ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΣΑΜΑΡΟΒΕΝΙΖΕΛΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ! – «Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ!» – «ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ, ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ»! (ΦΩΤΟ&ΒΙΝΤΕΟ)

Δεν υπήρξε ούτε ένας τομέας στον οποίο οι δωσίλογοι Σαμαράς-Βενιζέλος να σημειώσουν επιτυχία. Σε όλους τους τομείς, η πολιτική τους υπήρξε καταστροφική!

ΕΚΤΟΞΕΥΣΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ, ΡΗΜΑΞΑΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ!

ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΙΟΛΙΑΔΕΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ- ΣΑΜΑΡΑΣ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ-ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ Γ ΡΑΙΧ-ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ “ΚΡΕΜΑΛΑ” ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ

Έλληνες δεν πρέπει να το αφήσουμε αυτό να συνεχιστεί. Και αν η κυβέρνηση Τσίπρα το συνεχίσει τότε κάπως πρέπει να αντιδράσουμε. Να βγούμε στους δρόμους, να φωνάξουμε να σηκώσουμε ανάστημα, με κάποιο τρόπο πρέπει και εμείς να πολεμήσουμε!

Η ΑΡΕΤΗ και Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ

Ο Λεωνίδας, όταν ο Ξέρξης του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα, του απήντησε το περίφημο «μολών λαβέ»! Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν πολλοί την ιδιαίτερη σημασία των λέξεων αυτών της Eλληνικής, οδήγησε τους «μεταφραστές» να το αποδώσουν ως «έλα να τα πάρεις»!

Οι ξένες μάλιστα πολεμικές ταινίες της μάχης των Θερμοπυλών το αποδίδουν ως «come and get them»! Όμως ο Λεωνίδας ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΑΥΤΟ. Διότι ήταν Λάκων και διότι εννοούσε το Λακωνικό αυτονόητο. Αν εννοούσε αυτό, που λένε ελαφρά τη καρδία οι μη σχετικοί με την γλώσσα, τότε θα έλεγε «ελθών λαβέ» και όχι «μολών λαβέ». Και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Το ρήμα «μολώσκω», που τρέπεται σε «βλώσκω», έχει αόριστο «έμολον»και την μετοχή αορίστου «μολών». Γνωρίζουμε βεβαίως ότι στην Aρχαία Eλληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα.

Για να δηλωθεί το ρήμα «έρχομαι» ή «πηγαίνω» υπάρχουν δεκάδες τύποι, εκ των οποίων ο καθένας είχε μία ειδοποιό νοηματική διαφορά από τον άλλο και δήλωνε κάτι λίγο διαφορετικό. Έτσι το ρήμα «βλώσκω» σημαίνει έρχομαι κάπου, πηγαίνω κάπου, αφού όμως πρώτα βρίσκω τα ψυχικά αποθέματα, το θάρρος ψυχής.

Όταν λοιπόν ο Λεωνίδας απάντησε στην απαίτηση του Ξέρξη «μολών λαβέ», δεν εννοούσε «έλα να τα πάρεις» αλλά «βρες πρώτα το θάρρος και έλα να τα πάρεις», «ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ, ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ»! Η μετοχή βεβαίως είναι υποθετική και η φράση αποδίδει υποθετικό λόγο. Όμως το μήνυμα ήταν σαφές. «Αν σου κοτάει, έλα». Και φυσικά αυτή η επίδειξη θάρρους ήταν συνέχεια της ατειχίστου πόλεως, η οποία δήλωνε ότι τα τείχη είναι για τους άλλους. Για μας, τους Λάκωνες, «τείχη είναι τα σώματα των στρατιωτών μας»! Η πολεμική αρετή σε όλο της το μεγαλείο!

ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΤΡΑΤΟΣ. ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΚΥΡΙE ΤΣΙΠΡΑ; ΡΗΞΗ, ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΣΤΟ ΔΝΤ, ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ: ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΘΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ-ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Στην Ελλάδα αφιερώνει ολόκληρο το πρωτοσέλιδό της η βρετανική εφημερίδα «Guardian» με τον τίτλο: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώσει, δεν θα πληρώσει».

Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας μέσα από μία τεράστια ελληνική σημαία «ξεπηδά» ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αρκετά σκεπτικός και προβληματισμένος, ενώ στις 9 γραμμές της παρατίθεται οι αδυσώπητοι αριθμοί:

Μείωση κατά 25% της εγχώριας παραγωγής και βιομηχανίας

Μείωση κατά 28,5% στην κατανάλωση φαγητού

Περικοπές κατά 61% στη μέση σύνταξη-εξπρές

45% των συνταξιούχων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας

26% ανεργία, με το το ποσοστό αυτό στις ηλικίες κάτω των 25 να σκαρφαλώνει στο 50%.

Στο άρθρο των Lary Elliott και Ian Traynor γίνεται αναφορά και στην έκθεση του διοικητή της Ελλάδος ο οποίος κρούει τον κώδωνα της έλλειψης ρευστότητας, ενώ σημειώνεται ότι η οικονομική κατάρρευση της χώρας είναι πλέον αντίστοιχη με εκείνη της Μεγάλης Ύφεσης στη δεκαετία του ’30 και επισημαίνει ότι η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει τα χρέη της.

Παράλληλα, τονίζεται πως η συνεδρίαση του Eurogroup θεωρείται από πολλούς ως η τελευταία ρεαλιστική ευκαιρία για συμφωνία πριν από τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος σε 12 ημέρες από σήμερα, ενώ σημειώνουν πως η Ελλάδα έχει πετάξει πλέον το μπαλάκι στα χέρια των πιστωτών διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να πληρώσει το ΔΝΤ.

Μάλιστα, επικαλείται τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου στο Reuters σύμφωνα με τις οποίες «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν τα χρήματα» και η πληρωμή δεν θα μπορέσει να γίνει εάν δεν υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές και χρηματοδότηση.

Από τη πλευρά του, ο Guardian δίνει ελάχιστες πιθανότητες για μια σημαντική εξέλιξη στις σημερινές συνομιλίες.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΟ TAGESSPIEGEL

Α.Τσίπρας σε γερμανικά ΜΜΕ: «Να ενημερώνεστε σωστά για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα – Είστε υπεύθυνοι για τυχόν καταστροφή της συμφωνίας»

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του Έλληνα πρωθυπουργού στη γερμανική εφημερίδα:

«Στην εξέλιξη μιας διαπραγμάτευσης είναι θεμιτή η επίμονη αντιπαράθεση επιχειρημάτων, αρκεί να υπάρχει ειλικρίνεια και καλή πίστη μεταξύ των μερών.

Διαφορετικά, όταν ο διάλογος δεν αποσκοπεί στην αλήθεια, πρέπει να καταφύγει κανείς στις μεθόδους που περιγράφει ο σπουδαίος Γερμανός φιλόσοφος Σοπενάουερ στο «Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο»!

Γιατί είναι αθέμιτο να χρησιμοποιούνται επιλεκτικά στατιστικοί δείκτες, περιβεβλημένοι μάλιστα με το κύρος διακεκριμένων οικονομολόγων όπως ο Olivier Blanchard, για να παραχθούν αστήρικτες γενικεύσεις που συσκοτίζουν την πραγματικότητα.

Με δυό λόγια, η σημερινή μου παρέμβαση στη φιλόξενη εφημερίδα σας αποσκοπεί στο να αποκαταστήσει έναν διαδεδομένο μύθο προς το μέσο Γερμανό φορολογούμενο.

Όσοι του λένε ότι πληρώνει μισθούς και συντάξεις Ελλήνων, δεν του λένε την αλήθεια.

Δεν παρεμβαίνω για να αρνηθώ ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα έχει πρόβλημα. Αλλά για να επισημάνω που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα και πως μπορεί να επιλυθεί. Γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κύματα περικοπών, χωρίς όμως να αποδώσουν κάτι, παρά μόνο μεγαλύτερη ύφεση που έκανε το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο.

Πιο συγκεκριμένα, ίσως να ακούγεται εντυπωσιακά μεγάλο ως μέγεθος ότι ποσοστό 75% των πρωτογενών δαπανών πηγαίνει στην πληρωμή μισθών και συντάξεων. Στην πραγματικότητα, όμως, μόλις το 30% αφορά τις συντάξεις και εν πάση περιπτώσει οι μισθοί είναι διαφορετικό πράγμα από τις συντάξεις και η άθροισή τους είναι σοβαρό μεθοδολογικό σφάλμα.

