ΤΩΡΑ… ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ! ΡΩΣΟΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΛΑΣΚΑΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ – ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Ίσως και η πιο έξυπνη κίνηση που κάνουν αυτή τη στιγμή οι Ρώσοι, που λίγοι θα την καταλάβουν αν δεν γνωρίζουν τι ακριβώς έχει παιχτεί και συνεχίζεται να παίζεται στην Αλάσκα. Σε όρους του σκάκι, η κίνηση αυτή θα μπορούσε να αποκαλεστεί σεχ, που στα περσικά σημαίνει “Ο βασιλιάς είναι αβοήθητος”, ή ρουά στα γαλλικά, μια κίνηση πριν το ρουά ματ.

Ένας Ρώσος νομοθέτης έκανε μια απαίτηση το Σαββατοκύριακο, να επιστρέψουν οι Ηνωμένες Πολιτείες την Αλάσκα στη Ρωσία, και μια ιστορική διευθέτηση στην Καλιφόρνια, εκτός από την καταβολή αποζημιώσεων στη Ρωσία για τις ακρωτηριαστικές κυρώσεις που έχουν φέρει την οικονομία της Μόσχας σε αδιέξοδο.

Ο Oleg Matveychev, μέλος της κρατικής Δούμας, περιέγραψε στη ρωσική κρατική τηλεόραση μια σειρά από αιτήματα για τις ΗΠΑ και την Ουκρανία μετά την «ολοκλήρωση της αποστρατιωτικοποίησης του Κιέβου», ανέφερε η εφημερίδα Express του Ηνωμένου Βασιλείου.

Οι απαιτήσεις περιλαμβάνουν την επιστροφή της Αλάσκας, την οποία οι ΗΠΑ αγόρασαν από τη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1867 ως μέρος της Αγοράς στην Αλάσκα, και τον πρώην ρωσικό οικισμό Fort Ross, Καλιφόρνια, 90 μίλια βόρεια του Σαν Φρανσίσκο.

«Θα έπρεπε να σκεφτόμαστε αποζημιώσεις από τη ζημιά που προκλήθηκε από τις κυρώσεις και τον ίδιο τον πόλεμο, γιατί και αυτό κοστίζει χρήματα και θα πρέπει να τα πάρουμε πίσω», είπε ο Matveychev κατά τη διάρκεια συνέντευξης της Κυριακής.

Ζήτησε επίσης «την επιστροφή όλων των ρωσικών περιουσιών, εκείνων της ρωσικής αυτοκρατορίας, της Σοβιετικής Ένωσης και της σημερινής Ρωσίας, που έχει κατασχεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και ούτω καθεξής».

Όταν ρωτήθηκε αν εννοούσε και την Αλάσκα, είπε «Αυτό ήταν το επόμενο σημείο μου. Όπως και η Ανταρκτική. Την ανακαλύψαμε, άρα μας ανήκει».

Αλλά ας αφήσουμε τον οικισμό και όλα τ’ άλλα, και πάμε στην Αλάσκα, που είναι όλο το ζουμί.

Η επιταγή αγοράς της Αλάσκα, 1868

Με αυτή την επιταγή, οι Ηνωμένες Πολιτείες αγόρασαν την Αλάσκα από τη Ρωσία για 7,2 εκατομμύρια δολάρια.

Το 1866 η ρωσική κυβέρνηση προσφέρθηκε να πουλήσει το έδαφος της Αλάσκας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο υπουργός Εξωτερικών William H. Seward, ενθουσιασμένος με τις προοπτικές της αμερικανικής επέκτασης, διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία για τους Αμερικανούς. Ο Edouard de Stoeckl, Ρώσος υπουργός στις Ηνωμένες Πολιτείες, διαπραγματεύθηκε για τους Ρώσους. Στις 30 Μαρτίου 1867, τα δύο μέρη συμφώνησαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πληρώσουν στη Ρωσία 7,2 εκατομμύρια δολάρια για το έδαφος της Αλάσκας.

