ΤΙΝΑΞΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ! Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΚΩΣΤΑΡΑΚΟΣ «ΤΟΝ ΣΤΗΝΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ». ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΟ ΤΟΥ…

Σκληρή «γλώσσα» χρησιμοποιεί ο Στρατηγός Κωσταράκος σε αναρτησή του στο FB για τον ΥΕΘΑ Ευ. Αποστολάκη και τα όσα είπε στον χαιρετισμό του στο προσωπικό της ΕΛΔΥΚ

Δείτε τι αναφέρει στην αναρτησή του:

Πραγματικά με εξέπληξε η ομιλία του ΥΕΘΑ κ. Αποστολάκη στην Ελληνική Δύναμη στο Κόσοβο (ΕΛΔΥΚΟ). Και δυστυχώς με φόβισε και πάλι. Αν δεν ήξερα την διαδρομή του, θα έπαιρνα όρκο ότι ο κ. ΥΕΘΑ δεν υπήρξε ποτέ Αξκος του ΠΝ ή ότι δεν ανήκε ποτέ στις Ένοπλες Δυνάμεις. Παραθέτω παρακάτω ένα ανατριχιαστικό απόσπασμα.

«Εμείς, πρέπει να καταλάβουμε ένα πράγμα, τουλάχιστον οι Ένοπλες Δυνάμεις, ανεξαρτήτως από το ποια είναι η άποψή μας για κάποια θέματα, είμαστε στρατιώτες και είμαστε συντεταγμένο τμήμα της Κυβέρνησης, της όποιας Κυβέρνησης. Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι, είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε, είτε έχουμε διαφορετική άποψη, να υποστηρίζουμε αυτά που αποφασίζονται και αυτά που το κράτος και η Κυβέρνηση θεωρούν ότι συμφέρουν το Έθνος. Έτσι, λοιπόν, κινούμαστε και δεν το κάνουμε ούτε με το στανιό, ούτε γιατί μας αναγκάζει κανείς, το κάνουμε γιατί, όπως είπαμε, είμαστε στρατιώτες και έτσι έχουμε μάθει.»

Δεν έχω ξανακούσει ποτέ ΥΕΘΑ ή ΑΓΕΕΘΑ να παροτρύνει το προσωπικό να στηρίξει τις όποιες κυβερνητικές επιλογές γιατί «έτσι έχουμε μάθει». Ούτε έχω ξανακούσει ΥΕΘΑ ή ΑΓΕΕΘΑ να υπενθυμίζει στους πρώην συναδέλφους του το συνταγματικό τους καθήκον. Με ένα «παρακλητικό», δήθεν ευγενικό, και παραπλανητικά «πολιτισμένο» τρόπο. Είμαι πραγματικά εμβρόντητος. Θα δικαιολογούσα κάποιες από αυτές τις εκφράσεις μόνο αν ο κ. Αποστολάκης δεν είχε ορκιστεί πριν από 43 χρόνια: «Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους». Στην Ελλάδα, όπως όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε, όποιος το παραβαίνει αυτό δεν είναι «κακομαθημένος», αλλά «επίορκος».

Το ακροατήριο του κ. Αποστολάκη όμως, όπως και όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί, ξέρουν πολύ καλά τι ορκίστηκαν να εφαρμόζουν και να τηρούν. Και το τηρούν τα τελευταία 45 χρόνια. Κατά τρόπο απόλυτο, που τους εξασφαλίζει την αγάπη, την προτίμηση και το σεβασμό του ελληνικού λαού στον υπερθετικό βαθμό. Και όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα φρόντισαν, και κατόρθωσαν με επιτυχία, να κρατήσουν τις ΕΔ μακριά από την πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μου, με τη αμέριστη βοήθεια του κ. Αποστολάκη και με τις πολιτικές θέσεις που αυτός πήρε σε εθνικά θέματα, προσπαθεί αυτό να το αλλάξει, να το υποσκάψει, εμπλέκοντας σταδιακά με έναν «υφέρποντα» τρόπο τις ΕΔ στο πολιτικό παιγνίδι. Κι αν δεν καταφέρει να διατηρήσει την παρούσα Κυβέρνηση στην εξουσία, τουλάχιστον να υποσκάψει ακόμα έναν πυλώνα της ελληνικής κοινωνίας.

Ίσως εκεί να αποβλέπει και η συνέχεια της ομιλίας του:

«Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω πολλά πράγματα σε αυτή την κατεύθυνση (αναφέρεται στη Βόρεια Μακεδονία και τη Συμφωνία των Πρεσπών), αλλά επειδή διάφορα λέγονται, διάφορα ακούγονται, πέφτει πολύ δηλητήριο σε όλη αυτή την υπόθεση, δηλαδή έχουμε χωριστεί σε πολύ πατριώτες και σε λιγότερο πατριώτες, δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα, δεν υπάρχουν Έλληνες που δεν αγαπάνε την Ελλάδα, δεν υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν το καλό αυτού του τόπου. Άλλοι το εκφράζουν έντονα και άλλοι λιγότερο έντονα. Η ουσία είναι ότι όλοι είμαστε εδώ για να προασπίσουμε και να υποστηρίξουμε τα συμφέροντα της Ελλάδας, όποια είναι αυτά. Επομένως, εδώ, προσωπικές απόψεις και θεωρίες παράξενες δεν χωράνε.»

