“MHN ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΧΟΡΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΣΑΣ”- Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΤΟΥ ΜΑΟ Κ’ ΟΙ ΗΠΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΤΗΝ “ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ”-ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΟ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΓΙΣΤΑΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΤΟΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΚΟΛΠΟ(ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ)

Το «Θέμιδος Μέλαθρον» και ο Δημήτρης Χορν …

Ανήμερα της 5ης επετείου της Επαναστάσεως, ο Αντιβασιλεύς – Πρωθυπουργός μετέβη στον χώρο των πρώην φυλακών Αβέρωφ και έθεσε τον θεμέλιο λίθο του Δικαστικού Μεγάρου Αθηνών. Το «Θέμιδος Μέλαθρον» γινόταν επιτέλους πραγματικότητα μετά από 121 χρόνια συζητήσεων! Πράγματι, η πρώτη αναφορά στην ανάγκη του είχε γίνει το έτος 1850!… Παραλλήλως εξαγγέλθηκε ότι η λειτουργία του θα αρχίσει μέχρι τον Μάϊο του 1975, ενώ τον Δεκέμβριο του 1976 θα είναι έτοιμο το Πρωτοδικείο και τον Δεκέμβριο του 1979το Ειρηνοδικείο και το Πταισματοδικείο. Η Ελληνική Δικαιοσύνη αποκτούσε επιτέλους τη στέγη της έπειτα από 150 χρόνια ελεύθερου βίου!…

Στα τέλη Μαΐου 1972 ο κορυφαίος ηθοποιός Δημήτρης Χορν συναντήθηκε με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Το γεγονός είχε ως εξής: Ο αδελφός του ηθοποιού Γιάννης Χορν εξέδιδε την αγγλόφωνη εφημερίδα «Athens News» η οποία αντιπολιτευόταν την Επανάσταση και είχε περίεργες επαφές με ξένους. Ο Γιάννης Χορν είχε συλληφθεί και αφεθεί ελεύθερος ασκώντας αναίρεση στον Άρειο Πάγο. Προκειμένου όμως να απαλλαγεί πλήρως από τις κατηγορίες έσπευσε να βοηθήσει ο αδελφός του.

