Συνεχίζουμε. 15ο post.
ΕΔΩ τα προηγούμενα 14.
Γράφω για τη διαδρομή του χρήματος. Κόμματα-Μ.Μ.Ε.-Τράπεζες…
************
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΚΟΜΜΑΤΑ – Μ.Μ.Ε. – ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Στις 21.3. η κυβέρνηση, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Πρωθυπουργού, μοίρασε 11.000.000 ευρώ στα Μ.Μ.Ε.
Με το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας, έδωσε τα εκατομμύρια αυτά κατά παράβαση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που η ίδια εξέδωσε στις 14.3.
Ενώ αρχικά ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ βάσει της Πράξης αυτής τα Μ.Μ.Ε. να προβάλλουν ΔΩΡΕΑΝ τα διαφημιστικά μηνύματα για την ενημέρωση των πολιτών για τον κορωνοϊό, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις (για να παραμείνουμε και στο πνεύμα των ημερών), αποφάσισε να τα πριμοδοτήσει με 11 εκ., διότι, λέει (Στυλιανός Πέτσας), “το κράτος δεν μπορεί να βασίζεται στο φιλότιμο των Μ.Μ.Ε.”….
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν επικαλείται το φιλότιμο ούτε των Μ.Μ.Ε. ούτε κανενός. Η Πράξη αυτή εκδόθηκε ακριβώς διότι το κράτος δεν είχε την πολυτέλεια να στηριχθεί στο φιλότιμο κανενός. Γι αυτό και ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους πολίτες να μη μετακινούνται. Δεν τους παρακαλάει. Γι αυτό ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ τις επιχειρήσεις να κλείσουν. Δεν τις παρακάλεσε.
Γι αυτό ΥΠΟΧΡΕΩΣΕ (αρχικά) τα Μ.Μ.Ε. να προβάλλουν δωρεάν τα διαφημιστικά μηνύματα. Δεν τα παρακάλεσε ούτε βασίστηκε στο φιλότιμό τους.
Τίποτα δεν άλλαξε μεταξύ της δωρεάν και αυτής της επ’ αμοιβή προβολής των μηνυμάτων. Το μόνο που ξεκάθαρα υπήρξε ήταν η προφανής πίεση που άσκησαν τα Μ.Μ.Ε. για να εισπράξουν παράνομο δημόσιο χρήμα.
Και το πολιτικό σύστημα ανταποκρίθηκε άμεσα, καλλιεργώντας τις πελατειακές σχέσεις του με τα Μ.Μ.Ε. και ενισχύοντας τις σχέσεις αλληλοεξάρτησης μεταξύ τους.
Είναι τρομερό να διαπιστώνει κανείς πώς το πολιτικό σύστημα εφευρίσκει τρόπους, ακόμη και εν μέσω της πρωτόγνωρης αυτής κρίσης που βιώνει η χώρα, να καλλιεργήσει και ενισχύσει τις σχέσεις αυτές.
Στις σχέσεις αυτές όμως υπάρχει φυσικά και τρίτος: οι τράπεζες.
Αυτές τις ημέρες δημοσιοποιήθηκε η διαφημιστική δαπάνη των τραπεζών για το έτος 2019. Σε ένα έτος που κυβέρνησε τόσο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και αυτό της ΝΔ. Δηλαδή, και η Αριστερά, του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος, και η επάρατη Δεξιά, όπως αρέσκονται να αλληλοκατηγορούνται, για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων, αφού στα κοινά συμφέροντά τους είναι ενωμένοι.
Τα 33 εκατομμύρια που διέθεσαν οι τράπεζες για την προβολή τους από τα Μ.Μ.Ε. αποδεικνύουν ότι οι σχέσεις αυτές είναι διαχρονικές και ανεξάρτητες από πολιτικούς χρωματισμούς και κομματικές κορώνες.
Πρόκειται για τεράστιο ποσό το οποίο είναι αμφίβολο εάν εξυπηρέτησε όντως τις διαφημιστικές ανάγκες των ανακεφαλαιοποιημένων από το υστέρημα του φορολογούμενου πολίτη τραπεζών ή λειτούργησε ως μέσο αποσιώπησης των πολιτικών που ακολουθήθηκαν ή διαφόρων σκανδάλων που ερευνήθηκαν από την ελληνική Δικαιοσύνη.
Στην ίδια χώρα ζούμε όλοι και γνωρίζουμε τι γίνεται. Παρά τους τόνους σανό που μας σερβίρουν.
Από αυτά τα χρήματα, εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ έλαβαν Μ.Μ.Ε. που υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ o οποίος παρέμεινε στην εξουσία μέχρι και τον Ιούλιο του 2019. Πρόκειται για την κομματική Αυγή, το Documento και το Κουτί της Πανδώρας, το Left, την Κontra και την Εφημερίδα των Συντακτών.
Αν και αριστερά ΜΜΕ και υπηρέτες της αριστερής ιδεολογίας, εντούτοις δεν είχαν κανένα θέμα να εισπράξουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τους τραπεζίτες… Στην ίδια σελίδα, δίπλα-δίπλα, από τη μία η διαφήμιση της τράπεζας και από την άλλη το …αντιστασιακό σύνθημα “κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη”…
Ή μήπως, από την άλλη, έχουμε ξεχάσει τα εκατομμύρια δανεικά και αγύριστα των τραπεζών στα κόμματα;
Ή μήπως ξεχνάμε ότι ακριβώς επειδή αυτά τα δανεικά ήταν αγύριστα και οι τραπεζίτες που τα χάρισαν και οι κομματάρχες που τα έλαβαν έπρεπε να πάνε φυλακή, αλλάξαμε επί ΣΥΡΙΖΑ και διατηρήσαμε επί ΝΔ τις διατάξεις περί απιστίας του Ποινικού Κώδικα, για να μπορούν να συνεχίσουν ανενόχλητοι οι τραπεζίτες να δανείζουν (δηλαδή να χαρίζουν) στα κόμματα και στα Μ.Μ.Ε. χρήματα που τους δώσαμε εμείς με τις ανακεφαλαιοποιήσεις που φορτωθήκαμε;
Αν διαβάσει κανείς την ιστορία του ελληνικού κράτους από το 1830 μέχρι σήμερα θα καταλάβει γιατί αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι κάτι καινούργιο στην ελληνική πραγματικότητα.
Όπως τίποτα το καινούργιο δεν είναι ούτε η εξάρτηση της χώρας από τις ξένες δυνάμεις, ούτε το δημόσιο χρέος, ούτε οι τρόικες και τα ΔΝΤ.
Οι πελατειακές σχέσεις του κράτους και η εξάρτησή του από το ξένο στοιχείο υπήρξαν συστατικά στοιχεία του κατ’ επίφαση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους από συστάσεώς του.
Απλώς παρέλειψαν να τα συμπεριλάβουν και τυπικά στο Πρωτόκολλο του Λονδίνου, των Ρώσων, των Άγγλων και των Γάλλων…
Και έτσι θα είναι πάντα… Και στις μεταξύ μας σχέσεις, και στις σχέσεις μας με τους ξένους…
Όχι γιατί δεν μπορούμε.
Αλλά γιατί δεν θέλουμε…
