27 Απριλίου 1941 ημέρα Κυριακή. Η ημέρα όπου τα πρώτα Γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα.
Επιτροπή των αρχών της πόλεως δηλώνει στον επικεφαλής Γερμανό Αξιωματικό Χέρμαν φον Σέφεν στο καφενείο «Παρθενών» που βρισκόταν στην συμβολή Κηφισίας και Αλεξάνδρας στους Αμπελοκήπους (το σήμερινο κτίριο στο νούμερο 6 της οδού Κηφισίας), ότι η Αθήνα είναι ανοχύρωτη πόλη.
Ο πνευματικός κόσμος πενθεί. Ο Βασίλης Τσιτσάνης εμπνέεται την “Συννεφιασμένη Κυριακή”, η Πηνελόπη Δέλτα γίνεται τραγική αυτόχειρας παίρνοντας δηλητήριο, ενώ είχαν ήδη προηγηθεί άλλες δύο απόπειρες αυτοκτονίας στο παρελθόν. Θα κηδευτεί στο κήπο του σπιτιού της, κατόπιν δικού της αιτήματος σε ιδιόχειρο σημείωμα με μια μικρή τελετή που τελεί ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος. Στον τάφο της θα χαραχτεί μόνο μια λέξη… ΣIΩΠH.
Ο εύζωνας Κουκίδης πέφτει από τον βράχο της Ακρόπολης την ίδια μέρα.
Ο Ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών δια στόματος Κώστα Σταυρόπουλου ανακοινώνει: «Έλληνες, ύστερα από λίγα λεπτά ο ραδιοφωνικός μας σταθμός δεν θα είναι ελληνικός… αδέρφια ψηλά τις καρδιές…»
Η προσωρινή Γερμανική Διοίκηση εγκαθίσταται για λίγο στο ξενοδοχείο» Μεγάλη Βρετανία» ενώ γερμανικό απόσπασμα ανεβαίνει στην Ακρόπολη, και υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς , υψώνει την Γερμανική Σημαία με το αγκυλωτό σταυρό. Η θέα της σημαίας με στην σβάστικα από το παράθυρο της Αρχιεπισκοπής είναι αβάσταχτη κάνοντας τον αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο να γράψει στο ημερολόγιο του, «είμαι περίλυπος μέχρι θανάτου».
Ο τότε αρχιεπίσκοπος αρνείται πεισματικά να τελέσει δοξολογία στην μητρόπολη για την άφιξη των Γερμανών σε αίτημα του τότε Δημάρχου Αθηναίων και διώχνει κακήν κακώς τον απεσταλμένο του.
Αγαπητό makeleio κάποια στιγμή θα πρέπει να γράψεις και για ένα μεγάλο ήρωα του 1821 που έχει αδικηθεί όσο κανένας από την νεότερη ιστορία! Τον μοναδικό Δεσπότη που έπεσε στην μάχη της Αλαμάνα,που πέταξε τα ράσα για δώσει την ζωή του για την ελευθερία της Πατρίδας. ΑΡΧΙΕΠΊΣΚΟΠΟΣ ΣΑΛΩΝΩΝ ΗΣΑΙΑΣ Ο ΔΕΣΦΙΝΙΩΤΗΣ.