Έχω κάνει ήδη δύο δημοσιεύσεις για το θάνατο του Γιώργου Βλάχου (ΕΔΩ και ΕΔΩ), ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας ΜΑΚΕΛΕΙΟ, αυτοκτόνησε.
Ήδη το γεγονός ότι ήταν και το μοναδικό μέσο που δημοσίευσε μία τόσο σοβαρή είδηση για την Πολεμική Αεροπορία, και μάλιστα τέσσερις μέρες μετά το τραγικό συμβάν, γεννά τα πρώτα ερωτήματα. Αυτοκτόνησε ένας αρχισμηνίας, και μάλιστα αυτός ο αρχισμηνίας:
Στα ερωτήματα αυτά προστίθεται αυτό του αποκλεισμού κατά την Αστυνομία της εγκληματικής ενέργειας. Έγινε ιατροδικαστική εξέταση; Τι έδειξε; Η αυτοκτονία με σφαίρα στην καρδιά δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι πολύ συνηθισμένη…
Για μένα όμως υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο ερώτημα. Από την επικοινωνία που είχα μαζί του…
…φαινόταν πως θα ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που θα έβαζε τέλος στη ζωή του. Ορκιζόταν πίστη στην πατρίδα και στον αγώνα που έδινε, και δήλωνε αποφασισμένος να φτάσει μέχρι το τέλος. Μία αυτοκτονία θα ακύρωνε όλη τη δράση του, όλο τον αγώνα του. Δεν έχει καμία σημασία εδώ η ουσία των καταγγελιών του. Αυτό που εξετάζω είναι πώς κατέληξε ο συγκεκριμένος αυτός άνθρωπος να αυτοκτονήσει, κόντρα σε όλη την έως το θάνατό του συμπεριφορά του και με τα μηνύματα που μου έχει στείλει, και στα οποία εκδήλωνε τον φόβο του ότι μπορεί να σχεδιάζεται η δολοφονία του. Ένας άνθρωπος ο οποίος ανησυχεί για τη ζωή του, αυτοκτονεί;
Και εάν έφτανε για οποιοδήποτε λόγο στο απονενοημένο διάβημα, θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι θα άφηνε ένα σημείωμα, κάτι σαν “διαθήκη”, να εξηγήσει τους λόγους που εγκαταλείπει τη μάχη, ενώ έως εκείνη την ώρα ορκιζόταν ότι δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ και ότι άλλοι μάλιστα σχεδίαζαν να τον σταματήσουν δολοφονώντας τον.
Παραδίδω στην κρίση σας τα σχετικά μηνύματα του Γιώργου…:
Και ένα τελευταίο από εμένα προς εκείνον…