Ειδικά η σύγκριση με τη Γερμανία είναι μάλλον παραπειστική καθώς, σύμφωνα με τα διαχρονικά στοιχεία των Αgeing Reports (2009, 2015), η συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ελλάδα από 11,7% του ΑΕΠ το 2007 (ελάχιστα υψηλότερη από το 10,4% της Γερμανίας) έφτασε στο 16,2% το 2013 (ενώ στη Γερμανία παρέμεινε περίπου σταθερό). Πού οφείλεται αυτή η αύξηση;

Μήπως στην αύξηση των συνταξιούχων ή στην αύξηση των συντάξεων; Τίποτα από τα δύο, αφού ο αριθμός των συνταξιούχων δεν έχει μεταβληθεί ιδιαίτερα ενώ το ύψος των συντάξεων έχει συρρικνωθεί δραματικά από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν.

Αρκεί η απλή αριθμητική για να συμπεράνει κανείς ότι η αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης σαν ποσοστό του ΑΕΠ οφείλεται αποκλειστικά στη μείωση του ΑΕΠ (του παρονομαστή) και όχι στην αύξηση της δαπάνης (του αριθμητή). Με άλλα λόγια, το ΑΕΠ μειώθηκε πιο γρήγορα από τις συντάξεις.

Σε ό,τι αφορά τις ηλικίες συνταξιοδότησης, μήπως στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται πολύ νωρίτερα; Η αλήθεια είναι το όριο συνταξιοδότησης στην Ελλάδα είναι στα 67 έτη για άντρες και γυναίκες, δηλαδή δύο χρόνια πάνω από τη Γερμανία.

Η μέση ηλικία αποχώρησης από την αγορά εργασίας των αντρών στην Ελλάδα είναι στα 64,4 χρόνια, δηλαδή 8 μήνες νωρίτερα από τα 65,1 χρόνια της Γερμανίας ενώ οι Ελληνίδες γυναίκες αποχωρούν από την εργασία τους στα 64,5 χρόνια, 3,5 περίπου μήνες αργότερα από τις Γερμανίδες που αποχωρούν στα 64,2 χρόνια

Τα παραπάνω δεν τα αναφέρω για να αποφύγω το πρόβλημα ούτε για να αρνηθώ τις στρεβλώσεις και παθογένειες του ασφαλιστικού μας συστήματος, αλλά για να αποδείξω ότι το πρόβλημα δεν είναι η υποτιθέμενη γενναιοδωρία του.

Η πιο σημαντική διαταραχή στο σύστημα οφείλεται στα μειωμένα έσοδα που κατέγραψε τα τελευταία χρόνια.

Αυτά προέκυψαν τόσο από τις απώλειες περιουσιακών στοιχείων που προκάλεσε το PSI ( κούρεμα των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που κατείχαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία με συνολικό κόστος περίπου 25 δις) όσο όμως -και κυρίως- από τη μεγάλη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που προκάλεσε η εκτίναξη της ανεργίας και η μείωση των μισθών.

Ειδικότερα δε, κατά τη περίοδο 2010- 2014 με σειρά μέτρων αφαιρέθηκαν από το ασφαλιστικό μας σύστημα περί τα 13 δις ευρώ, με αντίστοιχη μείωση συντάξεων και παροχών σε ποσοστό περίπου 50%, γεγονός που έχει εξαντλήσει τα περιθώρια περαιτέρω μειώσεων χωρίς να θιγεί ο πυρήνας λειτουργίας του συστήματος.

Εξάλλου, πρέπει να καταλάβουμε ότι το σύστημα πιέζεται κυρίως από την πλευρά των εσόδων κι όχι τόσο των δαπανών, όπως συχνά υπονοείται.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω και ένα επιπλέον στοιχείο που αποτελεί ιδιαιτερότητα της Ελλάδας της κρίσης. Το ασφαλιστικό σύστημα αποτελεί το θεσμοθετημένο μηχανισμό αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών και η βιωσιμότητά του είναι κεντρικό ζήτημα για το σύνολο της κοινωνίας. Παραδοσιακά, αυτή η αλληλεγγύη σημαίνει ότι οι νέοι χρηματοδοτούν με τις εισφορές τους τις συντάξεις των γονιών τους.

Όμως, στην Ελλάδα της κρίσης συχνά βλέπουμε αυτή την αλληλεγγύη αντεστραμμένη, αφού οι συντάξεις των γονιών χρηματοδοτούν την επιβίωση των παιδιών τους.