Για λιγότερο από 2 σεντς το στρέμμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες απέκτησαν σχεδόν 600.000 τετραγωνικά μίλια. Οι αντίπαλοι της Αγοράς στην Αλάσκα επέμειναν να την αποκαλούν «Seward’s Folly» ή «Seward’s Icebox» μέχρι το 1896, όταν οι χρυσοθήρες της Klondike Gold Strike έπεισαν ακόμη και τους πιο σκληρούς επικριτές ότι η Αλάσκα ήταν μια πολύτιμη προσθήκη στην αμερικανική επικράτεια.

Η επιταγή ύψους 7,2 εκατομμυρίων δολαρίων καταβλήθηκε στον Ρώσο υπουργό στις Ηνωμένες Πολιτείες Edouard de Stoeckl, που διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία για τους Ρώσους. Η μεταγραφή που περιλαμβάνεται παρακάτω είναι για τη Συνθήκη Εκχώρησης, υπογράφηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρο Β’, η οποία έκλεισε επίσημα τη συμφωνία για την αγορά της Αλάσκας από τη Ρωσία.
Κι εδώ αρχίζουν όλα: το Άνω Κάτω του Βερν, μέχρι την «Κλιματική Αλλαγή» σήμερα

Όπως αναφέραμε στο Κλιματική Ανταλλαγή: Πως η «φαντασία» έγινε πραγματικότητα!, το Άνω κάτω (τίτλος πρωτοτύπου Sans dessus dessous) εκδόθηκε το 1889 στη σειρά του Βερν «Voyages Extraordinaires» (νο. 34). Αποτελεί κατά μία έννοια συνέχεια των έργων Από τη Γη στη Σελήνη και Γύρω από τη Σελήνη, επειδή πρωταγωνιστούν οι ίδιοι χαρακτήρες από τον «Τηλεβολικό Σύλλογο» της Βαλτιμόρης, η υπόθεση ωστόσο δεν έχει σχέση με τα δύο πρώτα. Διαδραματίζεται είκοσι χρόνια αργότερα, ενώ ο αγγλικός τίτλος αποδόθηκε, The Purchase of the North Pole – «Η αγορά του Βορείου Πόλου».

Δηλαδή, εκδόθηκε μόλις 20 χρόνια μετά την αγορά της Αλάσκας. Και τι λέει ο Βερν σε αυτό το μυθιστόρημα «φαντασίας»; Περιγράφει την όλη αναστάτωση που προκλήθηκε στις ΗΠΑ με την “τρελή” απόφαση να αγοράσουν την αχανή και άγονη περιοχή, και τις επικρίσεις, αλλά ο συγγραφέας και λάτρης του Νίκολα Τέσλα, παραθέτει και τον στοχασμό του λέγοντας ότι ίσως κάποιοι γνωρίζουν τον κρυφό πλούτο της περιοχής σε τεράστια αποθέματα γαιανθράκων, τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν προσβάσιμα αν βρισκόταν ένας μηχανικός, ένας ειδικός, που θα μπορούσε να λιώσει τους πάγους!

Το 33% των παγκόσμιων αποθεμάτων γαιανθράκων βρίσκεται στoν Βόρειο Πόλο και ήδη οι δικαιούχοι έχουν ξεκινήσει τις εξορύξεις.

Αλλά η ιστορία της κόντρας στην Αρκτική δεν είναι τωρινή.

Δημοσίευμα του 2015 -περίοδο που πάλι είχαμε κρίση σε Ουκρανία και Κριμαία- αναφέρει:

Η Ρωσία υπέβαλε αίτημα στον ΟΗΕ για επέκταση της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας της σε μια περιοχή 1,2 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων στην Αρκτική, συμπεριλαμβανομένης μάλιστα της περιοχής του Βόρειου Πόλου, ανακοίνωσε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.

Ο πυθμένας του Αρκτικού Ωκεανού εκτιμάται ότι κρύβει έως και το ένα τέταρτο των άγνωστων αποθεμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου, και η νέα διεκδίκηση αναμένεται να φέρει τη Μόσχα σε πορεία σύγκρουσης με τις τέσσερις άλλες χώρες που προβάλλουν ανάλογους ισχυρισμούς: ΗΠΑ, Δανία, Καναδάς και Νορβηγία.

