Εγώ, στην Ελλάδα, εξακολουθώ και βγάζω ανθρώπους από τα νοσοκομεία.
Έχοντας διαρκή επικοινωνία με την κόρη, ανέφερε το όνομά μου την σωστή στιγμή.
Όταν περίμεναν το αποτέλεσμα του τεστ για …κόβιντ.
Μετά ούτε κουβέντα για κόβιντ.
Σε ένα νοσοκομείο που έχουν δικό τους …νόμο, και δεν επιτρέπουν στην κόρη να είναι η “αποκλειστική νοσοκόμα” της μαμάς, αλλά απαιτούν …επαγγελματία.
Αν θέλετε το πιστεύετε:
ΤΑ ΙΔΙΑ…
Δηλαδή, “γιατρός είσαι και ρωτάς;”, “αν φύγει, θα πεθάνει”.
Ε, λοιπόν, χωρίς πολλά πολλά, λόγω του …ονόματος, η μαμά έφυγε.
Και ενώ θα πέθαινε ,
…παραδόξως ζει.
Και βεβαίως, είναι άλλος άνθρωπος από την ώρα που βρέθηκε σπίτι της.
Σ’ αγαπώ, κυρία Μαρία…
Υ.Γ.1 Με το βλέμμα στις Η.Π.Α., και βεβαίως όχι μόνο το βλέμμα, εγώ εδώ συνεχίζω τον υπέρ πάντων αγώνα.
Πλέον η μέρα προ πολλού έπαψε να έχει 24 ώρες…
Υ.Γ.2 Πριν από λίγη ώρα, π.χ., χτύπησε το κουδούνι.
Μία ακόμα ιατροδικαστική έκθεση ήρθε υπογεγραμμένη…