Φοβάμαι ότι ο κ. Αποστολάκης κάτι έχει καταλάβει λάθος στον ρόλο, του αλλά και σε ολόκληρη αυτή την ιστορία του «ξεπουλήματος» της Μακεδονίας. Δεν έχουμε χωριστεί σε «πατριώτες» και «λιγότερο πατριώτες», αλλά σε αυτούς που ξεπούλησαν χωρίς λόγο την γλώσσα, την εθνότητα και την ταυτότητα της Μακεδονίας και σε εκείνους οι οποίοι είναι εναντίον αυτής της μειοδοτικής πολιτικής. Το όλο θέμα όμως δεν αφορά τις ΕΔ. Από τη στιγμή που ο κ. Αποστολάκης και οι φίλοι του στο ΣΥΡΙΖΑ έκαναν την πολιτική τους νόμο του Κράτους με ψηφοφορία στην Βουλή, οι ΕΔ δεν έχουν άλλη επιλογή από την υπακοή, όπως επιτάσσει ο όρκος τους. Και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι την άποψη αυτή τη συμμερίζεται με απόλυτο τρόπο το σύνολο του προσωπικού των ΕΔ.

Τα μέλη όμως των ΕΔ, έχουν και προσωπικές απόψεις. Και οφείλουν να έχουν, ως νοήμονες και υπεύθυνοι πολίτες αυτής της δημοκρατικής χώρας, και έχουν και το δικαίωμα να εκφράζουν αυτές τους τις απόψεις δια της ψήφου τους. Και προφανώς αυτό φοβάται και προσπαθεί να επηρεάσει ο κ. Αποστολάκης. Την ψήφο των ανθρώπων αυτών που (σε όλα τα μέρη της Ελλάδος ή όπου αλλού υπηρετούν μέλη των ΕΔ) τον ακούνε σιωπηλοί και ανέκφραστοι, χωρίς να αντιδρούν, δεμένοι με τα δεσμά της πειθαρχίας.

Ολοκληρώνοντας θεωρώ ότι η ομιλία του κ. Αποστολάκη είναι λανθασμένη, αντιδεοντολογική και συνιστά προσβολή για τα στελέχη των ΕΔ, γιατί κατά την γνώμη μου περιέχει περίεργα πολιτικά κίνητρα. Εύχομαι τα κίνητρα του κ. ΥΕΘΑ να είναι μόνο ψηφοθηρικά και να μην αποτελούν το προοίμιο ενός περίεργου αφηγήματος που συνέλαβαν οι «σύμβουλοι» στο Μαξίμου, επιχειρώντας να εμπλέξουν τις ΕΔ σε καταστάσεις «περίεργες» και «θεωρίες παράξενες», όπως περιέγραψε ο κ. Αποστολάκης.

Εκτός βέβαια και εάν η κίνησή του αυτή πηγάζει από μια εσωτερική ανάγκη να βρει ο ίδιος άλλοθι για τη στάση του και να πείσει το προσωπικό του οποίου προΐσταται, ότι οι πράξεις του δικαιολογούνται από την ιδιότητά του ως στρατιώτης, από την απαίτηση υπακοής. Είναι άραγε τύψεις ή επιδιώκει την παραπλάνησή τους; Όποια κι αν είναι τα βαθύτερα αίτια, πρέπει κάποιος να εξηγήσει στον κ. Αποστολάκη ότι «στρατιώτης» έπαψε να είναι από την ημέρα που αποποιήθηκε το αξίωμα του ΑΓΕΕΘΑ για να διοριστεί ΥΕΘΑ. Και ως πολιτικό πρόσωπο πλέον, δεν περιορίζεται από τον όρκο του στρατιωτικού. Και δεν είναι πλέον υποχρεωμένος «είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί, είτε έχει διαφορετική άποψη, να υποστηρίζει αυτά που αποφασίζονται και αυτά που το κράτος και η Κυβέρνηση θεωρούν ότι συμφέρουν το Έθνος». Διότι πλέον είναι και «κράτος» και «Κυβέρνηση». Ιδιαίτερα δε, δεν είναι υποχρεωμένος να πράττει τα ανωτέρω, καθώς δεν οφείλει υποταγή στο Κόμμα, από τη στιγμή που δεν είναι εκλεγμένος. Ή μήπως, οφείλει υποταγή;

Σε κάθε περίπτωση, ας αφήσουμε τις ΕΔ στην ησυχία τους. Τις χρειαζόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο.