Προς το παρόν δεν θα γράψω κάτι άλλο. Ένα πράγμα μόνο. Αυτό που γράφω και στον τίτλο. Ότι το μυστικό της επιτυχίας σε μία μάχη σαν και αυτή που δίνω είναι να είσαι έτοιμος για όλα. Από πριν. Για δυσκολίες, εμπόδια και ανατροπές, είτε αυτές προέρχονται από τους αντιπάλους σου είτε μέσα από το δικό σου στρατόπεδο.
Πρώτα απ’ όλα, εκτός φυσικά της Μαριάννας, και του Δημήτρη από τότε που ενωθήκαμε στη μάχη αυτή, κανένας άλλος δεν είναι δεδομένος. Μα κανένας. Όλοι κρίνονται και ελέγχονται καθημερινά. Το σύστημα έχει πάντα τρόπους να παίρνει με το μέρος του όσους του δημιουργούν πρόβλημα ή μπορεί να του δημιουργήσουν στο μέλλον. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε τους τρόπους αυτούς.
Με βάση την παραδοχή αυτή, ξέρεις ότι αργά ή γρήγορα θα το βρεις μπροστά σου. Οπότε προετοιμάζεσαι. Λειτουργείς σαν ντετέκτιβ. Και καταλαβαίνεις από τα πρώτα, τα “μικρά”, την αλλαγή. Και έχεις φροντίσει για εναλλακτικές λύσεις. Που και αυτές κρίνονται καθημερινά. Φροντίζεις να ενημερώσεις τις “λύσεις” αυτές για αυτά που συμβαίνουν με την αρχική επιλογή σου, και τις προειδοποιείς. Ότι θα πάθουν αυτά που θα πάθει και η αρχική επιλογή. Και τις θωρακίζεις. Και φροντίζεις να αφήσεις το βαρύ πυροβολικό σου για αυτές. Το οποίο αυτό βαρύ πυροβολικό θα εξασφαλίσει τελικά και όλα τα άλλα που επιχειρείται να ανατραπούν υπέρ του συστήματος.
Ώστε στο τέλος θα γίνουν όλα όπως πρέπει. Και ακόμα καλύτερα.
Μιλάω ίσως με γρίφους, αλλά έτσι πρέπει αυτή τη στιγμή.
Οι δύο Ε, η Γ, ο Σ, και όχι μόνο, να κάνουν λίγη υπομονή μέχρι το Σαββατοκύριακο.
Η ώρα η δική τους περνά μέσα από την ώρα άλλων δύο προσώπων. Του Κ και της Β.
Γιατί εγκαίρως είχα φροντίσει για τον Κ και τη Β.
Για την εναλλακτική.
Εγώ.
Ο Ρομπέν των Δασών…
Έτσι, Δημήτρη;
Και δεν εννοώ τον Ποντίκα…
Υ.Γ. Όχι σχόλια από αυτούς που θα καταλάβουν…
