Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΕΖΟΥ ΣΙ ΣΤΟΝ ΜΠΑΪΝΤΕΝ: «ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΔΕΣΕ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΗΣ ΤΙΓΡΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΕΙ». ΝΑ ΓΙΑΤΙ Ο PUTIN ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥ

Ο Biden κάνει ένα κολοσσιαίο λάθος πιστεύοντας ότι μπορεί να αιμορραγήσει τη Ρωσία, να ανατρέψει τον Putin και να δώσει σήμα στην Κίνα να κρατήσει τα χέρια της μακριά από την Ταϊβάν…

«Η γλώσσα που μιλούν οι άνθρωποι στους διαδρόμους της εξουσίας», παρατήρησε κάποτε ο πρώην υπουργός Άμυνας Ashton Carter, «δεν είναι οικονομία ή πολιτική. Είναι ιστορία.”

Σε ένα πρόσφατο ακαδημαϊκό άρθρο, έδειξα πόσο αληθινό ήταν αυτό τόσο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 όσο και μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers «15/9» το 2008. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής χρησιμοποίησαν κάθε είδους ιστορικές αναλογίες καθώς αντιδρούσαν. «Το Περλ Χάρμπορ του 21ου αιώνα έγινε σήμερα», σημείωσε ο Πρόεδρος George W. Bush στο ημερολόγιό του, αργά τη νύχτα των επιθέσεων, για να δώσει μόνο ένα παράδειγμα, αν και πολλοί άλλοι παραλληλισμοί έγιναν τις επόμενες ημέρες, από τoν Εμφύλιο έως τον Ψυχρό Πόλεμο.

Επτά χρόνια αργότερα, ο πρόεδρος της Federal Reserve Ben Bernanke και ο Πρόεδρος της Fed της Νέας Υόρκης Tim Geithner ήταν τα πρώτα μέλη της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς που εκτίμησαν ότι, χωρίς δραστικά μέτρα, κινδυνεύαμε να επαναληφθεί η Μεγάλη Ύφεση.

Τι είδους ανάγνωση της ιστορίας πυροδοτεί τις τωρινές αποφάσεις στην Ουάσιγκτον καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία πλησιάζει στο τέλος του πρώτου μήνα του; Έχουν προκύψει μερικές ενδείξεις. «Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι διχάζονται σχετικά με το πόσο τα μαθήματα από τους πολέμους πληρεξουσίων του Ψυχρού Πολέμου, όπως ο πόλεμος της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν, μπορούν να εφαρμοστούν στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία», ανέφερε ο David Sanger στους New York Times το Σάββατο.

Σύμφωνα με τον Sanger, ο οποίος δεν μπορεί να έχει γράψει το άρθρο του χωρίς πηγές υψηλού επιπέδου, η κυβέρνηση Βiden «επιδιώκει να βοηθήσει την Ουκρανία να εγκλωβίσει τη Ρωσία σε ένα τέλμα χωρίς να υποκινήσει μια ευρύτερη σύγκρουση με έναν πυρηνικά οπλισμένο αντίπαλο ή να κόψει πιθανούς δρόμους για αποκλιμάκωση… Αξιωματικοί της CIA βοηθούν να διασφαλιστεί ότι τα κιβώτια όπλων θα παραδοθούν στα χέρια των ελεγμένων ουκρανικών στρατιωτικών μονάδων, σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους. Αλλά από τώρα, ο κ. Biden και το επιτελείο του δεν βλέπουν τη χρησιμότητα μιας εκτεταμένης μυστικής προσπάθειας να χρησιμοποιήσουν την υπηρεσία κατασκοπείας για να φέρουν όπλα, όπως έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Αφγανιστάν εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης τη δεκαετία του 1980»

Διαβάζοντας το προσεκτικά, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι ΗΠΑ σκοπεύουν να συνεχίσουν αυτόν τον πόλεμο. Η διοίκηση θα συνεχίσει να προμηθεύει τους Ουκρανούς με αντιαεροπορικά Stingers, αντιαρματικά Javelins και εκρηκτικά drones Switchblade.

