ΣΟΚ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ.

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης με άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής συνόψισε όλα όσα τον τελευταίο καιρό ακούγονται στο διπλωματικό παρασκήνιο περί της πιθανότητας ενός σφοδρού ελληνοτουρκικού επεισοδίου, το οποίο πιθανότατα θα ξεσπάσει λίγο πριν ή λίγο μετά τις εκλογές και θα υποχρεώσει την ελληνική πλευρά να διαπραγματευθεί θέματα εθνικής κυριαρχίας και να συμβιβαστεί με οδυνηρό τρόπο. Στο ίδιο άρθρο ο Κ. Σημίτης μάλιστα προτρέπει την επόμενη κυβέρνηση (και γενικότερα το πολιτικό σύστημα της χώρας) να προχωρήσει και να επισπεύσει τον συμβιβασμό (πριν την εκδήλωση του επεισοδίου) καθώς η χώρα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την τουρκική ισχύ.

Οι επισημάνσεις/προειδοποιήσεις του Κώστα Σημίτη, διατυπωμένες, μια μέρα πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, εκλαμβάνονται από πολλούς, ως άλλο ένα «συστημικό κόλπο» που έχει στόχο τον εκφοβισμό και την εξώθηση των ψηφοφόρων προς συντηρητικές πολιτικές επιλογές για την ανάδειξη μιας ισχυρής κυβέρνησης που θα μπορέσει να διαχειριστεί στιβαρά και υπεύθυνα το ενδεχόμενο της επανάληψης μιας κρίσης τύπου Ιμίων.

Κάποιοι άλλοι ωστόσο, κατά κύριο λόγο διπλωμάτες και στρατιωτικοί οι οποίοι ασχολούνται συστηματικά και επαγγελματικά με αυτές τις υποθέσεις, διαβάζουν με διαφορετικό τρόπο τα όσα έγραψε ο πρώην πρωθυπουργός:« ο Κώστας Σημίτης, λένε στο ποντίκι έμπειροι διπλωμάτες, γνωρίζει πως κάτι οδυνηρό προετοιμάζεται (αν δεν έχει ήδη δρομολογηθεί) και προτρέπει την πολιτική ηγεσία του τόπου να το προλάβει, επισπεύδοντας έναν επώδυνο συμβιβασμό ο οποίος είναι έτσι ή αλλιώς δρομολογημένος καθώς ο διεθνής παράγοντας έχει αποφασίσει να επιβάλλει οριστικές διευθετήσεις στην περιοχή για χάρη της απρόσκοπτης εξέλιξης των μεγάλων ενεργειακών προγραμμάτων.

Με αυτόν τον τρόπο όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές του ποντικιού, ο πρώην πρωθυπουργός επιδιώκει και την κάλυψη των ευθυνών της δικής του διακυβέρνησης, περίοδο κατά την οποία αναγνωρίστηκαν τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο (Συμφωνία της Μαδρίτης), παγιώθηκε η θεωρία των γκρίζων ζωνών και αφοπλίστηκε τελικά η χώρα παρά τις τεράστιες αμυντικές δαπάνες οι οποίες καταβλήθηκαν με γνώμονα όχι την προστασία της χώρας αλλά τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και το περιθώριο της συνεπαγόμενης μίζας.

Το ποντίκι εδώ και αρκετούς μήνες παρακολουθεί συστηματικά την κλιμάκωση της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η κορύφωση αυτής έντασης, όπως υποστηρίζουν στρατιωτικοί και διπλωμάτες μπορεί να ακολουθήσει διάφορα σενάρια. Ενα από αυτά, το πιθανότερο, το οποίο αναφέρει στο άρθρο του και ο πρώην πρωθυπουργός, είναι η εμφάνιση ενός τουρκικού γεωτρύπανου το οποίο θα αγκυροβολήσει υπό την προστασία τουρκικών πολεμικών πλοίων και θα ξεκινήσει εργασίες στα νότια του Καστελόριζου.

Η εν λόγω θαλάσσια περιοχή, είναι ήδη διαφιλονικούμενη καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν ανακηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Μάλιστα, τμήματα αυτής της θαλάσσιας περιοχής η οποία θα ήταν εντός της ελληνικής ΑΟΖ αν αυτή είχε ανακηρυχθεί, έχουν ήδη «τεμαχιστεί» και παραδοθεί προς έρευνα και εκμετάλλευση στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου. Οι εν λόγω αποφάσεις της Αγκυρας έχουν δημοσιευτεί στην τουρκική εφημερίδα της κυβερνήσεως από την Ανοιξη του 2012, μια περίοδο που χαρακτηρίζονταν από ανακατατάξεις και αστάθεια στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό.

