Έγραφα χθες για τον κλοιό που σφίγγει γύρω από την ομάδα της Ευελπίδων και την εγκληματική οργάνωση που αυτή καλύπτει και προστατεύει. Ο κλοιός από το τεράστιο αυτό πλέγμα των ποινικών διαδικασιών που έχουν κινηθεί μετά από μηνύσεις μου που καλύπτουν όλο το φάσμα της μεγαλύτερης απάτης στην ιστορία του ελληνικού έθνους και λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Ώστε η πρώτη ποινική δίωξη που νομοτελειακά θα ασκηθεί, θα προκαλέσει ντόμινο και θα σηκωθεί το τσουνάμι που θα σαρώσει την οργάνωση και την απάτη.
Στο πλέγμα αυτό έχω φροντίσει να ρίξω “βαρίδια”.
Τι εννοώ;
Είναι κάτι που κάνω όλα αυτά τα χρόνια της ποινικής δικηγορίας.
θα σας πω ένα παράδειγμα. Μία από τις αμέτρητες νομικές επιτυχίες μου στην εκπροσώπηση του νυν δημάρχου Πόρου.
Στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξέτασης κατά εκδότη εφημερίδας του Πειραιά και διαχειριστή ιστοσελίδας που βρισκόταν πολύ ψηλά στις θέσεις επισκεψιμότητας μεταξύ των μεγάλων ειδησεογραφικών ιστοσελίδων και είχε στοχοποιήσει τον υποψήφιο τότε ακόμη δήμαρχο, ο εισαγγελέας είχε αυτεπαγγέλτως ασκήσει ποινική δίωξη για αδίκημα της παραβίασης προσωπικών δεδομένων του υποψηφίου δημάρχου και με αυτή την κατηγορία παραπέμφθηκαν στο ακροατήριο ο εκδότης και ο βασικός πολιτικός αντίπαλός του στον Πόρο, ως ηθικός αυτουργός.
Ήταν μία κατηγορία όμως στον αέρα. Αβάσιμη. Δεν στοιχειοθετείτο σε καμία περίπτωση το αδίκημα.
Ο εντολέας μου, συνηθισμένος στις επιτυχίες μου με ένα απόλυτο σερί νικών σε όλες τις αντιδικίες μέχρι τη δίκη αυτή στο Β΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά, ετοιμαζόταν να συντάξει δελτίο τύπου για την αθώωση των κατηγορουμένων, εξηγώντας ότι δεν θα επρόκειτο για ήττα, γιατί δεν ήταν αυτός που είχε καταμηνύσει την συγκεκριμένη αξιόποινη πράξη αλλά η ποινική δίωξη είχε ασκηθεί αυτεπαγγέλτως.
Εγώ του είπα να μη βιάζεται.
Οι κατηγορούμενοι ήρθαν μες στη χαρά στα δικαστήρια του Πειραιά στην οδό Σκουζέ. Ήταν σίγουροι για την αθώωσή τους, αφού ο δικηγόρος τους προφανώς τους είχε πει αυτό που γνωρίζαμε και εμείς.
Η δίκη άρχισε, και η πρόεδρος, αφού εκφώνησε τα ονόματα των μαρτύρων, κάλεσε ως πρώτο μάρτυρα τον πολιτικώς ενάγοντα υποψήφιο δήμαρχο Πόρου.
Και κάπου εκεί την διέκοψα. Και της είπα ότι έχω μία ένσταση να υποβάλω.
Η πρόεδρος και η εισαγγελέας με κοίταξαν με απορία. Ίδια απορία είχαν και οι δύο κατηγορούμενοι, οι οποίοι είχαν πάρει τη θέση τους στο εδώλιο, και ο δικηγόρος τους.
Εκείνοι όμως είχαν και μία ανησυχία.
Γιατί με ήξεραν…
Ούτε στον εντολέα μου είχα πει τι θα κάνω. Του είχα πει απλώς να μην προδικάζει την αθώωση των κατηγορουμένων.
