ΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΖΩΪΔΗΣ, ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΠΙΑ ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ; ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΘΕΜΙΔΟΣ ΠΟΥ ΔΕΙΛΙΑΣΑΝ, ΤΑ ΑΡΠΑΞΑΝ, ΣΥΝΑΛΛΑΧΘΗΚΑΝ, ΕΚΑΝΑΝ ΠΙΣΩ. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΗΡΩΪΣΜΟΥ

Υπάρχουν στην Ελλάδα, έντιμοι δικαστές; Αναμφίβολα υπάρχουν αλλά αρχίζουν και λιγοστεύουν.

Υπάρχει στην Ελλάδα, ανεξάρτητη Δικαιοσύνη; Φοβούμαστε πολύ, πως όχι.

Κατά πόσο οι σημερινοί εισαγγελικοί και ανακριτικοί λειτουργοί, χρειάζονται την προστασία της Πολιτείας, για να κάνουν άφοβα τη δουλειά τους; 

Μια ματιά στη σημερινή διπλή ιστορία, θα σας πείσει για πολλά.

Το πρώτο αίμα

Ο Τζοβάνι Φαλκόνε (Giovanni Falcone, 18 Μαΐου 1939 – 23 Μαΐου 1992) ήταν Ιταλός δικαστής ο οποίος ειδικευόταν στην δίωξη της Σικελικής Κόζα Νόστρα. Σκοτώθηκε από την Μαφία, μαζί με την γυναίκα του και τρεις από τους σωματοφύλακές του, από μια έκρηξη δυναμίτη 350 kg τοποθετημένου στο πλάι του αυτοκινητοδρόμου από το Αεροδρόμιο του Παλέρμο κοντά στην πόλη του Κάπασι.

Η ιστορία της ζωής του είναι σχεδόν παρόμοια με αυτή του κοντινότερου φίλου του Πάολο Μπορσελίνο. Οι δύο άντρες μοιράζονταν την καταγωγή τους από μια ιδιαίτερα φτωχή περιοχή του Παλέρμο, είχαν καριέρες ως δικαστές της αντιμαφίας, και ισοδύναμα λυπητερές μοίρες: και οι δύο σκοτώθηκαν (λιγότερο από δύο μήνες μεταξύ τους) σε ιδιαίτερα τολμηρές βομβιστικές επιθέσεις το 1992. Σε αναγνώριση των προσπαθειών τους στις δίκες της μαφίας, η μνήμη τους τιμήθηκε με το ιταλικό “Medaglia d’oro al valor civile” (Χρυσό μετάλλιο για πολιτική ανδρεία) το 1992. Επίσης το ζευγάρι ονομάστηκε “ήρωες των τελευταίων 60 ετών” στο τεύχος της 13ης Νοεμβρίου 2006 του Time Magazine.
Ο Τζοβάνι Φαλκόνε πέρασε μέρος της νιότης του στην συνοικία Μαγκιόνε στην μητρική πόλη του το Παλέρμο, η οποία υπέφερε εκτεταμένες καταστροφές από αεροπορικές επιθέσεις κατά την διάρκεια της Συμμαχικής εισβολής της Σικελίας το 1943. Ήταν ο γιος του Αρτούρο Φαλκόνε, διευθυντή ενός επαρχιακού χημικού εργαστηρίου, και της Λουίζα Μπεντιβένια. Ύστερα από μια κλασσική εκπαίδευση, ο Τζοβάνι σπούδασε Νομική ακολουθώντας μια σύντομη περίοδο σπουδών στην ναυτική ακαδημία του Λιβόρνο. Αποφοιτώντας το 1961, άρχισε να εξασκεί την Νομική πριν τοποθετηθεί ως δικαστής το 1964. Ο Φαλκόνε τελικά κατευθύνθηκε προς το ποινικό δίκαιο αφότου υπηρέτησε ως επαρχιακός δικαστής.

Λίγο μετά από την δολοφονία του δικαστή Τσέζαρε Τερανόβα, ο Φαλκόνε άρχισε να δουλεύει για τον κλάδο του Γραφείου Δίωξης (Ufficio istruzione) στο Παλέρμο. Το Μάιο του 1980, ο αρχηγός του γραφείου Ρόκο Σίνιτσι διόρισε τον Φαλκόνε να ερευνήσει ένα μείζων δίκτυο διακίνησης ηρωίνης διευθυνόμενο από τον Ροζάριο Σπατόλα και τον Σαλβατόρε Ιντσερίλο. Από την Σικελία ηρωίνη μετακινούνταν στην οικογένεια εγκλήματος Γκαμπίνο στην Νέα Υόρκη, οι οποία ήταν σχετιζόμενη με τους Ιντσερίλο.