Θα συνεχίσει να προσπαθεί να πείσει άλλες κυβερνήσεις του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου να προμηθεύουν βαρύτερο αμυντικό όπλο. Η Ουάσιγκτον θα επιστρέψει στον οδηγό του Αφγανιστάν μετά το 1979 για την πρόκληση μιας εξέγερσης μόνο εάν η ουκρανική κυβέρνηση χάσει τον συμβατικό πόλεμο.

Το μόνο τέλος παιχνιδιού τώρα

Έχω στοιχεία από άλλες πηγές που το επιβεβαιώνουν. «Το μόνο τέλος παιχνιδιού τώρα», ακούστηκε να λέει ένας ανώτερος αξιωματούχος της διοίκησης σε μια ιδιωτική εκδήλωση νωρίτερα αυτόν τον μήνα, «είναι το τέλος του καθεστώτος Putin. Μέχρι τότε, όσο θα παραμένει ο Putin στην εξουσία η Ρωσία θα είναι ένα κράτος παρίας που δεν θα γίνει ποτέ ευπρόσδεκτη στην κοινότητα των εθνών. Η Κίνα έκανε ένα τεράστιο λάθος πιστεύοντας ότι ο Putin θα ξεφύγει από αυτό. Το να δουν τη Ρωσία να αποκόπτεται δεν θα μοιάζει δεν θα είναι καλό μήνυμα και θα πρέπει να επαναξιολογήσουν τον άξονα Σινο-Ρωσίας. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η δημοκρατία και η Δύση μπορεί κάλλιστα να κοιτάξουν πίσω σε αυτό ως μια κομβική στιγμή ενίσχυσης».

Καταλαβαίνω ότι υψηλόβαθμα βρετανικά στελέχη μιλούν με παρόμοιους όρους. Υπάρχει η πεποίθηση ότι «η Νο. 1 επιλογή του Ηνωμένου Βασιλείου είναι να επεκταθεί η σύγκρουση και έτσι να αιμορραγήσει τον Putin». Ξανά και ξανά, ακούω τέτοια γλώσσα. Βοηθά να εξηγηθεί, μεταξύ άλλων, η έλλειψη οποιασδήποτε διπλωματικής προσπάθειας από τις ΗΠΑ να εξασφαλίσουν κατάπαυση του πυρός. Εξηγεί επίσης την ετοιμότητα του προέδρου Joe Biden να αποκαλέσει τον Putin εγκληματία πολέμου.

Τώρα, μπορεί να είμαι πολύ απαισιόδοξος. Θα ήθελα πολύ να συμμεριστώ την αισιοδοξία του Francis Fukuyama ότι «η Ρωσία οδεύει προς μια καθαρή ήττα στην Ουκρανία».

Η κατάρρευση της θέσης τους θα μπορούσε να είναι ξαφνική και καταστροφική, αντί να συμβεί αργά μέσα από έναν πόλεμο φθοράς. Ο στρατός στο πεδίο θα φτάσει σε σημείο που δεν θα μπορεί ούτε να τροφοδοτηθεί ούτε να αποσυρθεί και το ηθικό θα εξατμιστεί. … Ο Putin δεν θα επιβιώσει από την ήττα του στρατού του… Μια ρωσική ήττα θα καταστήσει δυνατή μια «νέα γέννηση της ελευθερίας» και θα μας βγάλει από τη φανέλα μας για την φθίνουσα κατάσταση της παγκόσμιας δημοκρατίας. Το πνεύμα του 1989 θα συνεχιστεί, χάρη σε ένα σωρό γενναίους Ουκρανούς.

Μπορώ να καταλάβω γιατί τόσοι πολλοί δυτικοί παρατηρητές αποδίδουν μεγάλη πιθανότητα σε αυτό το σενάριο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ρωσική δύναμη εισβολής έχει υποστεί πολύ υψηλές απώλειες και απώλειες εξοπλισμού. Απίστευτο, η Komsomolskaya Pravda, μια ρωσική εφημερίδα υπέρ του Κρεμλίνου, μόλις δημοσίευσε αριθμούς του ρωσικού Υπουργείου Άμυνας που αναφέρουν 9.861 Ρώσους στρατιώτες που σκοτώθηκαν στην Ουκρανία και 16.153 τραυματίες. (To ρεπορτάζ αφαιρέθηκε γρήγορα.)

