Την Δευτέρα 4 Μαρτίου «έφυγε» από τη ζωή ο βιομήχανος Κωνσταντίνος Στεργίου μετά από σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του.
«Ένα χέρι το λυγίζεις, δυο μαζί δεν νικιούνται» ήταν το μότο του βιομηχάνου Κωνσταντίνου Στεργίου που δούλεψε σκληρά και δημιούργησε μαζί με τον αδελφό του μια πρότυπη βιομηχανία για τα ελληνικά δεδομένα και όχι μόνο.
Ο Κωνσταντίνος Στεργίου γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1939 στο Κυριακοχωρι Φθιώτιδας. Ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Δημήτρη Στεργίου. Τα παιδικά του χρόνια εν μέσω κατοχής και εμφυλίου τα έζησε στο χωριό του. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Σπερχειάδας και υπηρέτησε στην Αθήνα, στο Σώμα Υλικού Πολέμου (ΥΠ).
Καθώς γνώριζε τις δυσκολίες επιβίωσης στο χωριό, προτίμησε να μείνει στην Αθήνα και συγκεκριμένα στους Αμπελοκήπους, για να μάθει τη Τέχνη του σίδερα. Εργάσθηκε σαν βοηθός σε πολλά έργα της περιοχής, πολλά από αυτά υπάρχουν ακόμη, και παράλληλα τα απογεύματα έκανε διανομές ειδών ζαχαροπλαστικής με τρίκυκλο. Όμως μετά από ένα σοβαρό ατύχημα δεν μπορούσε να εργαστεί πλέον ως σιδεράς και έτσι αποφάσισε να συνεργαστεί με τον μεγαλύτερο αδερφό του Γιώργο για να δημιουργήσουν την εταιρεία ειδών ζαχαροπλαστικής «ΑΦΟΙ Στεργίου» στην οδό Πίνδου 57 και Χάλκης στη Νέα Φιλαδέλφεια που εξελίχθηκε στην «Ε & Κ Στεργίου & ΣΙΑ Ο. Ε» που λειτουργεί ως σήμερα .
Τη φράση του πατέρα του «Ένα χέρι το λυγίζεις, δυο μαζί δεν νικιούνται» την έκανε μότο του και την ακολούθησε πιστά για όλη του τη ζωή δουλεύοντας σκληρά μέχρι τα 78 έτη της ζωής του. Το πρόβλημα υγείας όμως που απέκτησε τον υποχρέωσε να αποτραβηχτεί από την 50ετη καθημερινή εργασία του.
Τον Μάιο του 1973 παντρεύτηκε την Ελισάβετ Σταθόπουλου και απέκτησαν δυο παιδιά, τον Δημήτρη και την Ελένη.
Εκτός από τη Νέα Φιλαδέλφεια που έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, ποτέ δεν ξέχασε την ιδιαίτερη του πατρίδα που αγαπούσε. Υπήρξε μέλος του Συλλόγου Κυριακοχωρητών απο το 1965 και χρηματοδότησε την κατασκευή πολλών έργων υποδομής, υποστήριξης και καλλωπισμού στο χωριό του.
Ο ίδιος λάτρευε τη φύση, το βουνό, τα αηδόνια και με κάθε ευκαιρία ταξίδευε στο χωριό του για να περπατήσει στο δάσος . Με τη δράση του ενίσχυσε συστηματικά και αδιάλειπτα φιλανθρωπικά Ιδρύματα, εκκλησίες και Ιερές Μόνες. Το τελευταίο του ταξίδι ήταν στα Ιεροσόλυμα.
Η εξόδιος Ακολουθία του Κωνσταντίνου Στεργίου θα τελεστεί σήμερα Τρίτη 5 Μαρτίου στις 15.30 στον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στη Νέα Φιλαδέλφεια ( περιοχή Κόκκινου Μύλου).
To χάμπουργκερ στεργίου έμπαινε στη λιγδοτοστέρια στο καψιμί και έβγαινε αυτή η μοναδική γέυση που στο τέλος σε γέμιζε με πολλά περιττά κιλά, αλλά τότε δεν σε ένοιαζε. Ελληνοχριστιανικά χρόνια, ωραία.
Καλό Παράδεισο μεγάλε Έλληνα!
τα ειχα τσακισει στο στρατο
Αλλαξε κανα καναπε γιατι θα τριζει πολυ.
απο τα lidl αγοραζεις βαφες μαλλιων για τον προεδρο σου; θα μου πεις διπλα ειναι που να τρεχεις
Ανδρες σαν και αυτους εφτιαξαν την Ελλάδα που παραδωσαμε στο πασοκ το ’81 ακουραστοι αυτοδημιουργητοι ξεκινησανε απο εργατες αγνοησαν το κατεστημένο την διαχρονικη αναξιοκρατια το βαθυ αδιαφορο και εχθρικο (διαχρονικο επισης) δημοσιο κρατος και προχωρησαν μονοι τους μπροστά και τα καταφεραν και παρολο που δεν χρωστουσαν τιποτα σε κανεναν εκεινοι θεωρουσαν οτι επρεπε να επιστρεψουν κατι απ’οτι κερδισαν στην πατριδα τους ως γνησιοι Ελληνες καλο παραδειγμα καλο παραδεισο