Ο δικαστής δίωξης Γκαετάνο Κόστα ο οποίος είχε υπογράψει 53 εντάλματα σύλληψης εναντίον του δικτύου διακίνησης ηρωίνης της οικογενείας Σπατόλα-Ιντσερίλο-Γκαμπίνο το  δολοφονήθηκε στις 6 Αυγούστου 1980, με διαταγή του Ιντσερίλο.

Ο Φαλκόνε εισήγαγε μια καινοτόμο τεχνική έρευνας, ακολουθώντας το «ίχνος των χρημάτων», για να χτίσει την υπόθεσή του. Ακολούθως, έγινε μέρος της Δεξαμενής Αντιμαφίας του Παλέρμο, δημιουργημένης από τον δικαστή Ρόκο Σίνιτσι. Η δεξαμενή Αντιμαφίας ήταν μια ομάδα ερευνών των δικαστών οι οποίοι δουλεύουν μαζί στενά μοιραζόμενοι πληροφορίες για να διαχέουν την υπευθυνότητα και για να αποτρέψουν ένα άτομο να γίνει η μοναδική θεσμική μνήμη και ο μοναχικός στόχος. Με τον Φαλκόνε, η ομάδα αποτελούνταν από τους Πάολο Μπορσελίνο, Τζιουζέπε Ντι Λέλο και Λεονάρντο Γκουαρνότα.

Η δεξαμενή Αντιμαφίας έβαλε τις βάσεις για την Δίκη Μάξι εναντίον της Σικελικής Μαφίας στην προκαταρκτική ερευνητική φάση. Μετά από την δολοφονία του Σίνιτσι τον Ιούλιο του 1983, ο διάδοχός του Αντονίνο Καπονέτο διεύθυνε την δεξαμενή. Ο Φαλκόνε ήταν ένας από τους μείζονες οργανωτές της δίκης η οποία άρχισε στις 10 Φεβρουαρίου 1986, και τελείωσε στις 16 Δεκεμβρίου 1987. Από 474 μέλη Μαφιόζους αρχικά κατηγορουμένους, 360 καταδικάστηκαν για σοβαρά εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένου 119 ερήμην.

Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στη δίκη ήταν η μαρτυρία του Τομάζο Μπουσκέτα, ενός από τους πρώτους Σικελούς μαφιόζους που έγιναν πληροφοριοδότες (πεντίτο). Ήταν ο Φαλκόνε με τον οποίον ο Μπουσκέτα προτιμούσε να μιλάει όταν έδινε τα μυστικά της Μαφίας, καθώς ο Μπουσκέτα αργότερα υποστήριζε ότι, ενώ οι άλλοι δικαστές και επιθεωρητές τον πατρονάρανε, ο Φαλκόνε τον μεταχειριζόταν με σεβασμό.

Κατά τη διάρκεια του 1988 ο Φαλκόνε συνεργάστηκε με τον Ρούντολφ Τζουλιάνι, εκείνον τον καιρό Εισαγγελέα των ΗΠΑ για την Νότια Περιφέρεια της Νέας Υόρκης, στις επιχειρήσεις ενάντια στις οικογένειες Γκαμπίνο και Ιντσερίλο.

Ο Φαλκόνε σκοτώθηκε με την γυναίκα του Φραντσέσκα Μορβίλο (η ίδια ήταν δικαστής) και τρεις αστυνομικούς: τους Ροκο Ντι Σίλο, Αντόνιο Μοντινάρο, και Βίτο Σιφάνι, κοντά στο Κάπατσι στον αυτοκινητόδρομο μεταξύ του Διεθνές Αεροδρομίου του Παλέρμο και της πόλης του Παλέρμο στις 23 Μαΐου 1992. Το θωρακισμένο Fiat Corma στο οποίο ταξίδευε ανατινάχθηκε από μια βόμβα (350 kg εκρηκτικών) η οποία είχε τοποθετηθεί σε χαντάκια σκαμμένα στην πλευρά του δρόμου. Καθώς περνούσε πάνω από την βόμβα, ο Φαλκόνε οδηγούσε το αυτοκίνητό του με μια εκτιμημένη ταχύτητα 160 km/h.

Η δολοφονία οργανώθηκε από τον Σαλβατόρε Ριίνα για εκδίκηση για την καταδίκη από τον Φαλκόνε πολλών μαφιόζων στις Δίκες Μάξι. Στην μείζονα καταστολή εναντίον της Μαφίας που ακολούθησε τους θανάτους των Φαλκόνε και Μπορσελίνο, ο Ρίινα συνελήφθη και τώρα εκτίει μια ισόβια κάθειρξη για την κύρωση των θανάτων και των δύο δικαστών καθώς και για πολλά άλλα εγκλήματα. Ένας άλλος μαφιόζος καταδικασμένος για τη δολοφονία του Φαλκόνε είναι ο Τζοβάνι Μπρούσκα, επίσης γνωστός ως ‘lo scannacristiani’ (ο σφαγέας ανθρώπων) και ήταν ένας από τους συνεργάτες του Ρίινα ο οποίος παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που πραγματικά πυροδότησε τα εκρηκτικά.