Οι συντάξεις της τρίτης ηλικίας είναι το τελευταίο καταφύγιο για ολόκληρες οικογένειες που έχουν ένα ή κανένα πλέον μέλος να εργάζεται σε μια χώρα με ανεργία 25% στο γενικό πληθυσμό και 50% στους νέους.

Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση δεν μπορούμε να υιοθετούμε μια λογική τυφλών και οριζόντιων περικοπών, όπως μας ζητάνε κάποιοι, που θα προκαλέσουν δραματικές κοινωνικές συνέπειες. Από την άλλη, δεν στεκόμαστε καθόλου αδιάφορα μπροστά στην αδύναμη προοπτική του ασφαλιστικού μας συστήματος και είμαστε αποφασισμένοι να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητά του.

Η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για εξορθολογισμό του συστήματος. Συμφωνήσαμε στην άμεση κατάργηση του καθεστώτος των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων που αυξάνουν τη μέση ηλικία συνταξιοδότησης και δεσμευτήκαμε να προχωρήσουμε άμεσα στην ενοποίηση των ταμείων, μειώνοντας τα λειτουργικά τους έσοδα και περιορίζοντας τα ειδικά καθεστώτα.

Όπως αναλύσαμε διεξοδικά στις συζητήσεις με τους θεσμούς, αυτές οι μεταρρυθμίσεις λειτουργούν αποφασιστικά υπέρ της βιωσιμότητας του συστήματος. Κι όπως όλες οι μεταρρυθμίσεις, τα αποτελέσματά τους δεν φαίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως, η βιωσιμότητα απαιτεί μακροπρόθεσμη οπτική και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με στενά βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά κριτήρια (πχ μείωση δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ το 2016).

 Ο Ντισραέλι έλεγε ότι υπάρχουν τριών ειδών ψεύδη: τα συνήθη, τα καταστρεπτικά και η στατιστική.

Ας μην επιτρέψουμε μια ιδεοληπτική χρήση των δεικτών να καταστρέψει την ώριμη συμφωνία που προετοιμάσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα των εντατικών διαβουλεύσεων. Είναι καθήκον όλων μας.»

Διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος: Διαγράψτε το χρέος της Ελλάδας όπως της Γερμανίας το 1953

Το επιχείρημα πως η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ σε θέση να αποπληρώσει το δυσθεώρητο χρέος της το οποίο ξεπερνά το 170% του ΑΕΠ της, αλλά και πως πρέπει να βοηθηθεί από τους εταίρους της για το καλό όλης της Ευρώπης, όπως είχε γίνει και με τη Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διατυπώνει σε άρθρο του στον «Guardian» ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Τζέφρι Σακς.

Ο πρώην καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και νυν διευθυντής του Earth Institute στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια εξαπολύει δριμεία κριτική στο Βερολίνο και τονίζει ήδη από τον τίτλο του κειμένου του: «Αφήστε την Ελλάδα να επωφεληθεί από τη γερμανική ιστορία» για να συνεχίσει στον υπότιτλο: «Οπως η Γερμανία το 1953, έτσι και τώρα το πραγματικό ζητούμενο για την Ελλάδα είναι η ανάγκη μιας ανακούφισης του χρέους, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα πως την αξίζει».

Η συντριπτική αλήθεια για την ελληνική κρίση χρέους είναι ότι πρόκειται για μια τεράστια καταστροφή, υποστηρίζει ο Σακς ο οποίος επισημαίνει ότι αν και η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόλις το 2% της οικονομίας της ευρωζώνης και του πληθυσμού της ΕΕ, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να πιέζεται, πόσω μάλλον να εκδιωχθεί από την ευρωζώνη. Για τον Σακς «σημαίνει ακριβώς το αντίθετο».Ο λόγος είναι ο εξής απλός: «Η κρίση πρέπει να λυθεί και εν πολλοίς με τους όρους της Ελλάδας».

