ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΟΖ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ, ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΟΣ. ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙ Ο ΔΟΥΛΟΣ ΚΟΥΛΗΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗ… ΧΑΓΗ

Ρεπορτάζ: Εφημερίδα Μακελειό

Ενός κακού μύρια έπονται” και όταν μάλιστα υπάρχει στη μέση ….Μητσοτάκης αυτό γίνεται ακόμη χειρότερο. Έτσι έχουν τα πράγματα στα εθνικά θέματα δυστυχώς διότι την ώρα που ο Κούλης, που ως δούλος και εθνικός μειοδότης, από το βήμα της Βουλής χθες το απόγευμα επέμενε στην παραπομπή στην Χάγη, που είναι ως γνωστόν η μεγάλη παγίδα σε ο,τι αφορά τις σχέσεις μας με την Τουρκία, ο Ερντογάν έχει δρομολογήσει ακόμη εντονότερο πετσόκομμα της πατρίδας μας το αμέσως επόμενο διάστημα…

Η πλήρης αποκατάσταση των σχέσεων της Τουρκίας με την Αίγυπτο είναι μόνο η αρχή των νέων δεινών που περιμένουν την Ελλάδα η οποία -όσο κι αν μας το κρύβουν- επηρεάζεται άμεσα και αρνητικά. Η επόμενη ημέρα αυτής της αποκατάστασης δεν θα μείνει μόνο την ανταλλαγή πρεσβευτών μεταξύ των δύο χωρών αλλά το… μενού “περιλαμβάνει” και Ελλάδα.

Απόρρητα τηλεγραφήματα που, σύμφωνα με πολύ καλά ενημερωμένες πηγές, έχουν φθάσει στις αρμόδιες διπλωματικές υπηρεσίες από το εξωτερικό -και τα οποία το δίδυμο της νέας ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών του Γ. Γεραπετρίτη και της Αλ. Παπαδοπούλου “κρύβουν” για προφανείς λόγους- αποκαλύπτουν ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα ο Ερντογάν και ο Σίσι θα προχωρήσουν σε τρεις συγκεκριμένες κινήσεις.

Πρώτον, τα “βρίσκουν” στην Λιβύη όπου μέχρι τώρα η κάθε πλευρά υποστήριζε ένα από τα αντίπαλα στρατόπεδα. Η Τουρκία την πλευρά του αλ-Σαράτζ που είχε προσπαθήσει να ασκήσει την εξουσία του σε όλη τη Λιβύη  με τη χώρα να παραμένει σε μεγάλο βαθμό κατακερματισμένη. Και με την δική του “κυβέρνηση” είχε υπογράψει το γνωστό τουρκολιβυκό μνημόνιο. Η Αίγυπτος ήταν με την πλευρά του στρατάρχη Χαφτάρ. Τώρα με τις νέες εξελίξεις που αλλάζουν το τοπίο και οδηγούν σε μια τουλάχιστον “συνύπαρξη” στην Λιβύη ο Ερντογάν μαζί με τον Σίσι μετατρέπονται επικυρίαρχους στη χώρα αυτή…

Το δεύτερο βήμα είναι να προχωρήσουν στην “μοιρασιά” της ανατολικής ΑΟΖ της Ελλάδας μεταξύ Ρόδου-Καστελοριζου που με την επίσης γνωστή συμφωνία Ελλάδας Αιγύπτου το 2020 έμεινε ακάλυπτη. Ναι, τη γνωστή συμφωνία που μας είχαν παρουσιάσει ως εθνική επιτυχία αλλά όπως αποδεικνύεται και τώρα δεν ήταν παρά μια Κερκόπορτα.

Και το τρίτο -και συνάμα τραγικό- ότι στο πλαίσιο αυτό η Αίγυπτος θα ζητήσει, όπως έχει πάρει αυτό το δικαίωμα από ελληνικής πλευράς, αναθεώρηση ακόμη και αυτής της συμφωνίας του 2020 προς όφελός της. Το χειρότερο όμως είναι ότι με αφορμή αυτή την αναθεώρηση που μπορεί αν ζητήσει, δίνεται και το άλλοθι για την …προσφυγή στην Χάγη αφού “επηρεάζονται” και άλλες γειτονικές χώρες όπως η Τουρκία. Πάνε δηλαδή να μας πασάρουν την Χάγη μέσω …Αιγύπτου. Το ύπουλο χρύσωμα του χαπιού της εθνικής προδοσίας που είναι στα σκαριά…

Πέραν του κλίματος «καλής γειτονίας» με την Ελλάδα και εν γένει με την Δύση, -μας έλεγαν οι παπαγάλοι του Κούλη, η κίνηση αυτή του 2020 με τη συμφωνία για την μερική ΑΟΖ, ήρθε ως απότοκος των τουρκοαιγυπτιακών αντιπαραθέσεων αναφορικά με τον ισλαμισμό, αλλά και με το παιχνίδι της Τουρκίας στην Λιβύη. Η Αίγυπτος υποστήριζε την κυβέρνηση Χαφτάρ στην Λιβύη, ενώ την τελευταία δεκαετία καταδιώκει τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και επί πλέον η ενεργειακή πολιτική της στηρίζεται ως επί το πλείστον στο αέριο, αγαθό το οποίο η Τουρκία προσπαθεί να μονοπωλήσει στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Αυτά όμως ανήκουν ήδη στο …παρελθόν.

Μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο ή καμιά οριοθέτηση. Η συμφωνία θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Ελλάδας με την Αίγυπτο και η μερική οριοθέτηση με άξονες τον 26ο και 28ο Μεσημβρινό έχει θέσει ήδη εμπόδια στον θαλάσσιο δρόμο Ελλάδας – Κύπρου και έχει αφήσει εκτός το σύμπλεγμα της Μεγίστης ( δηλαδή Καστελόριζο) και τη μισή Ρόδο, μια περιοχή ιδιαίτερης σημασίας, καθώς βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των τουρκικών διεκδικήσεων, όπως φάνηκε επανειλημμένως από τις NAVTEX, τις στρατιωτικές ασκήσεις και τις κινήσεις των ερευνητικών πλοίων.

Μάλιστα ενώ αρχικά η Τουρκία τη η συμφωνία αυτή σκόπιμα και παραπλανητικά α χαρακτήρισε «άκυρη» στον ΟΗΕ, στη συνέχεια παραδέχτηκε όχι μόνο δεν θίγει τα συμφέροντά της, αλλά ότι αντιθέτως αυτά ελήφθησαν υπόψη από το Κάιρο, παρότι εκείνη την εποχή οι σχέσεις του με την Αγκυρα ήταν ψυχρές. Ακόμη και για τη θέση της Αιγύπτου σχετικά με τη συμφωνία για εξερεύνηση ενεργειακών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο, ο μέχρι πρότινος Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είχε πει: «Αυτό δεν συνιστά πρόβλημα. Κάθε χώρα συνάπτει συμφωνίες υδρογονανθράκων με άλλη χώρα. Αυτή τη στιγμή η Αίγυπτος αντιτίθεται σ’ αυτή τη συμφωνία με τη δικαιολογία ότι η σημερινή κυβέρνηση στη Λιβύη δεν μπορεί να υπογράψει συμφωνίες επειδή η εντολή της έχει λήξει και δεν είναι πλέον νόμιμη. «Το Κάιρο δεν είπε ότι η υπογεγραμμένη συμφωνία στρέφεται εναντίον του». Και έρχεται τώρα η ώρα που ύστερα από την ειρήνη στις σχέσεις με την Αίγυπτο από την Τουρκία τα πράγματα γυρίζουν …τούμπα εντελώς σε βάρος μας!

Η μερική οριοθέτηση μείωσε την ΑΟΖ της Κρήτης στα 80 ν.μ. και της Καρπάθου στα 40 ν.μ. ή το 40% και 20% αντίστοιχα των 200 ν.μ. που είναι το μέγιστο εξωτερικό όριο, ενώ οι ανατολικές ακτές της Ρόδου και το Καστελόριζο έχουν μηδενική ΑΟΖ. Αυτό συνέβη γιατί η οριοθέτηση είναι μερική και δεν επεκτείνεται πέραν του 28ου Μεσημβρινού στα Ανατολικά.

Η μερική οριοθέτηση, μεταξύ 26ου και 28ου Μεσημβρινού, δεν έγινε με βάση τη μέση γραμμή, αλλά με αναλογία 55% για την Αίγυπτο και 45% για την Ελλάδα. Έτσι η Κρήτη και τα νότια νησιά των Δωδεκανήσων έχουν μειωμένη επήρεια κατά 10% περίπου. Είναι το “κόστος” που πλήρωσε η χώρα μας σε κυριαρχικά δικαιώματα, για να αποδεχτεί η Αίγυπτος να υπογράψει την οριοθέτηση, αλλά ήδη αυτό το κόστος μετατρέπεται σε μειοδοσία, Η Ελλάδα έπρεπε να επιμείνει πιέζοντας τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αλ Σίσι για οριοθέτηση με βάση τη μέση γραμμή (50% -50%) ώστε όλα τα ελληνικά νησιά να έχουν πλήρη επήρεια.

Παράλληλα, “παραδόθηκε” η Κύπρος στην Τουρκία και αφέθηκε μόνη της να διαπραγματευτεί την οριοθέτηση της ΑΟΖ της με την Άγκυρα. Κι ενώ η συμφωνία με την Αίγυπτο δεν απαγορεύει την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, η οποία θα έπρεπε να είχε γίνει τουλάχιστον από το 2011, αυτό δεν έγινε ούτε στη συνέχεια ενώ υπήρχε αυτή η δυνατότητα όσο ακόμη η Αίγυπτος είχε την κόντρα με την Άγκυρα. Τώρα πια είναι αργά εξαιτίας του και γι αυτό…