Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όταν χάνονται και απειλούνται ανθρώπινες ζωές από τους σεισμούς ή άλλα φυσικά φαινόμενα και θεομηνίες πρώτιστο καθήκον όλων πρέπει να είναι η βοήθεια και η στήριξη. Ο χθεσινός φονικός και καταστροφικός σεισμός των επτά Ρίχτερ στο ανατολικό Αιγαίο ανήκει μεν σε αυτή την κατηγορία, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν και πολλές παγίδες, όπως υπάρχουν και πολλά παθήματα από το παρελθόν που δεν μας έχουν γίνει δυστυχώς ακόμη μαθήματα…
Είδαμε λοιπόν από τις πρώτες κιόλας ώρες μετά το χτύπημα του Εγκέλαδου να ενεργοποιείται η λεγόμενη “διπλωματία των σεισμών” και μάλιστα με πρωτοβουλία της ελληνικής πλευράς. Κι εδώ είναι ένα πρώτο παράδοξο διότι οι δικοί μας κυβερνώντες έτρεξαν να τηλεφωνήσουν και να αρχίσουν τα κανακέματα στους Τούρκους την ώρα που και στην Σάμο θρηνούσαμε εμείς νεκρούς. Τους δύο μαθητές που περνούσαν από στενό δρόμο στο νησί όταν ένας παρακείμενος τοίχος κατέρρευσε και τα καταπλάκωσε.
Τρέχοντας λοιπόν, μην πάει και ..χάσει κανένα δευτερόλεπτο, ο Κούλης τηλεφώνησε στον Ερντογάν και όπως έγραψε αργότερα του “έστειλε μήνυμα ενότητας των δύο λαών”. Επίσης ο Δένδιας, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Τσαβούσογλου και “του εξέφρασε την ετοιμότητα της Ελλάδας να συνδράμει στις επιχειρήσεις απεγκλωβισμού πολιτών από τα ερείπια της Σμύρνης”. Και αμέσως μετά ακολούθησε το τηλεφώνημα της Ελένης Σουρανή, διευθύντριας του διπλωματικού γραφείου του Μητσοτάκη στον Ιμπραχίμ Καλίν εξ απορρήτων συνεργάτη και εκπρόσωπο του Ερντογάν. Αυτό το τελευταίο τηλεφώνημα έχει μια πρόσθεση σημασία διότι αυτοί οι δύο έχουν ξεκινήσει από το καλοκαίρι στο Βερολίνο τις μυστικές συναντήσεις και επαφές για να έρθουν πιο …κοντά οι δύο πλευρές, με άλλα λόγια για να προχωρήσει το ξεπούλημα και η συνθηκολόγηση από πλευράς του Μητσοτάκη στους Τουρκαλάδες…
Η ιστορία της περίφημης “διπλωματίας των σεισμών” έρχεται από το σχετικά μακρινό παρελθόν. Και έχει την υπογραφή του πρώιμου ενδοτιστή Γιωργάκη Παπανδρέου, ο οποίος είχε ανακαλύψει τη φάμπρικα αυτή -ως τσιράκι τότε των ΗΠΑ- για να δικαιολογήσει τα “ζεϊμπέκικα” και τις … αλλαξοκωλιές των παραχωρήσεων και της ελληνοτουρκικής “φιλίας”. Η μπούρδα περί “διπλωματίας των σεισμών” καθιερώθηκε σκόπιμα από τότε και άρχισε να εφαρμόζεται με …κάθε σχετική ευκαιρία, αλλά η ωμή πραγματικότητα είναι ότι τόσο οι Τούρκοι όσο και οι Αλβανοί προς τους οποίους οι δικοί μας έκαναν τα ίδια στο όνομα της “υποστήριξης και της αλληλεγγύης” όχι μόνο δεν το αναγνώρισαν ποτέ αλλά και μόλις τέλειωνε η κατάσταση “έκτακτης ανάγκης” και δεν χρειάζονταν τη βοήθεια μας, μας έκαναν τα ίδια και …χειρότερα. Άρα, το δικαιολογημένο ερώτημα είναι γιατί να περιμένουμε τώρα κάτι διαφορετικό; Κι αν όλες τις προηγούμενες φορές, οι γείτονές μας αποδείχθηκαν αχάριστοι και χειρότεροι, τώρα που ο