Ο Δημήτρης δεν με είχε πιστέψει. Δεν άκουσε τη γυναίκα του που με είχε πιστέψει.
Μπήκε στο ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ.
Και μου ζήτησε βοήθεια.
Και του την έδωσα.
Και γύρισε στη γυναίκα του και τα τρία τους παιδάκια.
Ενώ …έπρεπε να διασωληνωθεί γιατί αλλιώς θα πέθαινε.
Αλλά δεν έπρεπε.
Ώστε κατά την Αναστασία Κοτανίδου (δικογραφία ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ -συγκοινωνούντα δοχεία…) θα τον εξέθεταν (μεταξύ άλλων…) στον κίνδυνο αναπνευστικής ανακοπής.
Μετά, …δεν μπορούσε να φύγει, γιατί …θα πέθαινε. Δεν θα έφτανε …ούτε μέχρι το ασανσέρ.
Έφτασε.
Χρειάστηκε όμως εγώ προηγουμένως να φτάσω μέχρι το Τμήμα Ασφαλείας Διονύσου, να υποβάλω μήνυση κατά των αγωνιστών και του διοικητή τους.
Και άνοιξαν οι πόρτες.
Και ο Δημήτρης σώθηκε.
Τρία χρόνια.
Εκατό ζωές…