Και πετάω τη βόμβα:
Ένσταση αναρμοδιότητας του δικαστηρίου, του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου. Είπα στο δικαστήριο ότι όπως περιγράφεται η πράξη στο κατηγορητήριο, ανεξαρτήτως της βασιμότητας ή μη της κατηγορίας, έχει κακουργηματικό χαρακτήρα και αρμόδιο είναι το …Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Γιατί η πράξη παραβίασης των προσωπικών δεδομένων φερόταν κατά το κατηγορητήριο να έλαβε χώρα με σκοπό ηθικής βλάβης του υποψηφίου δημάρχου. Και επομένως έχει κακουργηματικό χαρακτήρα και όχι πλημμεληματικό.
Η ένσταση έπεσε σαν βόμβα. Πρόεδρος και εισαγγελέας τα έχασαν. Αποσύρθηκαν.
Επέστρεψαν.
Επιφυλάχθηκαν.
Είχα ήδη κερδίσει.
Γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουν δεκτή την ένσταση αυτή. Ήταν πολύ βαρύ να στείλουν τη δίκη από το μονομελές πλημμελειοδικείο στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Εκτός των άλλων, θα εξέθεταν και τον εισαγγελέα που είχε ασκήσει την πλημμεληματική δίωξη.
Όμως ήξεραν ότι είχα δίκιο.
Άρα;
Κάτι έπρεπε να μου δώσουν.
Και θα μου έδιναν αυτό που εξ αρχής ήταν ο σκοπός μου, όταν έριξα το βαρίδι στη δίκη.
Η δίκη άρχισε.
Η δίκη τελείωσε.
Πρόεδρος και εισαγγελέας αποσύρθηκαν.
Επέστρεψαν.
Η πρόεδρος ανακοίνωσε την απόφαση, η οποία ήταν σύμφωνη και με την εισαγγελική πρόταση:
Ένοχοι.
Ποινή:
22 μήνες φυλακή ο καθένας.
Οι κατηγορούμενοι, να τους κλαις.
Ο υποψήφιος δήμαρχος και πολιτικώς ενάγων, σε πελάγη ευτυχίας.
Για μία ακόμη φορά.
Έτσι και στη μεγαλύτερη όλων μάχη μου κατά της μεγαλύτερης απάτης στην ιστορία του ελληνικού έθνους.
Έχω ρίξει και εδώ βαρίδια.
Ένα από αυτά ήταν το ρουά ματ της μήνυσης κατά Κώστα Μπακογιάννη και Μιχάλη Καραμαλάκη.
16 μήνες προκαταρκτικής.
Πίεσα.
Ανάγκασα την ομάδα της Ευελπίδων να κάνει το απονενοημένο διάβημα. Να αρχειοθετήσει μία δικογραφία που δεν αρχειοθετείτο που να χτυπιόντουσαν όλοι οι εισαγγελείς της ομάδας μαζί.
Δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς όμως στο στάδιο αυτό. Δίωξη και παραπομπή του δημάρχου Αθηναίων και ανιψιού του πρωθυπουργού, και του αρχηγού της ΕΛΑΣ, για παραβίαση των μέτρων για τον κόβιντ θα έπεφτε σαν βόμβα μέσα και έξω από τη χώρα και θα επιτάχυνε το τέλος της απάτης.
Και το έκαναν, αναγκαστικά και πάλι, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Εφαρμόζοντας το άρθρο 43 Κ.Π.Δ. αντί του 51 Κ.Π.Δ. Για να μην πάρω στα χέρια μου την πράξη και συμβεί το ίδιο που θα συνέβαινε αν είχε ασκηθεί η δίωξη.
Και όταν ζήτησα την πράξη, αναγκαστικά και πάλι τίναξαν στον αέρα την Ποινική Δικονομία με την αιτιολογία της απόρριψης.
