ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ(ΙΚ): Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. ΤΟ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΕΙΟ ΑΞΙΩΜΑ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΕ ΚΙ Ο ΧΙΤΛΕΡ

Οι τακτικές επιτυχίες του Ισλαμικού Κράτους έχουν, επαρκώς, εξηγηθεί. Αυτό που δεν έχει μελετηθεί είναι το πώς το ΙΚ κατόρθωσε να καταλάβει μια τόσο μεγάλη περιοχή, έχοντας υπό τον έλεγχό του 8 εκατ. Σύρους και Ιρακινούς. Πως κατέστη δυνατό, 3.000 μαχητές του ΙΚ να κατορθώσουν να καταλάβουν τη Μοσούλη, την οποία υπεράσπιζαν 30.000 Ιρακινοί στρατιώτες; Και πως δύο ημέρες μετά την κατάληψη της Μοσούλης βρέθηκαν βόρεια της Βαγδάτης;

Του METIN TURCAN

Πηγή: http://www.al-monitor.com/

Απόδοση κειμένου: Παντελής Καρύκας

Όλα αυτά θα μπορούσαν να καταλογιστούν στην ολιγωρία της διεθνούς κοινότητας, στην αδυναμία αντιμετώπισης, με στρατιωτικά μέσα, του ΙΚ, στη διεθνή υποστήριξη του ΙΚ και στην υποστήριξή του από τους σουνίτες κατοίκους Συρίας και Ιράκ. Όλα τα παραπάνω αποτελούν μέρος της πραγματικότητας και κατέστησαν το ΙΚ μια φονική, τακτική, στρατιωτική μηχανή.

Οι παράγοντες που ενίσχυσαν την αποτελεσματικότητα του ΙΚ συνοψίζονται, σε στρατιωτικό επίπεδο, στον ρευστό και αποκεντρωμένο τρόπο διοίκησης, στην τακτική μάχης του, που συνδυάζει τον τακτικό με τον ανορθόδοξο αγώνα, την αποτελεσματική χρήση των τεθωρακισμένων που έχει καταλάβει σε επιθετικές επιχειρήσεις, η διατήρηση του ρυθμού προέλασης με κάθε κόστος, την αποτελεσματική εκμετάλλευση του εδάφους, την απλότητα και την ευελιξία στη σχεδίαση και τέλος το υψηλό ηθικό.

Το ΙΚ δε διαθέτει σταθερή και μόνιμη διοικητική δομή, με την συμβατική έννοια του όρου. Αντίθετα με τους τακτικούς στρατούς για το ΙΚ δεν υφίσταται ουσιαστική διαφορά μεταξύ στρατηγικού και τακτικού, επιχειρησιακού επιπέδου. Στον τακτικό αγώνα, η κυριαρχία επί συγκεκριμένων αντικειμενικών σκοπών αποτελεί τον τρόπο επίτευξης της στρατηγικής επιτυχίας. Για το ΙΚ ο σκοπός είναι η επίτευξη μιας σειράς τακτικών επιτυχιών και η εκμετάλλευσή τους. Μέχρι στιγμής οι συμμαχικές επιδρομές εκτελούνται εναντίον των σταθμών επικοινωνιών και των εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων του ΙΚ, χωρίς να έχει πληγεί ούτε ένας σταθμός διοίκησης των ισλαμιστών.

Το ΙΚ έχει αξιοποιήσει στο έπακρο τα κυριευμένα άρματα μάχης που πέρασαν στον έλεγχό του. Οι άνδρες του εκπαιδεύτηκαν στον νυχτερινό αγώνα, με τη χρήση θερμικών καμερών. Επίσης, εκπαιδεύτηκαν στα αυτοσχέδια εκρηκτικά (IEDs) και στην τακτική εκκαθάρισης αστικών περιοχών.

Μετά την έναρξη των συμμαχικών αεροπορικών βομβαρδισμών, το ΙΚ εφαρμόζει στο έπακρο την τακτική διασπορά των δυνάμεών του. Οι ομάδες μάχης του αποτελούνται από 2-3 τεθωρακισμένα και μια ομάδα μάχης, δυνάμεως 8-10 ανδρών. Μια υβριδική αξιοποίηση μιας μίξης ανταρτοπολέμου, τρομοκρατικών ενεργειών και συμβατικών επιχειρήσεων.

Οι ομάδες μάχης διατάσσονται να επιχειρήσουν μέσω μηνύματος από κινητό τηλέφωνο, ακόμα και μέσω Facebook ή Twitter, ή στην χειρότερη περίπτωση μέσω ασυρμάτου, αφήνοντας όμως στους εκτελεστές μεγάλα περιθώρια ελευθερίας ενεργείας. Είναι η πρώτη φορά που το διαδίκτυο χρησιμοποιείται τόσο επισταμένα σε πολεμικές επιχειρήσεις. Πριν από κάθε επίθεση τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης αξιοποιούνται για την τρομοκράτηση του αντιπάλου.

Όσον αφορά τις υπηρεσίες επιμελητείας του ΙΚ, αυτές, πάλι μέσω μηνυμάτων, συγκεντρώνονται την τελευταία στιγμή. Έτσι εντός χρονικού διαστήματος 3-5 ωρών, οι ομάδες μάχης του ΙΚ μπορούν να συγκεντρωθούν σε συγκεκριμένο χώρο. Πρόκειται για μια πρωτότυπη αναβίωση του ναπολεόντειου αξιώματος «το δυναμικό επιχειρήσεων αποκεντρωμένο, το δυναμικό μάχης συγκεντρωμένο». Το αυτό αξίωμα εφάρμοσαν κατά κόρον και οι Γερμανοί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι επιθέσεις τους εξαπολύονται, κυρίως, λίγο πριν ξημερώσει. Οι αρματιστές του ΙΚ είναι αρκετά καλά εκπαιδευμένοι ώστε να είναι σε θέση να εντοπίζουν τα αδύνατα σημεία της εχθρικής διάταξης και να τα εκμεταλλεύονται, με ρυθμό κεραυνοβόλου πολέμου. Αυτό το επιτρέπει και το υψηλό ηθικό τους, απότοκος του θρησκευτικού τους φανατισμού. Ο ρυθμός αυτός μάχης, πρωτόγνωρος για τα δεδομένα της Μέσης Ανατολής, με εξαίρεση τον ισραηλινό Στρατό, δεν μπορεί να ακολουθηθεί από τους Ιρακινούς τακτικούς στρατιώτες, πόσο δε μάλλον από άτακτους μαχητές, με ελαφρύ οπλισμό.

Για να ηττηθεί λοιπόν το ΙΚ, όπως αναφέρει στην φιλοξενία του άρθρου το Defence-Point  απαιτούνται χερσαίες δυνάμεις, οι οποίες δεν υπάρχουν αυτή στην στιγμή, σε Συρία και Ιράκ. Η εγγύς αεροπορική υποστήριξη των χερσαίων δυνάμεων μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, συνδυασμένη με τη δράση αναλόγως εκπαιδευμένων χερσαίων τμημάτων. Όλοι δε οφείλουν να έχουν υπόψη τους ότι το ΙΚ διαθέτει φορητούς αντιαεροπορικούς εκτοξευτές.