Σουλτάνος το έχει τερματίσει και έχει μπει και αλωνίζει στην ελληνική θαλάσσια επικράτεια απειλώντας να μας κατασπαράξει κυριολεκτικά, εμείς γιατί πρέπει να δείξουμε …ανωτερότητα; Σάμπως θα το εκτιμήσει; Όχι ασφαλώς. Αντίθετα, αυτό που υποψιάζονται από χθες πολλοί και από το διπλωματικό χώρο είναι μήπως ο Κούλης -με δικαιολογία τους σεισμούς- βάλει μπροστά, όπως τον διατάσσει η Μέρκελ, τη διαδικασία επανέναρξης του”διαλόγου” για να προχωρήσει το ξεπούλημα και η συνθηκολόγηση πριν από το τέλος του έτους που η Γερμανία θα έχει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
Η διπλωματία των σεισμών “εγκαινιάστηκε” από τον Γ. Παπανδρέου μετά τους σεισμούς του 1999. Τότε ήταν υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Σημίτη ο οποίος ήδη βαρυνόταν με την προδοσία των Ιμίων. Ο τρομακτικός σεισμός 7,6 της κλίμακας Ρίχτερ με επίκεντρο την Σμύρνη στην Τουρκία, στις 17 Αυγούστου του 1999 έδωσε την αφορμή στον Γιωργάκη να αρχίσει τις πιο στενές επαφές και την αλληλογραφία με τον κολλητό του ομόλογο του Ετσεβίτ, τον Ισμαήλ Τζέμ, αλλά μετά τη βοήθεια που πλουσιοπάροχα πρόσφερε τότε η χώρα μας στους Τούρκους αυτό που …απέμεινε ήταν η ντε φάκτο νομιμοποίηση των τουρκικών απαιτήσεων και γκριζαρίσματος του Αιγαίου που ήδη με την επαίσχυντη συμφωνία της Μαδρίτης είχε προωθήσει και αποσπάσει η Άγκυρα. Η “ηρεμία” που προπαγάνδιζαν ήταν φαινομενική και εξυπηρετούσε μόνο τα σχέδια της Τουρκίας…
Επί πρωθυπουργίας Κωστάκη Καραμανλή, η “διπλωματία των σεισμών” διευρύνθηκε όπως μας έλεγαν σε …οικονομική διπλωματία με πολλές μπίζνες αλλά ο κουμπάρος Ερντογάν όχι μόνο διατήρησε τα παράνομα “κεκτημένα” του αλλά συνέχισε να προσθέτει κι άλλα.
Κι όταν έγινε πρωθυπουργός ο Τσίπρας τον Νοέμβριο του 2015 πήγε επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα και συναντήθηκε με τον τότε ομόλογο του τον Νταβούτογλου. Είχαν προηγηθεί δύο μέρες πιο πριν, δύο σεισμοί ο ένας στη θάλασσα του Μαρμαρά και ο άλλος στη θάλασσα του Ιονίου. Και οι δυο μίλησαν κι αυτί τότε για τη …διπλωματία των σεισμών και είπαν ότι “η μοίρα της Τουρκίας και της Ελλάδας είναι κοινή. Μία κοινή καταστροφή, όπως είναι οι σεισμοί, επηρεάζει και τις δύο χώρες…”. Τη συνέχεια από πλευράς της Τουρκίας τη γνωρίζουμε πολύ καλά μέχρι σήμερα….
Εκτός από την Τουρκία, δεν μας έχει έχει μάθημα το πάθημα ούτε με την Αλβανία. Το πιο πρόσφατο είναι πέρσι τον Νοέμβριο. Μετά τον ισχυρό σεισμό που έπληξε τη Αλβανία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Έντι Ράμα, για να του εκφράσει την συμπαράστασή του κι ο Δένδιας πήγε εκτάκτως στα Τίρανα ενώ εστάλη μεγάλη ελληνική βοήθεια. Αυτό δεν απέτρεψε την αλβανική πλευρά να συνεχίσει ύστερα από λίγο τις προκλήσεις της -σε βάρος και της ελληνικής μειονότητας- αλλά και να συμπεριφέρεται ως δορυφόρος της Τουρκίας στα Βαλκάνια…
Γράφει ο Μαυρογιαλούρος,
Εφημερίδα ΜΑΚΕΛΕΙΟ
