ΤΟ «ΚΟΥΜΠΙ» ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ: ΔΙΑΡΚΩΣ ΕΠΙΔΕΙΝΟΥΜΕΝΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗN ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΝΑΦΛΕΞΗΣ, ΕΑΝ ΧΤΥΠΗΘΕΙ Ο ΚΙΜ ΓΙΟΝΓΚ. ΤΟ ΜΑΝΙΤΑΡΙ ΤΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΧΑΪΔΕΥΕΙ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΑΣ . ΣΕ ΝΕΥΡΙΚΟ ΚΛΟΝΙΣΜΟ ΟΛΟΣ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ

 Η κλιμάκωση της κρίσης της Κορεατικής ακολουθεί την ανιούσα. Ο Αύγουστος του 2017 ήταν σίγουρα ο μήνας της μετάβασης της κρίσης σε άλλο επίπεδο. Η Βόρεια Κορέα προχώρησε σε ακόμη μια πυρηνική δοκιμή, υποστηρίζοντας τα προ ημερών λόγια του ηγέτη της πως η προηγούμενη πυρηνική δοκιμή, ήταν απλώς ένα πρελούδιο. Γιατί όμως πρόκειται να κλιμακωθεί περαιτέρω η κρίση στην Κορεατική;

Οι κρίσεις συνήθως παίρνουν τη μορφή της αρχής τους. Αν πούμε πως η δήλωση του Αμερικανού προέδρου περί φωτιάς και οργής ήταν εκείνη που έθεσε σε νέα τροχιά την κρίση, τα όσα ακολουθούν από τη Βόρεια Κορέα είναι η φυσιολογική ροή μιας κρίσης.
Η Βόρεια Κορέα διεύρυνε λίγες μέρες πριν την απειλή της. Απείλησε τη Μεγάλη Βρετανία και την Ευρώπη.

Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας είναι αυταρχικό. Αυτό σημαίνει πως έχει μηδενικό πολιτικό κόστος στο εσωτερικό του ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Οι δημοκρατίες δυσκολεύονται σε σχέση με τα απολυταρχικά καθεστώτα να κλιμακώσουν κρίσεις σε τέτοιο επίπεδο (πυρηνικά όπλα, βόμβες υδρογόνου κτλ).

Οι ΗΠΑ σε συνεργασία με τη Νότια Κορέα απάντησαν στην προηγούμενη εκτόξευση πυραύλου της Βόρειας Κορέας. Η Ιαπωνία προχωρά βαθύτερα στην εξωτερική εξισορρόπηση της βορειοκορεατικής απειλής.

Ο Κιμ Γιονγκ Ουν χρησιμοποιώντας την απαραίτητη θεατρικότητα για επιβεβαίωση οτι η απειλή θα έχει συνέχεια, ανακοίνωσε πως κατέχει βόμβα υδρογόνου που μπορεί να προκαλέσει 4-5 φορές μεγαλύτερη καταστροφή από την βόμβα Little Boy που έριξαν οι ΗΠΑ στην Ιαπωνία στα μέσα του 20ου αιώνα. Η Βόρεια Κορέα μέσα από την ακροσφαλή πολιτική της, αυξάνει την αποτρεπτική φήμη της και προκαλεί τον δυτικό κόσμο.

Η Δύση αυτή τη στιγμή (προεξαρχούσης της Ουάσινγκτον) αντιμετωπίζει ένα αδιέξοδο: Αν χτυπηθεί η Βόρεια Κορέα σήμερα, θα είναι συμφέρον σε σχέση με το να ακολουθηθεί ένα «βλέποντας και κάνοντας» (με τον κίνδυνο η Βόρεια Κορέα να αναπτύξει περαιτέρω το βαλλιστικό της οπλοστάσιο αυξάνοντας κατακόρυφα το κόστος επέμβασης τρίτων στο μέλλον);
Με άλλα λόγια το εξόχως επικοινωνιακό «όλες οι λύσεις βρίσκονται στο τραπέζι» που ανακοινώνει συνεχώς η Ουάσινγκτον, ίσως βρίσκονται ανάμεσα στο παραπάνω δίλημμα.

Από το thinknews.gr