Στο άρθρο του ο Κώστας Σημίτης μαζί με την πρόβλεψη ότι η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου θα υποχρεωθεί «να αντιμετωπίσει ένα σημαντικό θέμα της εξωτερικής πολιτικής μας, τις σχέσεις με την Τουρκία» περιγράφει με έμμεσο τρόπο πως θα μπορούσε αυτό να συμβεί επικαλούμενος την δική του οδυνηρή εμπειρία: «Είναι πεποίθησή μου, γράφει ο Κώστας Σημίτης, ότι το πρόβλημα των Ιμίων το 1996 δεν προέκυψε τυχαία. Η τουρκική ηγεσία τότε θέλησε να εκμεταλλευθεί την κρίση που προκάλεσε η ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου, η παραίτησή του, και η εκλογή νέας ηγεσίας, για την οποία πίστεψε ότι μπορεί να την αιφνιδιάσει. Δεν αποκλείεται να υπάρξουν παρόμοιες σκέψεις στη σημερινή τουρκική ηγεσία».

Το άρθρο του Κώστα Σημίτη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δυο λόγος. Πρώτον γιατί ένας πρώην πρωθυπουργός επιβεβαιώνει ρεπορτάζ και ανησυχητικές πληροφορίες οι οποίες ήδη κυκλοφορούν και συζητούνται στο διπλωματικό/ πολιτικό παρασκήνιο. Δεύτερο και σημαντικότερο γιατί ο πρώην πρωθυπουργός προτείνει την επίσπευση ενός οδυνηρού συμβιβασμού ο οποίος καθίσταται απαραίτητος και αναγκαίος εξ αιτίας διαχρονικών εγκληματικών σφαλμάτων και παραλείψεων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1996 μέχρι και σήμερα. Γράφει χαρακτηριστικά ο πρώην πρωθυπουργός:

«η πλειοψηφία των Ελλήνων,δεν γνωρίζει, ότι ακολουθήσαμε και ακολουθούμε μέχρι τώρα συνειδητά μια πολιτική στην οποία κυριαρχεί η επίκληση των δικαιωμάτων μας, αλλά αποφεύγουμε να τα κατοχυρώσουμε για να μην προκαλέσουμε αμφισβητήσεις. Αναγνωρίζουμε τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, αλλά εν γνώσει μας δεν επιδιώξαμε την εφαρμογή τους γιατί θεωρούμε πιθανό να προκύψουν αρνητικές επιπτώσεις για τη χώρα. Υπογράψαμε και κυρώσαμε τη διεθνή σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982, η οποία προβλέπει ότι η αιγιαλίτιδα ζώνη μιας χώρας έχει εύρος 12 μίλια. Παρ’ όλα αυτά δεν έχουμε αυξήσει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια».

Παραδέχεται, με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός των Ιμίων ότι οι κυβερνήσεις του και όσες ακολούθησαν αμέλησαν εγκληματικά να προχωρήσουν σε όσες κινήσεις ήταν απαραίτητες για την κατοχύρωση των εθνικών συμφερόντων της χώρας!

Οι λόγοι για τους οποίους οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έπραξαν το καθήκον τους δεν αναφέρονται ευθέως στο άρθρο του πρώην πρωθυπουργού. Ωστόσο με έμμεσο τρόπο ο Κώστας Σημίτης παραδέχεται την αποτυχία της στρατηγικής επιλογής του ελληνικού πολιτικού συστήματος να επενδύει στην προστασία των φίλων εταίρων και συμμάχων. Γράφει ο πρώην πρωθυπουργός: «Το γεγονός (η τουρκική επιθετικότητα) αυτό, αντί να προκαλέσει την αρνητική στάση και τη διαμαρτυρία των συμμάχων της Ελλάδας, πιθανόν να τους οδηγήσει σε μια επιφυλακτική στάση. Να θεωρήσουν ότι έχουν την ευκαιρία να τελειώνουν με τις ελληνοτουρκικές διαφορές και έτσι να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο».

Συμπέρασμα: το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει ήδη λάβει το μήνυμα ότι η χώρα θα πρέπει να καταβάλει το αντίτιμο που συνεπάγονται στρατηγικές διευθετήσεις στην περιοχή. Σ αυτές τις διευθετήσεις η Ελλάδα ως ο αδύναμος κρίκος εξ αιτίας των επιλογών των κυβερνήσεών της καλείται να αποδεχτεί ακρωτηριασμό της κυριαρχίας της. Και ο Κώστας Σημίτης ως επιφανής εκπρόσωπος του πολιτικού συστήματος υποδεικνύει τον δρόμο του της επίσπευσης (πριν το ξέσπασμα ενός επεισοδίου) του συμβιβασμού και του συμψηφισμού των πολιτικών ευθυνών.