Ο Δημήτρης Χορν γνώριζε προσωπικά το ζεύγος Σταύρου το οποίο έμενε δίπλα από την οικία του Πρωθυπουργού στην «Σαγιονάρα» Νέου Ψυχικού. Ο Γεώργιος Α. Λεονταρίτης διηγείται τη συνέχεια: «Όταν ο Δημήτρης; Χορν εξήγησε το πρόβλημα με τον αδελφό του, ο Σταύρου αφού τον άκουσε προσεκτικά, του είπε: “Περίμενε εδώ λίγο…” και χάθηκε στο εσωτερικό. Ύστερα από λίγα λεπτά, ήλθε κοντά του και είπε στον έκπληκτο πρωταγωνιστή: “Τάκη, έλα μαζί μου…”. Πέρασαν στο διπλανό σπίτι, στην πρωθυπουργική κατοικία… Η φωνή πίσω του, τον έκανε να γυρίσει: “Πώς είστε κύριε Χορν’; Ο Γ. Παπαδόπουλος στεκόταν μπροστά του, φορώντας την ρόμπα του. Τον χαιρέτησε εγκάρδως, τον έβαλε να καθήσει σε μία αναπαυτική πολυθρόνα και φαινόταν πολύ φιλικός. Ο Χορν εξήγησε το πρόβλημα με τον αδελφό του. Ο Παπαδόπουλος χαμογέλασε καθησυχαστικά: “Εντάξει, μη φοβάσθε. Θα τα διορθώσουμε τα πράγματα”… Ύστερα μίλησε μαζί του για το Θέατρο. Του παραπονέθηκε ότι η περιοδεία του Εθνικού στο Λονδίνο ήταν φιάσκο. Τον διαβεβαίωσε για το πόσο ήθελε να βοηθήσει τον καλλιτεχνικό κόσμο και ύστερα σήκωσε το τηλέφωνο. Σε κάποιον έδωσε εντολές για το “ζήτημα Ιωάννου Χορν” και κατόπιν σηκώθηκε: “Να είσθε ήσυχος. Χάρηκα που συναντηθήκαμε…”. Πράγματι – έλεγε ο Δημ. Χορν – η πορεία της υποθέσεως του αδελφού μου, άλλαξε αμέσως!». ‘Όταν μάλιστα απεχώρησε ο Πρωθυπουργός, η κυρία Σταύρου μίλησε στον Χορν για το θαυμασμό της προς τον Γ. Παπαδόπουλο «γιατί είναι αγνός, τίμιος και ικανότατος». Και συνέχισε: «Ποτέ δεν θα είχε να πει κάτι εναντίον του Παπαδόπουλου. Αν όμως κανείς υποθέσει ότι της έκαναν μαρτύρια και την ανάγκαζαν να πει αυτά που ξέρει, θα προέβαινε σε αποκαλύψεις κατά των ξένων, Αμερικανών, Άγγλων και Γάλλων, οι οποίοι υπήρξαν διπρόσωποι και κακοήθεις». Οργασμός σε όλους τους τομείς   Η τεράστια Διοικητική Επανάσταση των Κυβερνήσεων Γ. Παπαδόπουλου δεν είχε ακόμη τελειώσει. Με σταθερά επαναστατικά βήματα συνεχιζόταν. Έπειτα από την πλήρη Διοικητική Αναδιάρθρωση του Κέντρου και τη ριζική Διοικητική Αποκέντρωση των 7 Περιφερειακών Διοικήσεων ακολουθούσε η Διοικητική Μεταρρύθμιση της Αττικής.   Η αποκέντρωσις συνεχίζεται   Στις 8 Μαΐου 1972 ετέθη σε εφαρμογή το Ν.Δ. 1147/72 «Περί διοικήσεως της Μείζονος Πρωτευούσης». Με αυτό: ·         Ιδρύθηκε Νομός Αττικής ο οποίος συγχώνευσε τους παλαιούς Νομούς Αττικής και Πειραιώς.. ·         Ο νέος Νομός κατανεμήθηκε σε 4 Διαμερίσματα: Το Διαμέρισμα Αθηνών, το Διαμέρισμα Πειραιώς, το Διαμέρισμα Δυτικής Αττικής και το Διαμέρισμα Ανατολικής Αττικής. Οι αντίστοιχες έδρες τους ήταν στην Αθήνα, στον Πειραιά, στο Αιγάλεω και στην Αγία Παρασκευή. ·         Τον Νομό Αττικής διοικούσε ο Νομάρχης Αττικής (Επινομάρχης) και τα 4 Διαμερίσματα Αναπληρωτές Νομάρχες – Προϊστάμενοι Διαμερισμάτων, με άμεσο προϊστάμενό τους τον Υφυπουργό – Περιφερειακό Διοικητή Αττικής και Νήσων. Με τα Β.Δ. 799 – 805 τον Δεκέμβριο του 1972, έγινε και η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων, όπως είχε γίνει στις Περιφερειακές Διοικήσεις. Πρώτος Επινομάρχης Αττικής ανέλαβε ο Υφηγητής της Παντείου Γεώργιος Δημακόπουλος, ο οποίος είχε ήδη διατελέσει Νομάρχης Χαλκίδος και Ευρυτανίας. Επρόκειτο για εξαίρετο νομικό με ιδιαίτερη επίδοση στους διοικητικούς θεσμούς της νεωτέρας Ελλάδος και με πλούσιο συγγραφικό έργο. Η Διοικητική Αποκέντρωση γινόταν πραγματικότητα όχι μόνο στην Περιφέρεια αλλά και σε αυτήν την Αττική!…

Σε συνέντευξή του προς τον Κ. Φίλιππα, ο Στ. Παττακός δήλωνε για την αποκέντρωση: «Λαμβανομένου υπ’ όψιν του κολοσσιαίου έργου το οποίον απετολμήθη δια της Αποκεντρώσεως, θα ημπορούσαμε να αμελήσωμεν όχι απλώς περί απολύτου επιτυχίας εις τον ρθυμόν εφαρμογής του θεσμού, αλλά κυριολεκτικώς περί θαύματος! Και θαύμα ήτο η εις τόσον σύντομον χρόνον ολοκλήρωσις του ονείρου πολλών γενεών Ελλήνων από συστάσεως του νέου Ελληνικού Κράτους». Στις 30 Ιουνίου 1972 επήρχοντο και βελτιώσεις του Ν.Δ. 957/71 με το Ν.Δ. 1174/72 «Περί αντικαταστάσεως, τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινών του Ν.Δ. 957/1971 περί Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργείων». Οι σημαντικότερες αλλαγές ήταν: ·         Το Υπουργείο Κυβερνητικής Πολιτικής μετονομάσθηκε σε Υπουργείο Προγραμματισμού και Κυβερνητικής Πολιτικής. Επρόκειτο για λεκτική μεν, αλλά ουσιώδη διαφορά αφού έπρεπε να τονισθεί η κεντρική ιδεολογία του ενδεικτικού και προοπτικού Εθνικού Προγραμματισμού. ·

