγόρος Αθηνών