Το πρόβλημα με τη νομισματική ένωση, υποστηρίζει ο διάσημος οικονομολόγος, είναι ότι αν διαφανεί έστω και ίχνος αμφιβολίας εντός της, αυτό «μπορεί να καταστρέψει την οικονομική ζώνη, αν όχι το κοινό νόμισμα». «Το ευρώ έχει μολυνθεί με αμφιβολία: θα παραμείνει η Ελλάδα (εντός); Αν η Ελλάδα φύγει, η επόμενη θα είναι η Πορτογαλία; Και αν φύγουν και οι δύο, γιατί όχι και η Ισπανία και η Ιταλία και ποιος ξέρει ποιος άλλος ακόμα;» διερωτάται ο καθηγητής του πανεπιστημίου Κολούμπια.

Μάλιστα, ο Σακς προσθέτει ότι οι αμφιβολίες αυτές όχι απλώς υπάρχουν σταθερά τα τελευταία χρόνια στην ευρωζώνη, αλλά «οδηγούν σε φυγή κεφαλαίων που με τη σειρά τους επιδεινώνουν τις ήδη υπάρχουσες αμφιβολίες». Ο Σακς τονίζει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε «επισφαλή θέση» μέσα στην ευρωζώνη εδώ και κάποια χρόνια, γεγονός που έχει οδηγήσει σε τεράστια φυγή κεφαλαίων και καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες. Αποτέλεσμα είναι η χώρα να αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας και «να σύρεται σε μια σχεδόν μοιραία κρίση». Για τον διάσημο Αμερικανό οικονομολόγο, οι δράσεις του διοικητή της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι δεν είναι παρά «πασαλείμματα» που εξασφαλίζουν μόνο λίγους μήνες ζωής ακόμα για την Ελλάδα, χωρίς να επιλύουν το πρόβλημα ρευστότητας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανώμαλος, λέει την πολιτική αλήθεια: το χρέος πρέπει να διαγραφεί

Και σε αυτό το σημείο, ο οικονομολόγος είναι που εξαπολύει τα βέλη του κατά της πολιτικής της Γερμανίας. «Οποιοσδήποτε κάνει την απλή αριθμητική του ελληνικού χρέους -και όπως φαίνεται μερικές φορές, στο Βερολίνο κανένας δεν το κάνει πραγματικά- γνωρίζει ότι (η Ελλάδα) δεν μπορεί να αποπληρώσει τα εξωτερικά της χρέη -τώρα αντιστοιχεί σε περίπου 170% του ΑΕΠ- χωρίς ένα επίπεδο πόνου που είναι πέρα της ανοχής των δημοκρατικών κοινωνιών. Το αριστερό όμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανώμαλο, λέει την οικονομική και πολιτική αλήθεια στην κούρσα προς τις εκλογές της Κυριακής, η οποία ωστόσο δεν είναι αρεστή σε πολιτικούς στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες».

Το παράδειγμα του Κέυνς

Ο Τζον Κέυνς μας δίδαξε πριν από 96 χρόνια, μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης των Βερσαλλιών, θυμάται ο Σακς για τη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης. Τότε, ο αιρετικός για την εποχή Κέυνς είχε αναρωτηθεί μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο: «Οι δυσαρεστημένοι λαοί της Ευρώπης θα συνεχίσουν να έχουν την πρόθεση να κάνουν την επόμενη γενιά να κανονίσει έτσι τη ζωή της, ώστε να εργάζεται και η παραγωγή της να διατίθεται για να καλύψει ένα ξένο χρέος, χωρίς αυτό απαραίτητα να πηγάζει επιτακτικά από την αίσθηση της δικαιοσύνης ή το καθήκον»;

Τότε, ο Κέυνς είχε δώσει μόνος του την απάντηση: «Εν συντομία, δεν πιστεύω ότι κανένα από αυτά τα χρέη θα συνεχίσουν να καταβάλλονται. Στην καλύτερη, (θα γίνει) για πολύ λίγα χρόνια. (Διότι) δεν ταιριάζουν με την ανθρώπινη φύση ή δεν συμφωνούν με το πνεύμα της εποχής».