Οι κλιματολόγοι προβλέπουν στο μεταξύ ότι, λόγω της παγκόσμιας θέρμανσης, η Αρκτική θα μένει χωρίς πάγο τα καλοκαίρια και ο Βόρειος Πόλος θα είναι μια απέραντη θάλασσα, ανοιχτή για την πετρελαϊκή βιομηχανία.

Για να διεκδικήσουν περιοχές του βυθού πέρα από αυτή τη ζώνη, πρέπει να αποδείξουν ότι οι περιοχές αυτές είναι φυσική γεωλογική επέκταση της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας τους, όπως προβλέπει η Συνθήκη για το Νόμο της Θάλασσας του ΟΗΕ -την οποία δεν έχουν υπογράψει οι ΗΠΑ.Το 2002, η Ρωσία έγινε η πρώτη χώρα που υπέβαλε αίτημα επέκτασης της υφαλοκρηπίδας, η αξίωσή της όμως απορρίφθηκε λόγω ένδειξης επαρκών επιστημονικών στοιχείων.

Τώρα, η Μόσχα υποστηρίζει τώρα ότι τα νέα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν τα τελευταία χρόνια αποδεικνύουν ότι η υποθαλάσσια οροσειρά του Λομονόσοφ, η οποία εκτείνεται από τη Γροιλανδία ως τη Σιβηρία, είναι φυσική είναι προέκταση της ρωσικής ξηράς.

Το ίδιο όμως υποστηρίζουν η ο Καναδάς και η Δανία, στην οποία ανήκει το νησί της Γροιλανδίας.

Σε μια προκλητική κίνηση που εξόργισε τον Καναδά, δύο ρωσικά υποβρύχια ύψωσαν τη ρωσική σημαία στο βυθό του Βόρειου Πόλου το 2007.

Εν μέσω εντάσεων ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση για το ζήτημα της Ουκρανίας, το Κρεμλίνο ενίσχυσε τη στρατιωτική παρουσία στην Αρκτική, αποκαθιστώντας μεταξύ άλλων τις σοβιετικές βάσεις στα νησιά της Νέας Σιβηρίας.

Νωρίτερα φέτος, η Ρωσία πραγματοποίησε στρατιωτική άσκηση στην Αρκτική με τη συμμετοχή 38.000 στρατιωτών, 110 αεροσκαφών και 50 υποβρυχίων και πλοίων επιφανείας.

Και η Αλάσκα, θεωρείται πλέον πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, συνορεύει στα ανατολικά με τον Καναδά, στα δυτικά με τη Ρωσία και βρέχεται από τον Αρκτικό και τον Ειρηνικό ωκεανό. Επίσης “φιλοξενεί” το γνωστό σε όλους μας HAARP.

Ωστόσο η Αλάσκα είναι η μοναδική μη συνεχόμενη πολιτεία των ΗΠΑ στην ηπειρωτική Βόρεια Αμερική. Περίπου 800 χλμ. (500 μίλια) της Βρετανικής Κολομβίας (Καναδάς) χωρίζει την Αλάσκα από την Ουάσινγκτον. Είναι τεχνικά τμήμα της ηπειρωτικής χώρας των ΗΠΑ, αλλά μερικές φορές δεν περιλαμβάνεται. Η Αλάσκα δεν είναι μέρος των παρακείμενων ΗΠΑ, συχνά αποκαλούμενων “Κάτω 48”.

Οπότε ναι, μπορούμε να πούμε ότι όσο αστεία κι αν ακούγεται η απαίτηση του Ρώσου νομοθέτη, έχει και παλιά ιστορία, έχει λογική, έχει σοβαρά κίνητρα και έχει και στρατηγική. Κι αν δεν έγινε τυχαία προς εντυπωσιασμό, τότε μπορούμε επίσης να πούμε ότι… τώρα ουσιαστικά αρχίζει το ματς!

Πηγή: allnewz