Ήταν 18 Μαΐου 2021, όταν έλαβα μία κλήση που δεν είδα, και ένα μήνυμα που είδα.
Περίεργο. Μα να πηγαίνουν όλα καλά και φυσιολογικά στα νοσοκομεία και να έχω εγώ, ο εξαιρετικά επικίνδυνος και κατά συρροή δολοφόνος, πείσει τόσους ανθρώπους σε όλη τη χώρα ότι τα πράγματα είναι αντίθετα από αυτά που οι ίδιοι βιώνουν;
Και να πιστεύουν ότι οι γιατροί θέλουν να τους σκοτώσουν, ενώ αυτοί “κάνουν το καθήκον τους”, όπως έγραψαν οι τρεις εφέτες του συμβουλίου εφετών στο βούλευμα μηδέν;
Φυσικά, αυτά τα έγραψαν οι εφέτες πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Η δίκη όμως θα γινόταν, και ΘΑ ΓΙΝΕΙ, με ανοιχτές…
Και εκεί θα ερχόταν π.χ. ο ακτινολόγος που θα δείτε σε επόμενη δημοσίευση, στη σειρά αυτή των δημοσιεύσεων για μία ακόμη σωτηρία ασθενούς που ήταν “βαριά”, “έπρεπε” να διασωληνωθεί για ΝΑ “μη πεθάνει”, αλλά μετά …”θαύμα-θαύμα !!”, για να εξηγήσει στο δικαστήριο πώς ο “βαριά” ασθενής πήρε εξιτήριο μετά τη δική μου επέμβαση, ζει και βασιλεύει.
Να εξηγήσει δηλαδή το “θαύμα”…
Ένα “θαύμα” από τον “κατά συρροή δολοφόνο”, ο οποίος “έπεισε” άλλον έναν ασθενή να φύγει από το νοσοκομείο, ενώ αυτός περνούσε περίφημα και χρειαζόταν νοσηλεία και διασωλήνωση, και δεν ήθελε αρχικά να φύγει.
Έφυγε όμως καλά και πήγε σπίτι του, και το βράδυ της ίδιας μέρας γιόρτασε τα γενέθλιά του με την οικογένειά του και τους φίλους του.
Δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ποιο και από ποιον θα ήταν το καλύτερο δώρο γενεθλίων που θα μπορούσε ποτέ να πάρει.
Αυτός που του έκανε το δώρο ήταν ένας άνθρωπος 500 χιλιόμετρα μακριά. Ένας άνθρωπος που ούτε είχε ποτέ γνωρίσει πριν από την ιστορία αυτή.
Και το δώρο ήταν η ίδια του η ζωή…