Και όπως γράφει, ο Σακς μπορεί ο Κέυνς τότε να είχε δίκιο, αλλά κανένας δεν του το αναγνώρισε μέχρι την καταστροφή που έφερε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι Γερμανοί να διαβάσουν την ιστορία τους πριν απαιτήσουν χρήματα από τους Έλληνες

Ο Τζέφρι Σακς συνεχίζει την ανάλυσή του τονίζοντας ότι «σήμερα, κάποιοι Γερμανοί επιμένουν ότι το χρέος είναι χρέος και πως η Ελλάδα πρέπει να το αποπληρώσει πλήρως». Για αυτό και ο Αμερικανός καθηγητής οικονομικών τους προτρέπει να ξαναδιαβάσουν καλύτερα τη δική τους πρόσφατη ιστορία, ξεκινώντας από την αποτυχημένη έκκληση του Κέυνς να ελαφρυνθεί το βάρος της Γερμανίας, αλλά κυρίως να θυμηθούν τη βοήθεια που πήραν με το Σχέδιο Μάρσαλ και με τη Συνθήκη του Λονδίνου το 1953, κατά την οποία συμφωνήθηκε η διαγραφή του μισού χρέους της χώρας.

Το σωστό ερώτημα δεν είναι αν η Γερμανία άξιζε την ανακούφιση του χρέους το 1953

«Αξιζε η Γερμανπία εκείνη την ανακούφιση του 1953;» αναρωτιέται ο Σακς για να δώσει μόνος του την απάντηση: «Δεν είναι αυτό το σωστό ερώτημα. Η νέα δημοκρατία της Γερμανίας χρειαζόταν την ανακούφιση και η Γερμανία είχε ανάγκη μια καινούρια αρχή. Έπαιζε έναν τεράστιο ρόλο στην οικονομική ανάκαμψη την ανοικοδόμηση των δημοκρατικών θεσμών στη Γερμανία».

«Τώρα, ευτυχώς», επισημαίνει ο Αμερικανός οικονομολόγος, «δεν ζούμε σε ένα μεταπολεμικό δράμα. Η Ευρώπη είναι πλούσια, ευημερεί και είναι δημοκρατική. Ωστόσο, γαλλικές και γερμανικές τράπεζες έδωσαν πάρα πολλά δάνεια στην Ελλάδα πριν από μια δεκαετία, κι ακόμα και η Goldman Sachs διευκόλυνε τη λογιστική απατεωνιά για να κρυφτεί η ταχεία συσσώρευση του δημόσιου χρέους στην Ελλάδα». «Ηδη, το χρέος της Ελλάδας προς τους ιδιώτες πιστωτές έχει υποστεί ένα γενναίο κούρεμα. Η μεγαλύτερη πρόκληση, όμως» και κατά τον Σακς «η πιο εύκολη στο να γίνει είναι το χρέος που ανήκει σε επίσημους οργανισμούς και ινστιτούτα, ποσό τεράστιο για την Ελλάδα, αλλά μικρό για την Ευρώπη, να ανακουφιστεί».

Αξίζει η Ελλάδα την ανακούφιση χρέους;

Και ο Σακς αναρωτιέται εκ νέου: «Αξίζει η Ελλάδα την ανακούφιση χρέους; Οι Έλληνες πολιτικοί συμπεριφέρθηκαν άσχημα, το ίδιο όμως και οι γερμανικές, γαλλικές και αμερικανικές τράπεζες, όπως και πολλοί Έλληνες μεγιστάνες που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, αποφεύγοντας τους φόρους».

Το σωστό ερώτημα είναι αν η Ελλάδα χρειάζεται ανακούφιση του χρέους της

«Το ποιος αξίζει τι παραμένει ένα δύσκολο ερώτημα» υποστηρίζει ο καθηγητής του πανεπιστημίου Κολούμπια. «Ωστόσο, το σωστό ερώτημα, όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας το 1953 είναι αν η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια ανακούφιση του χρέους και αν η Γερμανία και οι άλλοι δανειστές της πρέπει να της την προσφέρουν. Σε αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Η Ευρωζώνη είτε θα προχωρήσει προς μια εποικοδομητική συμφωνία για ανακούφιση του χρέους είτε για μια πολιτική συντριβή με πιθανές επιπτώσεις απέραντα μεγαλύτερες από την Ελλάδα».

«Η λύση δεν θα πρέπει να είναι τεχνικά δύσκολη» υποστηρίζει ο Σακς ο οποίος προτείνει μια σειρά από μακροχρόνιες λύσεις με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο για το χρέος που θα μείνει, της τάξης του 0,5% για τα επόμενα δύο χρόνια και του 1% για μετά το 2020. Ωστόσο, όπως τονίζει, «η ανακούφιση του χρέους δεν θα επιλύσει τα προβλήματα της Ελλάδας, αλλά θα ανοίξει την πόρτα στη λύση».