Το Διεθνές Αεροδρόμιο του Παλέρμο είναι τώρα γνωστό με το όνομα Αεροδρόμιο Φαλκόνε-Μπορσελίνο σε τιμή του Τζοβάνι Φαλκόνε και Πάολο Μπορσελίνο. Ένα μνημείο από τον τοπικό γλύπτη Τομάσο Γκεράσι μπορεί να βρεθεί εκεί.

Το δεύτερο αίμα

Ο Πάολο Μπορσελίνο ( Paolo Borsellino), 19 Ιανουαρίου 1940 -19 Ιουλίου 1992, ήταν Ιταλός δικαστής. Σκοτώθηκε από εκρήξη βόμβας που ήταν τοποθετήμενη σε αυτοκίνητο που είχε βάλλει η Σικελική μαφία, 57 ημέρες μετά τη δολοφονία του φίλου του και συναδέλφου δικαστή Τζοβάνι Φαλκόνε στο Καπάτσι. Ο Μπορσελίνο θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δικαστές που σκοτώθηκαν από τη Σικελική Μαφία και σημέρα τιμάται ως ένα από τα βασικά σύμβολα της μάχης του κράτους κατά της μαφίας. Τόσο ο Μπορσελίνο όσο και ο Φαλκόνε ονομάστηκαν ως ήρωες των τελευταίων 60 χρόνων από το περιοδικό Time της 13ης Νοεμβρίου 2006.

Στις 19 Ιουλίου του 1992, ο Μπορσελίνο θα σκοτωθεί από βόμβα σε αυτοκινήτο στη Via D’Amelio, κοντά στο σπίτι της μητέρας του στο Παλέρμο, λιγότερο από δύο μήνες μετά τον θάνατο του καλού φίλου Φαλκόνε. Η βομβιστική επίθεση κόστισε επίσης τη ζωή πέντε αξιωματικών της αστυνομίας: Αγκοστίνο Καταλάνο, Βάλτερ Κοσίνα, Εμανουέλα Λόι (η πρώτη ιταλίδα αστυνομικός που θα σκοτωθεί κατά την διάρκεια υπηρεσία της), Βιτσέντζο Λι Μούλι και Κλαούντιο Τράινα.

Στην τελευταία συνέντευξή του, που δόθηκε στις 21 Μαΐου 1992 στους Ζαν Πιέρ Μοσκάρντο και Φαμπρίτσιο Κάλβι, ο Μπορσελίνο μίλησε για την πιθανή σχέση μεταξύ της Κόζα Νόστρα και πλούσιων Ιταλών επιχειρηματιών όπως ο πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η συνέντευξη έλαβε μικρή κάλυψη από την ιταλική τηλεόραση και προβλήθηκε μόνο μία φορά και μέσω δορυφορικού καναλιού RaiNews 24 το 2000, σε σύντομη προβολή διάρκειας μόλις 30 λεπτών (από τα 80 λεπτά της κανονικής διάρκειας της συνέντευξης).

Η αστυνομία του Παλέρμο κατηγόρησε τον Βιτσέντζο Σκαραντίνο, έναν μικροκακοποιό, για τη τοποθέτηση της βόμβας ενεργώντας σύμφωνα με τις εντολές του Σαλβατόρε Ριίνα. Ο Ριίνα, επικεφαλής της Σικελικής μαφίας εκείνη την εποχή, καταδικάστηκε αργότερα σε ποινή ισόβιας κάθειρξης μαζί με τον Μπερνάρντο Προβεντσάνο και άλλους μαφιόζους για τις δολοφονίες του Μπορσελίνο και του Φαλκόνε.

Ο Σκαραντίνο ομολόγησε ότι ήταν αυτός που τοποθετήσε την βόμβα, αλλά ένας εισαγγελέας παραιτήθηκε λόγω των έντονων επιφυλάξεων του για αυτήν την ομολογία, την οποία η οικογένειά του Σκαραντίνο είπε ότι είχε εξαναγκαστεί να την κάνει. Η αστυνομία κατηγορήθηκε επίσης ότι του έδωσε λεπτομέρειες για το έγκλημα για να μάθει, έτσι ώστε να μπορέσει να παράσχει αυτές τις λεπτομέρειες σε επίσημες δηλώσεις για να επιβεβαιώσει την ομολογία του. Πάντως 47 άτομα καταδικάστηκαν βάση της ομολογίας του Σκαραντίνο.

Μετά από όλα αυτά που διαβάσατε, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, είναι ανεξάρτητη;