Ώστε τώρα η ομάδα της Ευελπίδων είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Πετυχαίνοντας απλά και μόνο να πάρει μία μικρή αναβολή.
Γιατί το έχω πει πολλές φορές. Η αρχειοθέτηση μίας δικογραφίας δεν συνιστά δεδικασμένο. Ανά πάσα στιγμή ανασύρεται από το αρχείο, αρκεί μόνο να μην έχει υποπέσει σε παραγραφή το αδίκημα. Εν προκειμένω τα αδικήματα παραγράφονται τον Μάιο του 2025 και μετά την αμετάκλητη παραπομπή των κατηγορουμένων, η οποία νομοτελειακά θα γίνει, τον Μάιο του 2028.
Και ενώ ετοιμάζομαι για τις επόμενες επιθέσεις μου για την πράξη αυτή, άλλες ποινικές διαδικασίες που τρέχουν παράλληλα έχουν ωριμάσει για δίωξη.
Και σε αυτές έχω φροντίσει να υπάρχουν άλλα δύο βαρίδια, τα οποία μετά την σκανδαλώδη αρχειοθέτηση της δικογραφίας Μπακογιάννη-Καραμαλάκη είναι πια ασήκωτα.
Στη δημοσίευση αυτή θα θυμηθείτε όσοι με παρακολουθείτε από καιρό, και θα μάθετε οι νεότεροι, τη μήνυσή μου για τη “νίκη της Δημοκρατίας”. Στους δρόμους γύρω από το Εφετείο Αθηνών στη δίκη της Χρυσής Αυγής.
16 μήνες και εδώ προκαταρκτικής εξέτασης. Η μία εντολή για προκαταρκτική μετά την άλλη. Σε μία δικογραφία μάλιστα που βάρυνε κι άλλο λίγο μετά την κατάθεση της μήνυσής μου, όταν έγινε γνωστό ότι αστυνομικοί που ήρθαν από την επαρχία για το …όργιο της παραβίασης των μέτρων, κόλλησαν κόβιντ.
Ώστε το 285 Π.Κ. απέκτησε κακουργηματικό χαρακτήρα.
Η ομάδα της Ευελπίδων έχει σαστίσει. Θα αρχειοθετήσει και αυτή τη δικογραφία; Μετά τη μία μετά την άλλη τις εντολές για προκαταρκτική εξέταση, η δικογραφία είναι στα χέρια του εισαγγελέα από 1.11.2021.
Πόσα έγιναν εκείνο τον Νοέμβριο…
Ώστε …”έπρεπε” να συλληφθώ…
Ας την αρχειοθετήσει.
Να κάνει το ίδιο και σε αυτή της επόμενης δημοσίευσης.
Πόσες δυνάμεις και αντοχές της έχουν μείνει;
Ας πούμε ότι της έχουν μείνει κάποιες ελάχιστες.
Τότε όμως θα μου δώσει τη δίωξη στη μήνυσή μου κατά Ματίνας Παγώνη, Δημήτρη Οικονόμου και Μαρίας Αναστασοπούλου.
Ή αυτή στη μήνυσή μου κατά Δημήτρη Καμπουράκη.
Ή στην άλλη κατά Γιώργου Πατούλη και Στάθη Τσούκαλου του Ι.Σ.Α.
Μία είπα ότι θέλω.
Μετά δεν χρειάζεται κάτι άλλο.
Όλα μετά θα γίνουν από μόνα τους.
Γιατί είναι όλες οι διαδικασίες που έχω προκαλέσει είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Ένα τεράστιο τσουνάμι θα σηκωθεί που θα σαρώσει τα πάντα.
Και τις εκκρεμείς δικογραφίες, και τις αρχειοθετηθείσες, την ίδια την οργάνωση, τα εγκληματικά μέτρα και τις αποφάσεις της.
Θα σαρώσει τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία του ελληνικού έθνους.