Ο Υπουργός Βοηθός Πρωθυπουργού και οι Υπουργοί Άνευ Χαρτοφυλακίων μετονομάσθηκαν σε Υπουργοί πάρα τω Πρωθυπουργό. ·         Ιδρύθηκε Γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού στη θέση και σε αντικατάσταση της Γενικής Δ/νσεως Γραφείου Πρωθυπουργού, του Πολιτικού Γραφείου Πρωθυπουργού, της Προεδρίας Κυβερνήσεως και του Γραφείου Συνδέσμου Προσωπικών Επαφών Πρωθυπουργού και με ευρύτερες ακόμη αρμοδιότητες. ·         Ιδρύθηκε Ιδιαίτερο Γραφείο Πρωθυπουργού καθώς και δυαντότητα προσλήψεως 5 Ειδικών Συμβούλων του Πρωθυπουργού οι οποίοι «ως εκ της επιστημονικής των καταρτίσεως, να προβαίνουν εις μελέτας και έρευνας ή να εκπληρούν ειδικά καθήκοντα».

Η αναγνώρισις της Λαϊκής Κίνας Στις 17 Μαΐου 1972 ο Α΄ Αντιπρόεδρος Στυλιαννός Παττακός έδινε εκτενέστατη συνέντευξη στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ και τον πρόεδρό της Π. Τρουμπούνη. Σε αυτήν μία φράση του έγινε πρωτοσέλιδο: «Ο Παπαδόπουλος είναι πανίσχυρος και ανεγνωρισμένος υπό των συνεργατών ως ο πρώτος και καλλίτερος!… Και η Κυβέρνησις θα παραμείνει ισχυρά όσον καιρόν απαιτείται δια να προχωρήσωμεν εις την πλήρη εφαρμογή του Συντάγματος, κατά την οποίαν δεν αποκλείεται βεβαίως η συνέχεια “Παπαδόπουλος”».

Ήταν πασιφανές ότι υπονοούταν η παρουσία του Γεωργίου Παπαδόπουλου ως πολιτικού ηγέτη παρατάξεως και μετά τη διεξαγωγή των εκλογών. Αλλά περί αυτού θα δούμε συγκεκριμένα στοιχεία παρακάτω. Την ίδια περίοδο επισκέφθηκε την Ελλάδα και ο Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων Νοτίου Ευρώπης του ΝΑΤΟ Ναύαρχος Ριβέρο. Η συνάντηση με τον Πρωθυπουργό, τα μέλη της Κυβερνήσεως και την ηγεσία των Ε.Δ. έγινε σε θερμότατο κλίμα. Ο δε Ριβέρο εξύψωσε τη γεωστρατηγική αξία της Ελλάδος, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Άνευ αυτής δεν γίνεται τίποτε!». Στις 5 Ιουνίου 1972 γινόταν ένα ακόμα μεγάλο διπλωματικό βήμα πολύ τολμηρό. Η Ελλάς αναγνώριζε επισήμως την Λαϊκή Κίνα του Μάο! Η Πρεσβεία της Ταϊγουάν – Ταϊπέχ (Εθνικιστικής Κίνας) έκλεινε. Ήταν το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη εξαιρετικών σχέσεων οι οποίες θα κατέληγαν σε επίσκεψη του Β΄ Αντιπροέδρου και υπογραφή τριών μεγάλων συμφωνιών, όπως θα δούμε στον οικείο χώρο… Την ίδια ημέρα έγινε και μερική αλλαγή της ηγεσίας των Ε.Δ. Αρχηγός Στρατού ανέλαβε ο Αντιστράτηγος Δημήτριος Ζαγοριανάκος και Αρχηγός Αεροπορίας ανέλαβε ο Αντιπτέραρχος Θ. Μήτσανας. Στις 4 Ιουλίου 1972 η… επίθεση «φιλίας» των Η.Π.Α. συνεχιζόταν. Κατέφθαναν στην Αθήνα ο Υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. Ρότζερς με τον Υφυπουργό Σίσκο. Ήθελαν επειγόντως να διατηρήσουν το φιλικό κλίμα που είχε εγκαινιασθεί με την επίσκεψη Άγκνιου διότι έβλεπαν περίτρομοι ότι οι κινήσεις ανεξαρτησίας Παπαδόπουλου δε σταματούσαν. Μάλιστα ο Ρότζερς τόνισε ότι η Κυβέρνηση Νίξον «δεν προτίθεται ν’ αναμιγνύεται στα εσωτερικά της Ελλάδος και επιθυμεί τις “στενές φιλικές σχέσεις” Ελλάδος  – Η.Π.Α…».

