Μια νέα απαλλακτική απόφαση της ∆ιεύθυνσης Επίλυσης ∆ιαφορών, κάνει το νομοθετικό πλαίσιο επιβολής του τεκμαρτού τρόπου προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος για δεκάδες χιλιάδες ατομικές επιχειρήσεις, να… «τρίζει», καθώς αμφισβητείται ξεκάθαρα.
Συγκεκριμένα, η ∆Ε∆ απήλλαξε φορολογούμενη συγγραφέα από τη φορολόγηση βάσει τεκμηρίων, αφού δέχθηκε ότι είναι νέα επιτηδευματίας και ασκεί τη δραστηριότητά της για λιγότερα από 3 έτη, αν και εκείνη είχε ξεκινήσει παλιότερα, από το 2003, άλλη, εντελώς διαφορετική, εμπορική επιχειρηματική δραστηριότητα, την οποία ωστόσο, το 2007 διέκοψε οριστικώς. Η νέα απόφαση της ∆Ε∆, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, ανοίγει τον δρόμο σε χιλιάδες επιχειρηματίες και ελεύθερους επαγγελματίες που έκαναν νέα έναρξη επαγγελματικής δραστηριότητας τα τελευταία 5 έτη, ασκώντας εντελώς διαφορετικό αντικείμενο εργασιών από αυτό για το οποίο είχαν κάνει έναρξη και κατόπιν διακοπή επαγγέλματος πριν από την τελευταία πενταετία είτε να απαλλαγούν πλήρως από την επαχθή φορολόγηση με βάση τα τεκμήρια του ν. 5073/2023 αν δεν έχουν συμπληρώσει τριετία στο νέο επάγγελμα.
Είτε να τύχουν μειώσεων κατά 33% έως και 67% στο ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα αν έχουν συμπληρώσει μεν τριετία, όχι όμως και πενταετία στο νέο επάγγελμα. ∆εν είναι βεβαίως η πρώτη αλλά η δεύτερη περίπτωση ακύρωσης του τεκμαρτού τρόπου φορολόγησης των ελευθέρων επαγγελματιών. Προηγήθηκε η ακύρωση (φ. «Ν» 28/12/2024), για λόγους υγείας, του εκκαθαριστικού σημειώματος που εστάλη σε φορολογούμενη, η οποία αρχικά φορολογήθηκε με βάση τα τεκμήρια.
Στη νέα απόφασή της η ∆Ε∆ δεν έλαβε καν υπόψη εφαρμοστική απόφαση του ∆ιοικητή της ΑΑ∆Ε, εκδοθείσα το 2024, η οποία όριζε ότι για τον υπολογισμό των ετών άσκησης του επαγγέλματος λαμβάνεται υπόψη πάντοτε η πρώτη έναρξη επαγγέλματος, έστω κι αν έχει μεσολαβήσει διακοπή και νέα έναρξη αργότερα, έστω και με άλλο αντικείμενο εργασιών. Εντελώς αντίθετα, επικαλέστηκε μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, εκδοθείσα από το 2019, η οποία αφορούσε την απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος επιχειρηματιών και ελευθέρων επαγγελματιών κατά τα πέντε πρώτα έτη άσκησης των δραστηριοτήτων τους.
Με τη νέα αυτή απόφασή της, η ∆Ε∆ δέχθηκε στην ουσία, την προσφυγή φορολογούμενης κατά του τεκμαρτού προσδιορισμού του εισοδήματός της βάσει των διατάξεων του ν. 5073/2023 και ακύρωσε το υπέρογκο ποσό φόρου εισοδήματος που καλείτο να πληρώσει με βάση τις διατάξεις αυτές, αποδεχόμενη τον ισχυρισμό της ότι όσον αφορά το επάγγελμα της συγγραφέως, το οποίο άσκησε κατά το φορολογικό έτος 2023, με έναρξη εργασιών το 2021, ήταν όντως νέα επιτηδευματίας, που δικαιούτο πλήρους απαλλαγής από τον τεκμαρτό προσδιορισμό για τα τρία πρώτα χρόνια άσκησης της τρέχουσας αυτής επαγγελματικής δραστηριότητας, παρά το γεγονός ότι η ίδια φορολογούμενη είχε ξεκινήσει να ασκεί ατομική επιχείρηση με τελείως διαφορετική δραστηριότητα εμπορικού χαρακτήρα από το 2003, την οποία το 2007 διέκοψε οριστικά.
Η ∆Ε∆ έκρινε ότι η προσφεύγουσα φορολογούμενη δικαιούτο την απαλλαγή από το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, για την πρώτη τριετία άσκησης του επαγγέλματός της, όπως προβλέπει το άρθρο 17 του ν. 5073/2023, το οποίο προστέθηκε ως άρθρο 28Γ στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, για τους εξής λόγους: Η φορολογούμενη έκανε νέα έναρξη εργασιών στις 27.10.2021 στην Ε’ ∆ΥΟ Θεσσαλονίκης με εντελώς διαφορετικό αντικείμενο δραστηριότητας και συγκεκριμένα με αντικείμενο τις «υπηρεσίες συγγραφέα» και ως εκ τούτου κατά το φορολογικό έτος 2023 δεν είχαν παρέλθει τρία έτη από την έναρξη της συγκεκριμένης δραστηριότητας. Ακόμη, ότι, είχε υποβάλει αίτημα προς την Ε’ ∆ΟΥ Θεσσαλονίκης για απαλλαγή της από το τέλος επιτηδεύματος ως νέα επιτηδευματίας – συγγραφέας, το οποίο έγινε δεκτό, καθώς η ∆ΟΥ εφάρμοσε στην περίπτωσή της την υπ’ αρ. 89/2019 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που αφορούσε τη φορολογική μεταχείριση νέων επιτηδευματιών ως προς το τέλος επιτηδεύματος. Με την απόφαση εκείνη του ΣτΕ είχε κριθεί ότι: «∆εν αρκεί […] για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος μόνη η πάροδος πενταετίας από την έναρξη εργασιών σε άλλο επάγγελμα, όπως εσφαλμένα υποστηρίζει η ∆ιοίκηση, δεδομένου, μάλιστα, ότι τούτο θα είχε ως αποτέλεσμα να τίθενται σε αδικαιολόγητα δυσμενή μεταχείριση, δεν συγκρίσει με τους λοιπούς νέους επιτηδευματίες προς τους οποίους τελούν υπό τις αυτές οικονομικές συνθήκες ασκήσεως του επαγγέλματός τους, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που έχουν μεν πραγματοποιήσει έναρξη επιτηδεύματος πέντε έτη προ της επιβολής του ένδικου φορολογικού βάρους, πλην, όμως, προέβησαν, εν συνεχεία, σε διακοπή εργασιών. Για την επιβολή του τέλους […] αρκεί η προ πενταετίας έναρξη εργασιών, εφόσον εν τω μεταξύ δεν επήλθε διακοπή της σχετικής επαγγελματικής δραστηριότητας, με δήλωση στη φορολογική αρχή.
Σε περίπτωση, εξάλλου, που, προ της συμπληρώσεως πενταετίας στην άσκηση του επαγγέλματος, υπεβλήθη δήλωση διακοπής ενώπιον της φορολογικής αρχής, τυχόν εκ νέου έναρξη εργασιών στο ίδιο κατ’ αντικείμενο επάγγελμα δεν θεωρείται μεν ως πρώτη έναρξη, ο χρόνος, όμως, διακοπής δεν συνυπολογίζεται για τη συμπλήρωση της πενταετίας. …]Μόνη, κατά συνέπεια, η παρέλευση πενταετίας από την έναρξη εργασιών, ακόμη και αναφορά την ίδια κατ’ αντικείμενο επαγγελματική δραστηριότητα, δεν αρκεί κατά νόμον για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος, εφόσον, προ της συμπληρώσεως πέντε ετών ασκήσεως του επαγγέλματος, επήλθε διακοπή εργασιών, με την υποβολή σχετικής δηλώσεως ενώπιον της αρμόδιας φορολογικής αρχής».
Η ∆Ε∆ έκρινε ότι εφόσον η φορολογική αρχή είχε ήδη αναγνωρίσει την ιδιότητα της φορολογούμενης ως νέου επιτηδευματία απαλλασσόμενου από το τέλος επιτηδεύματος για τα 5 πρώτα έτη άσκησης της δραστηριότητας, πως ορίζεται στην απόφαση ΣτΕ 89/2019, θα έπρεπε να ισχύσει το αντίστοιχο και για το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα του ν. 5073/2023.
Πηγή: Εφημερίδα Μακελειό
Αυτός που το επέβαλε φυσικά δεν έχει σχέση με το τι πείνα έχει πέσει στην αγορά, αφού δε δούλεψε ποτέ του για να κερδίσει τα προς το ζειν. Ταυτόχρονα, με αυτό τον τρόπο παραδέχεται πως είναι ανίκανος να πατάξει την πραγματική φοροδιαφυγή εφευρίσκοντας ένα αντισυνταγματικό νόμο οριζόντιας φορολόγησης. Οι μεγάλοι φόρο αποφεύγοντας θα συνεχίσουν να λειτουργούν όπως πάντα και το βάρος πέφτει (όπως πάντα) στους μικρούς καταστηματάρχες μέχρι που δε θα μείνει κανείς (που δε λογίζονται ως άνεργοι) – αυτό είναι και το ζητούμενο στην πραγματικότητα από την κυβέρνηση.
Εξίσωσαν τους ελεύθερους επαγγελματίες που δουλεύουν 12 μήνες το χρόνο για να τους μείνουν στο τέλος (κατά αντιστοιχία μισθών) 2 με 3 το χρόνο με τους μισθωτούς που δουλεύουν 11 μήνες και πληρώνονται 14
Τι θα γίνει;;; Προσωπικά ακόμα κι αν είχα λεφτά, δεν έδινα μια στο κράτος δημοσίων κηφήνων!
Επαχθες φορομπηχτικος νομος κλεφτων που ζηταει απο ολους κερδη ανω των 13,000 και βαλε αναναλογα με τις τριετιες. Μπ@ρδες δηλαδη ποιος μπορει να εχει τετοια κερδη αν δεν ειναι μεγαλη η πολλη μεγαλη επιχειρηση;