Συγκριτικά, 15.000 σοβιετικοί στρατιώτες πέθαναν και 35.000 τραυματίστηκαν σε 10 χρόνια στο Αφγανιστάν.

Επιπλέον, υπάρχουν άφθονες ενδείξεις ότι η επιμελητεία τους είναι ένα χάος, όπως αποδεικνύεται από τα πολλά φορτηγά εφοδιασμού που απλώς εγκαταλείφθηκαν επειδή τα ελαστικά ή οι κινητήρες τους εξαντλήθηκαν. Με αυτά τα μέτρα, η Ουκρανία φαίνεται να κερδίζει τον πόλεμο, όπως υποστήριξαν οι Phillips O’Brien και Eliot A. Cohen.

Η ιστορία παρέχει επίσης πολλές περιπτώσεις αυταρχικών καθεστώτων που κατέρρευσαν αρκετά γρήγορα ενόψει των στρατιωτικών ανατροπών – σκεφτείτε τις τύχες του Saddam Hussein και του Moammar Al Qaddafi ή της χούντας της Αργεντινής που εισέβαλε στα Falklands σχεδόν ακριβώς πριν από 40 χρόνια.

Θα ήταν πράγματι υπέροχο εάν ο συνδυασμός φθοράς στην Ουκρανία και μια οικονομική κρίση που προκλήθηκε από κυρώσεις στο εσωτερικό οδηγούσε στην πτώση του Putin. Πάρτο το, Κίνα να δεις τι θα πάθεις αν δοκιμάσεις το ίδιο κόλπο με την Ταϊβάν — για την οποία, παρεμπιπτόντως, μας ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από την Ουκρανία, λόγω όλων αυτών των καταπληκτικών ημιαγωγών που κατασκευάζουν στην Taiwan Semiconductor Manufacturing Co.

Το συναρπαστικό με αυτή τη στρατηγική είναι ο τρόπος που συνδυάζει τον κυνισμό και την αισιοδοξία. Είναι, όταν το σκεφτείς, η αρχετυπική Realpolitik που επιτρέπει να συνεχιστεί η σφαγή στην Ουκρανία να καθίσουν πίσω και να παρακολουθήσουν τους ηρωικούς Ουκρανούς να «αιμορραγούν τη Ρωσία να στεγνώνει».

Να σκεφτούμε τη σύγκρουση ως μια απλή υποπλοκή στον Β’ Ψυχρό Πόλεμο, έναν αγώνα στον οποίο η Κίνα είναι ο πραγματικός μας αντίπαλος.

Η κυβέρνηση Biden όχι μόνο πιστεύει ότι κάνει αρκετά για να στηρίξει την ουκρανική πολεμική προσπάθεια, αλλά όχι τόσο ώστε να προκαλέσει τον Πούτιν σε κλιμάκωση. Πιστεύει επίσης ότι κάνει αρκετά για να ικανοποιήσει την κοινή γνώμη, η οποία έχει συσπειρωθεί σθεναρά πίσω από την Ουκρανία, αλλά όχι τόσο ώστε να κοστίσει ζωές Αμερικανών, εκτός από μερικούς άτυχους εθελοντές και δημοσιογράφους.

Η αισιοδοξία, ωστόσο, είναι η υπόθεση ότι η συνέχιση του πολέμου θα υπονομεύσει αναγκαστικά τη θέση του Putin και ότι η ταπείνωσή του με τη σειρά του θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για την Κίνα. Φοβάμαι ότι αυτές οι υποθέσεις μπορεί να είναι πολύ λανθασμένες και να αντικατοπτρίζουν μια παρανόηση της σχετικής ιστορίας.

Η παράταση του πολέμου διατρέχει τον κίνδυνο όχι μόνο να αφήσει δεκάδες χιλιάδες Ουκρανούς νεκρούς και εκατομμύρια άστεγους, αλλά και να παραδώσει στον Putin κάτι που μπορεί εύλογα να παρουσιάσει στο σπίτι του ως νίκη. Το στοίχημα σε μια ρωσική επανάσταση είναι ένα στοίχημα σε ένα εξαιρετικά σπάνιο γεγονός, ακόμα κι αν ο πόλεμος συνεχίζει να πηγαίνει άσχημα για τον Putin δεν θα γίνει πραξικόπημα στο παλάτι.

Όσον αφορά την Κίνα, πιστεύω ότι η κυβέρνηση Biden είναι βαθιά λανθασμένη στη σκέψη ότι οι απειλές της για δευτερογενείς κυρώσεις κατά των κινεζικών εταιρειών θα αποτρέψουν τον Πρόεδρο Xi Jinping από την παροχή οικονομικής βοήθειας στη Ρωσία.

Ξεκινήστε με τη στρατιωτική κατάσταση, την οποία οι δυτικοί αναλυτές παρουσιάζουν σταθερά με πολύ ευνοϊκό φως για τους Ουκρανούς. Καθώς γράφω, είναι αλήθεια ότι οι Ρώσοι φαίνεται να έχουν αναστείλει την προγραμματισμένη περικύκλωση του Κιέβου, αν και οι μάχες συνεχίζονται στα περίχωρα της πόλης. Αλλά τα θέατρα του πολέμου που πρέπει να παρακολουθήσετε είναι στα ανατολικά και τα νότια.

Στα ανατολικά, σύμφωνα με στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες τους οποίους εμπιστεύομαι, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος οι ουκρανικές θέσεις κοντά στο Ντονμπάς να απειληθούν σοβαρά τις επόμενες εβδομάδες. Στο νότο, μια τσετσενική δύναμη μεγέθους τάγματος πλησιάζει στην πολιορκημένη και κατεστραμμένη κατά 80% πόλη της Μαριούπολης. Οι Ουκρανοί αμυντικοί στερούνται διεξόδου ανεφοδιασμού και περιθώρια για τακτική διάσπαση. Εν ολίγοις, η πτώση της Μαριούπολης μπορεί να απέχει λίγες μέρες. Αυτό με τη σειρά του θα απελευθερώσει τις ρωσικές δυνάμεις για να ολοκληρώσουν την περικύκλωση του μετώπου του Ντονμπάς.

Οι επόμενοι μεγάλοι στόχοι στο νότο βρίσκονται πιο δυτικά: το Mykolayiv, το οποίο βρίσκεται στην ενδοχώρα, βορειοδυτικά του Kherson, και μετά το πραγματικό έπαθλο, το ιστορικό λιμάνι της Οδησσού. Δεν βοηθά τους υπερασπιστές ότι μια μεγάλη καταιγίδα στη βόρεια Μαύρη Θάλασσα την Παρασκευή προκάλεσε σημαντική ζημιά στην θαλάσσια άμυνα της Ουκρανίας εκτοπίζοντας νάρκες.

Επίσης την Παρασκευή, ισχυρίζονται οι Ρώσοι, χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά ένα υπερηχητικό όπλο στη μάχη: έναν πύραυλο εκτοξευόμενου αέρα Kinzhal που χρησιμοποιήθηκε για την εκτόξευση μιας υπόγειας αποθήκης πυρομαχικών στο Deliatyn στη δυτική Ουκρανία. Θα μπορούσαν να είχαν πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα με έναν συμβατικό πύραυλο κρουζ. Το θέμα ήταν πιθανώς να υπενθυμίσουμε στους υποστηρικτές της Ουκρανίας την εξαιρετικά ανώτερη δύναμη πυρός που έχει στη διάθεσή της η Ρωσία. Μέχρι στιγμής, περίπου 1.100 πύραυλοι έχουν πλήξει την Ουκρανία.

[Bloomberg.com//]