Στη δίκη αυτή πηγαίνω με πλήρη επίγνωση ότι είναι στημένη και με πλήρη επίγνωση μέχρι πού μπορούν να φτάσουν… Οι μεγάλες νίκες όμως του έθνους δεν κατακτήθηκαν ποτέ χωρίς τεράστιο αγώνα, ποτέ χωρίς θυσίες… Θα γίνει αυτό που “πρέπει” να γίνει αφού είναι όλα “κανονισμένα” και είναι όλα “αποφασισμένα”…

Τέτοιες ώρες ήταν δυνατόν να μη θυμηθώ τη μητέρα μου;

Τη δεκαετία του 1950 είχε κάνει το διδακτορικό της στον Πλάτωνα. Στο Παρίσι.

Εκεί που γνώρισε τον πατέρα μου. Όταν εκείνος έκανε το δικό του στην πυρηνική φυσική.

Παντρεύτηκαν στην εκκλησία του Αγίου Στεφάνου στο Παρίσι και μετά από κάποια χρόνια γεννήθηκα εγώ.

Για να θυμηθώ τον Πλάτωνα και το διδακτορικό της μητέρας μου κάποιες δεκαετίες αργότερα.

Τέσσερις μέρες πριν από την κρισιμότερη μάχη της ζωής μου.

Για την ελευθερία τη δική μου.

Για την ελευθερία της πατρίδας μου.

Πηγή