Μία από τις καλύτερες πράσινες εφευρέσεις των τελευταίων ετών είναι αναμφισβήτητα η ιδέα της χρησιμοποίησης διάφανων πλαστικών μπουκαλιών με νερό, η οποία έγινε πράξη από τον Βραζιλιάνο Alfredo Mose το 2002 ο οποίος έψαχνε εκείνη τη περίοδο τρόπους να φωτίσει την επιχείρησή του λόγο οικονομικών προβλημάτων, με αποτέλεσμα να ανακαλύψει το δωρεάν φως χωρίς ρεύμα.
Η απλή τεχνολογία αυτής της ιδέας απαιτεί ένα πλαστικό μπουκάλι, 1, 1,5 η 2 λίτρων, γεμάτο με νερό και μερικές σταγόνες χλωρίνη για την αποφυγή ανάπτυξης φυτοπλαγκτόν, ώστε να κρατήσει για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Το μπουκάλι τοποθετείται με κόλλα σε μία βάση η οποία θα πρέπει να εφαρμόζει με τη σκεπή, επίσης με κόλα, για την αποφυγή διαρροής από βροχές. Το αποτέλεσμα είναι να έχετε μία πηγή φωτός που αποδίδει το ίδιο όσο μια συνηθισμένη λάμπα 55-60W!
200,000 τέτοιες λάμπες έχουν εγκατασταθεί μέχρι σήμερα στις οροφές φτωχών οικογενειών παγκοσμίως, οι περισσότερες από τις οποίες ζούνε χωρίς ρεύμα, και τα σπίτια τους ακόμη και τις πρωινές ώρες είναι σκοτεινά. Η οργάνωση ελεύθερης διακίνησης “One liter of light” (ένα λίτρο φωτός) που οργανώθηκε από τον Illac Diaz από τις Φιλιππίνες, στοχεύει στην εγκατάσταση ενός εκατομμυρίου λαμπών μέσω δωρεάν ενημέρωσης και βοήθειας, έως το τέλος του 2015.
Το θετικό είναι πως μπορείτε να έχετε δυνατό φως σε σκοτεινούς χώρους χωρίς ρεύμα, αλλά μόνο για όσο υπάρχει έξω φως.
Το πρόβλημα αυτό, σύμφωνα με το pentapostagma.gr, μπορεί να λυθεί με την τοποθέτηση μερικών LED μέσα στο μπουκάλι τα οποία θα ανάβουν το βράδυ, τροφοδοτούμενα από μια μπαταρία η οποία σε όλη τη διάρκεια της ημέρας θα φορτώνει μέσω ηλιακών κυψελών.
Όσο έξω έχει φως:
ΠΕΙΝΑ ΠΕΙΝΑ…….ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΟΒΟΥΝΕ!!!!!!
Κι όμως παρ ότι φαίνεται απλό, στις φαβέλες ή σε γκέτο , όπου κάθε παραγκα είναι κολλητά στην άλλη, και δεν υπάρχει ίχνος σχεδιασμού ή πρόβλεψης για αερισμό και φωτισμό, αυτό το κόλπο έχει φέρει βελτίωση στη ζωή των ανθρώπων. Μιλάμε για καταστάσεις απόλυτης φτώχειας. Δεν κάνουν παράθυρα και ανοίγματα για να περιορίζεται η πρόσβαση και να ελέγχεται ο χώρος πιο εύκολα, όπως παλαιότερα στα χωριά τα δικά μας οι πόρτες ήταν αρκετά χαμηλές για να αναγκάζεσαι να σκύβεις και να μην μπορείς απλά να «μπουκάρεις». Και βέβαια για περισσότερη στεγανότητα. Άμα πας να δεις δεν θα πιστεύεις στα μάτια σου και στη μύτη σου. Αλλά τα μεγάλα τουριστικά γραφεία σπάνια θα σε αφήσουν να δεις την επικύνδυνη αλλα άκρως αληθινή πλευρά της Βραζιλίας. Δείχνουν μόνο καρναβάλι και γυμνό. Αλλά πρέπει ο άνθρωπος να βλέπει και το άσχημο.
Τρομερη πατεντα!Φως τη μερα!
υπαρχει κι αλλη μια εφευρεση για ηλιακο φως. λεγεται παραθυρο χε χε χε!!