Είναι η μοναδική δικογραφία για διασπορά ψευδών ειδήσεων από όλες αυτές που έχω χειριστεί εγώ προσωπικά και πάει ακροατήριο. Όλες οι άλλες, ακόμη και το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΜΑΚΕΛΕΙΟ για τον “εμβολιασμό” του Μητσοτάκη με το “νερό του Καματερού”, ή ακόμη και η δικογραφία κατά του Γρηγόρη Πετράκου για το γνωστό βίντεο που έγινε viral στο διαδίκτυο, μπήκαν στο αρχείο. Γιατί πολύ απλά απέδειξα στους εισαγγελείς που χειρίστηκαν τις δικογραφίες αυτές ότι δεν στοιχειοθετείται το αδίκημα του άρθρου 191 του Ποινικού Κώδικα όταν αντικείμενο είναι η δημόσια υγεία.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Εκτός των άλλων, με την ακόμη ισχύουσα διάταξη, όπως αυτή τροποποιήθηκε με τον νόμο 4619/2019, για τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος απαιτείται να προκλήθηκε πράγματι φόβος σε αόριστο αριθμό ανθρώπων ή σε ορισμένο κύκλο ή κατηγορία προσώπων, από τη “διασπορά ψευδών ειδήσεων” Γεγονός που είναι τις περισσότερες φορές αδύνατον να αποδειχθεί. Όταν, μάλιστα, οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να αποδειχθεί ότι αναγκάστηκαν να προβούν σε “μη προγραμματισμένες πράξεις” ή σε “ματαίωσή” τους.
Είναι όλα αυτά, και κυρίως το ότι δεν είναι αντικείμενο της διάταξης η δημόσια υγεία, που έλεγα και έγραφα από την αρχή αυτής της ιστορίας. Μέχρι που ήρθε η δικαίωσή μου με την πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης να θέσει σε διαβούλευση την τροποποίηση της διάταξης με την προσθήκη της δημόσιας υγείας στα αντικείμενά της. Εν τω μεταξύ όμως η χώρα είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο προκαταρκτικών εξετάσεων, διώξεων, παραπομπών και καταδικών, χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και δημοσιογράφων για το αδίκημα του άρθρου 191 Π.Κ., για δημοσιεύσεις που ως αντικείμενο είχαν την “πανδημία” και τα εμβόλια. Επί μήνες κατήγγειλα την εξόφθαλμα παράνομη αυτή πρακτική των Εισαγγελιών όλης της χώρας.
Όπως όμως θα δούμε σε επόμενη δημοσίευση, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προχωρά σε κάτι πολύ περισσότερο από την απλή προσθήκη της δημόσιας υγεία στα αντικείμενα της διάταξης του άρθρου 191 Π.Κ. Επιχειρεί να τρομοκρατήσει και να φιμώσει τις αντισυστημικές φωνές με μία τροποποίηση η οποία παραπέμπει ξεκάθαρα σε απολυταρχικού τύπου καθεστώτα. Οι βαρύτερες προβλεπόμενες ποινές είναι το λιγότερο.
Προς το παρόν μένουμε εδώ στο κλητήριο θέσπισμα που δημοσιοποιώ. Η εισαγγελέας Αγγελική Κουρινιώτη προσπάθησε ανεπιτυχώς να προσπεράσει τον σκόπελο της μη πρόβλεψης της δημόσιας υγείας ως αντικειμένου της διάταξης, και παραπέμπει τον εκδότη της εφημερίδας ΜΑΚΕΛΕΙΟ για το “εμβόλιο-δηλητήριο της Pfizer”, για τον κίνδυνο πρόκλησης ζημίας “επακόλουθα στην οικονομία” λόγω του κινδύνου πρόκλησης ζημίας στη δημόσια υγεία. Με λογικά άλματα, δηλαδή, και μία νομική κατασκευή η οποία είναι προφανές ότι δεν ήταν αρκετή για τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος για δημοσιεύματα που αφορούν σε ζητήματα δημόσιας υγείας, άλλως δεν θα ήταν αναγκαία και η σχετική επικείμενη νέα τροποποίηση της διάταξης.
Πέραν τούτου, δεν μπορεί να σταθεί σε κανένα δικαστήριο το κατηγορητήριο αυτό, στο οποίο δεν υπάρχει ούτε ένας μάρτυρας που θα μπορούσε να καταθέσει για τον “φόβο” που του προκλήθηκε από το συγκεκριμένο δημοσίευμα, ο οποίος τον οδήγησε στη “ματαίωση του εμβολιασμού του”.
Αυτή τη δίκη όμως θα ήθελα να την κάνω αύριο κιόλας…
1ον) Για να αναδείξω και σε επίπεδο ακροατηρίου τις εισαγγελικές αυθαιρεσίες. Αυθαιρεσίες, λογικά άλματα και νομικές κατασκευές που είναι όλα αυτά η αιτία να καταταλαιπωρούνται οι πολίτες, να τρομοκρατούνται, γιατί ελάχιστοι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τα δικαστήρια, πολλώ μάλλον τε ποινικά, και να υποβάλλονται σε έξοδα.
2ον) Γιατί θα μου δινόταν η ευκαιρία να μιλήσω για τα εμβόλια. Να μιλήσω για τον επιστημονικό κόλαφο της 5ης Αυγούστου. Nα μιλήσω για την ποινική δίωξη που ασκήθηκε από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης για την συστηματική απόκρυψη των παρενεργειών των εμβολίων. Να μιλήσω για τις παρενέργειες ΚΑΙ του εμβολίου της Pfizer. Να καλέσω μάρτυρες γενετιστές, μοριακούς βιολόγους, να καλέσω μάρτυρες που είναι θύματα του εμβολίου της Pfizer και να μιλήσουμε τότε για τη ζημία της οικονομίας από τα έξοδα νοσηλείας στα δημόσια νοσοκομεία όλων αυτών των θυμάτων. Να μιλήσουμε δηλαδή για τη βεβαία ζημία στην οικονομία από τις συγκεκριμένες νοσηλείες των συγκεκριμένων ανθρώπων, και όχι υποθετικά επί της ζημίας που ΘΑ μπορούσε να προκληθεί στην οικονομία από αυτούς που ΘΑ μπορούσαν να νοσήσουν επειδή δεν εμβολιάστηκαν. Ή ακόμη και επί της ζημίας που προκλήθηκε από αυτούς που νόσησαν και να δούμε με ποιο τρόπο θα αποδεικνυόταν ότι αν είχαν εμβολιαστεί, μετά απολύτου βεβαιότητας δεν θα είχαν νοσήσει, όταν μάλιστα έχουμε τόσες νοσηλείες και τόσους θανάτους πλήρως εμβολιασμένων ανθρώπων.
Δηλαδή, θα έκανα για λίγο τον …χαζό, για να μιλήσουμε για όλα αυτά, να δω και τις αντιδράσεις της έδρας, και στο τέλος θα τους έλεγα… “Ξέρετε; Τζάμπα μιλάμε τόση ώρα. Δεν έχουν σημασία όλα αυτά. Το αδίκημα δεν στοιχειοθετείται ούτως ή άλλως”…
Τι κρίμα.
Μέχρι τον Απρίλιο, ποιος ζει ποιος πεθαίνει…
