ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΠΡΟΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, 07/06/2023
“Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμες Κυρίες Εφέτες, Αξιότιμε Κύριε Εισαγγελέα,
Εγώ το ΧΡΕΟΣ μου στην Ελλάδα, με κίνητρο για την τιτάνια αυτή μάχη με το θηρίο τον ΓΙΟ ΜΟΥ Έκτορα, το έκανα και με το παραπάνω.
Έχασα τρία χρόνια από τη ζωή μου ,
στην πραγματικότητα όμως ΜΟΝΟ ΚΕΡΔΙΣΑ στα τρία αυτά χρόνια:
Άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι παιδιά μου, αδέλφια μου, γονείς μου ή παππούδες μου, σώθηκαν αμέσως ή εμμέσως μέσω της γνώσης, από το ΘΑΝΑΤΟ. Μερόνυχτα ξάγρυπνος, ακόμα και για να γίνουν χειρουργεία αναγκαία για την επιβίωση ανθρώπων, ακόμα και μικρών παιδιών, αλλά που δεν γίνονταν γιατί στα νοσοκομεία παιζόταν το θέατρο του παραλόγου με τον κόβιντ, ακόμα και τοκετοί στα όρια της επιβίωσης εγκύων και εμβρύων ,
ατελείωτες μέρες φρίκης ,
αλλά το «σε ευχαριστώ που μου έσωσες τη ζωή», όταν το ακούς τόσες φορές από ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι όλοι αυτοί που αναφέρω παραπάνω, αρκεί για να κοιμάμαι ήσυχος, με τη συνείδησή μου καθαρή ,
γνωρίζοντας ότι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ κρίση ΔΕΝ θα είναι στον κόσμο αυτό.
Η τύχη όμως στον κόσμο αυτό, όχι η δική μου, αλλά όλης της χώρας, είναι στα χέρια σας…”…
