Σαν σήμερα μετά από δύο μήνες, η παραμονή της δίκης του αιώνα…
Κάποιοι σίγουρα αναρωτιούνται γιατί δεν μπορούν να με βρουν στο γνωστό τηλέφωνο τρεις μέρες τώρα.
Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό από τον Ιούνιο του 2020. Από τότε δεν έχει κλείσει και δεν έχει σταματήσει να χτυπά μέρα νύχτα. Δεν σταμάτησε ούτε όταν η θερμοκρασία του σώματός μου έφτασε 40.
Ώστε για να συμβαίνει αυτό, υπάρχει λόγος.
Και είναι ένα τριήμερο αυτό στα περιθώρια του οποίου υπήρξαν και εκείνες οι ελάχιστες στιγμές διαπιστώσεων και περισυλλογής.
Πρώτα όμως ας σκεφτεί ο καθένας από εσάς τον αριθμό των ανθρώπων που πιστεύει ότι με ακολουθούν. Που πιστεύουν σε εμένα και ότι αυτό που κάνω μπορεί να απαλλάξει τη χώρα μας από τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της.
Όταν μου έκλεισαν τον λογαριασμό μου στο facebook στις 5 Απριλίου 2021, αυτός είχε 150.000 ακόλουθους. Ένα μόλις μήνα πριν το κλείσιμο είχε σχεδόν τους μισούς. 78.000. Καταλαβαίνει κανείς εύκολα ποιος θα ήταν αυτός ο αριθμός μετά από λίγους μήνες. Χρησιμοποίησα τον λογαριασμό της Μαριάννας που τον είχε από το 2014, από κάτι λίγες χιλιάδες ακολούθων τον έφτασα πολύ γρήγορα κοντά στους 70.000 (και αφού το πρώτο live που έκανα στο facebook τον έκανα σε αυτόν και έφτασε το μισό εκατομμύριο προβολές), οπότε έπρεπε να κλείσει και αυτός. Για να έχουμε τώρα τα τραγικά παιχνίδια της Teleperfomance με τα νούμερα των ακολούθων στους λογαριασμούς της Μαριάννας και του Δημήτρη να παραμένουν σταθερά κοντά στους 70.000 συνολικά, πολλές φορές δε να δείχνουν μειωμένοι, την ίδια ώρα που οι καθημερινές ειδοποιήσεις για νέους ακόλουθους αυξάνονται αλματωδώς. Για τα παιχνίδια με τις αντιδράσεις και τα σχόλια δεν χρειάζεται να γίνεται λόγος, τουλάχιστον προσφέρουν άφθονο γέλιο στον κόσμο του facebook, και το γέλιο τις μέρες που ζούμε μόνο καλό κάνει.
Και αυτοί οι αριθμοί είναι μόνο του facebook και των χρηστών του μέσου αυτού, οι οποίοι έχουν οικογένειες, συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Η πλειοψηφία των sos που άρχισαν να κατακλύζουν το κινητό μου από τον Ιούνιο του 2020 ήταν από ανθρώπους που δεν είχαν λογαριασμό στο facebook. Αλλά έμαθαν για μένα από αυτούς που είχαν και με ακολουθούσαν.
Όλος αυτός ο κόσμος γιγαντώθηκε στην πορεία αυτής της μάχης. Και σήμερα ο αριθμός των ανθρώπων αυτών έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Αυτό φαίνεται και στα νούμερα του site. 40, 50, 60 και 70 χιλιάδες προβολές δεν κάνουν ούτε οι μεγαλύτερες ειδησεογραφικές σελίδες.
Τον Ιούνιο του 2020 κατάλαβα ότι αν δεν έκανα κάτι για να υποκαταστήσει σε κάποιο βαθμό το μοναδικό μέσο που κρατούσε όρθια την οικογένειά μου, δεν θα μπορούσα πια ούτε αυτή να συντηρήσω ούτε τη μάχη αυτή να συνεχίσω.
Γιατί δεν ήταν μόνο αυτά που εγκατέλειψα για τη μάχη αυτή [ένα μικρό δείγμα από τα οποία είχε ο κόσμος την ευκαιρία να διαβάσει εδώ και εξασφάλιζαν τα έσοδα που κάλυπταν τις ανάγκες της οικογένειάς μου. Αλλά και αυτά που απαιτούντο για τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της πολυμέτωπης σύγκρουσής μου με το θηρίο που έτρωγε τις σάρκες της χώρας μου. Εκατοντάδες άνθρωποι από όλοι τη χώρα, ζήτημα είναι αν ξεπερνάνε τα δάχτυλα του ενός χεριού αυτοί που μου έδωσαν χρήματα. Μάρτυς μου όχι ο Θεός, αλλά οι ίδιοι αυτοί οι εκατοντάδες άνθρωποι. Σκεφτείτε μόνο ότι ακόμα και το για το εξώδικο των επιστημόνων της 5ης Αυγούστου 2021 δεν δέχθηκα να πάρω ούτε τα χρήματα των επιδόσεων. 540 ευρώ τα πλήρωσα εγώ, και αυτό είναι μόνο σταγόνα στον ωκεανό. Όπως σταγόνα ήταν τα ίδια περίπου χρήματα μόνο για τη φωτοτύπηση της μήνυσης της 19ης Ιουλίου ενόψει της δίκης της 14ης Ιανουαρίου. Ενός μόνο εγγράφου που πρέπει να κατατεθεί στο δικαστήριο, μεταξύ των αμέτρητων άλλων για όλο το φάσμα.
Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο αποφάσισα να κάνω το συνδρομητικό κανάλι. Και αμέσως άρχισαν οι υπολογισμοί. Κυρίως από το παρακράτος του διαδικτύου, είμαι βέβαιος όμως ότι πολλοί από εσάς έκαναν παρόμοιες σκέψεις.
150.000 ακόλουθοι Χ 15 ευρώ = 2.250.000 ευρώ.
Ελάτε. Την αλήθεια τώρα. Πόσοι δεν έχετε κάνει αυτόν τον υπολογισμό;
Δεν ξέρω τι υπολογισμούς έκαναν οι απέναντι ή τι άλλο είχαν στο μυαλό τους, πάντως μέσα σε όλη τη στοχοποίησή μου στα δεύτερα μισά του προηγούμενου χρόνου, η Α.Α.Δ.Ε. άνοιξε όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς μου και έκανε έλεγχο στην Ι.Κ.Ε. εδώ με εισαγγελέα.
Έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι. Όλοι.
Με σκυμμένο το κεφάλι παρέμεινα όμως και εγώ. Όπως σε αυτό τώρα το τριήμερο, στις ελάχιστες αυτές στιγμές περισυλλογής.
Γιατί βλέπω τι έρχεται και γιγαντώνεται ενόψει της δίκης της 4ης Μαΐου, παρακολουθώντας τον εαυτό μου να κάνει τη δίκη αυτή στην πράξη από την επομένη ήδη της αναβολής της 14ης Ιανουαρίου, χωρίς να έχω προσφέρει στην οικογένειά μου ούτε ένα λεπτό να ξεφύγει από την ασφυκτική πίεση που ασκείται σε αυτή από τη μάχη που δίνω (αντιθέτως να με βλέπει να κονταροχτυπιέμαι επί μέρες, κάθε μέρα, με όλη την ιεραρχία της Ελληνικής Αστυνομίας που μας άφησε απροστάτευτους έναντι των απειλών του παρακράτους), σκέφτομαι τους δεκάδες ανθρώπους που πρέπει να έρθουν από όλη τη χώρα για να καταθέσουν την αλήθεια και να συμβάλουν στη συντριβή της απάτης, και που πολλοί από αυτούς δεν έχουν ψωμί να φάνε, όχι να πληρώσουν τα έξοδα της μετακίνησής τους και παραμονής τους στην Αθήνα.
Σκέφτομαι πολλά. Γιατί ο κόσμος παρακολουθεί αποσπασματικά από τις δημοσιεύσεις τη μάχη που δίνω, αλλά πόσα είναι τα μέτωπα στα οποία δίνεται αυτή η μάχη ταυτόχρονα λίγοι κρατάνε τη συνολική εικόνα.
Τα βλέπω όλα αυτά, κάνω την αναπόφευκτη αναδρομή στη διαδρομή αυτή των ατελείωτων μηνών, βλέπω γύρω από εμένα και τον Δημήτρη τον έναν μετά τον άλλον της εδώ πλευράς, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βγήκαν, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, μπροστά, να επιδιώκουν ένα μερίδιο και για αυτούς μέσα στο σάπιο πολιτικό σύστημα, που κατά τα λοιπά πολεμάνε, κάνω μία γρήγορη επισκόπηση των σχολίων στις δημοσιεύσεις, με τις άπειρες ευχαριστίες, τις ευχές και τη διαβεβαίωση ότι ο Θεός, ο Χριστός και η Παναγία είναι μαζί μου και μαζί με την οικογένειά μου, κάποια σχόλια με τα οποία διάφοροι ακόλουθοι διαμαρτύρονται για τις οικονομικές δυσκολίες τους και με διαβεβαιώνουν ότι αν δεν είχαν αυτές τις δυσκολίες θα συνέβαλαν και αυτοί στη μάχη που δίνω καταβάλλοντας τα 15 ευρώ της συνδρομής, αλλά πολλοί από αυτούς τα σχόλια αυτά τα γράφουν λίγο πριν αποφασίσουν αν θα δουν ταινία στη Nova ή στο Netflix, και μετά βλέπω αυτά που είδαν και οι ελεγκτές της Α.Α.Δ.Ε. και εξακολουθούν και βλέπουν κάθε μήνα. Και ακούω στο τηλέφωνο κάποιους φίλους να με ρωτάνε γιατί δεν έχω ιδιωτική φύλαξη.
Ίσως αν πουλήσουμε από ένα νεφρό οι τρεις μας εδώ, καλύψουμε τα έξοδα της ιδιωτικής φύλαξης για έναν δύο μήνες.
Το έχω πει. Κάποια στιγμή θα δημοσιοποιήσω όλα τα οικονομικά στοιχεία. Μα όλα. Γιατί εδώ είμαστε ανοιχτό βιβλίο. Όπως και όλη η νομική δράση. Και με την άδειά τους, θα βγάλω τα ονόματα αυτών που στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν αυτή τη μάχη.
Και τότε τα σκυμμένα κεφάλια θα γίνουν πολύ περισσότερα…
Mην ανησυχείτε. Διαπιστώσεις κάνω. Οδυνηρές, αλλά και αυτές είναι αναγκαίες.
Απλά συνειδητοποιώ εκτός των άλλων πόσο δίκιο έχω που θέλω να μείνω μακριά από την πολιτική. Και για να μην τρέφετε αυταπάτες πολλοί από εσάς.
Τη μάχη αυτή θα τη συνεχίσω και θα τη φτάσω μέχρι το τέλος.
Ακόμα και αν χρειαστεί να φτάσουμε στη λύση των νεφρών…
Αυτό ήταν ένα διάλειμμα δέκα λεπτών.
Το κεφάλι μέσα πάλι…
Υπεροχη ζωγραφια! Συγχαρητηρια, στον καλλιτεχνη!