Γ΄ Διυλιστήριο: Συμβάσεις Ανδρεάδη και Λάτση Στις 22 Ιουλίου 1972 ο αγώνας του Γεωργίου Παπαδόπουλου για την ίδρυση του Τρίτου Διυλιστηρίου – μετά την υπαναχώρηση του Ωνάση – συνεχιζόταν. Υπεγράφησαν οι Συμβάσεις με την «ΠΕΤΡΟΛΑ – ΕΛΛΑΣ» του Ιωάννου Λάτση και με τον Στρατή Ανδρεάδη για την ανάθεση του έργου. Η κύρωση των συμβάσεων έγινε στις 26/07/1972 με το Ν.Δ. 1211 (ΦΕΚ 130) και με Πράξη του Υπ. Συμβουλίου (84) χαρακτηρίσθηκαν ως «ιδιαζούσης σημασίας δια την οικονομίαν της Χώρας». Στο «Προοίμιο» των Συμβάσεων αναφερόταν ένα συνπτικό ιστορικό της προσπάθειας ιδρύσεως Γ΄ Διυλιστηρίου το οποίο παραθέτουμε στα κύρια σημεία του: «Το Ελληνικόν Δημόσιον προβλέπον από του έτους 1968 ότι η υφισταμένη διϋλιστική ικανότης εν τη Χώρα (Διϋλιστήριον Θεσσαλονικής και Διϋλιστήριον Ασπροπύργου) δεν θα επήρκη… απεφάσισεν όπως αυξήση την διϋλιστικήν εν τη Χώρα ικανότητα: α) Διά του εκσυγχρονισμού και επεκτάσεως του Κρατικού Διϋλιστηρίου Ασπροπύργου και β) Διά της ιδρύσεως Γ΄ Διϋλιστηρίου… γ)… δ) Η από 22/01/1970 σύμβασις Αριστ. Ωνάση δια το Γ΄ διϋλιστήριον και η από 13/04/1970 σύμβασις Στ. Νιάρχου διά την επέκτασιν του Κρατικού Διϋλιστηρίου Ασπροπύργου έχουσι κοινόν σημείον επαφής την συμμετοχήν των δύο Διϋλιστηρίων (Τρίτου και Ασπροπύργου) εις την εσωτερικήν κατανάλωσιν… ε) Ο Ανάδοχος ιδρύσεως του Γ΄ Διϋλιστηρίου Αρ. Ωνάσης, προβάλλων απρόοπτον μεταβολήν των συνθηκών, ηρνήθη τελικώς να εκτελέση την από 22/01/1970 σύμβασιν του μετά του Δημοσίου, περιλαμβάνουσαν πλην άλλων και την υποχρέωσιν αυτού ιδρύσεως του Γ΄ Διϋλιστηρίου. Κατόπιν τούτου το Δημόσιον απεφάσισεν όπως προέλθη δι’ άλλων φορέων εις την πραγματοποίησιν της ιδρύσεως του Γ΄ Διϋλιστηρίου… Μετά προηγουμένην δε πρόσκλησιν και υποβολήν προσφορών, κατέληξε εις την απόφασιν όπως το Γ΄ Διϋλιστήριον, δυναμικότητος παραγωγής 7.000.000 μ.τ. προϊόντων πετρελαίου ετησίως, ιδρυθή εις δύο στάδια, του πρώτου σταδίου παραγωγικότητος ίσης προς το 1/3 των 7.000.000 μ.τ. και του δευτέρου σταδίου παραγωγικότητος ίσης προς τα 2/3 των 7.000.000 μ.τ. Και διά μεν το πρώτον στάδιον επέλεξεν ως φορέα τον κ. Ιωάννην Λάτσην, δια δε το δεύτερον στάδιον τον κ. Στρ. Ανδρεάδην… Τα δικαιώματα ταύτα των δύο φορέων Ι. Λάτση και Στ. Ανδρεάδη αντιστοιχούντα εις το Γ’ Διϋλιστήριον της συμβάσεως Αρ. Ωνάση, κατανέμονται μεταξύ τούτων αντιστοίχως κατά την σχέσιν 1/3 (ο πρώτος και 2/3 (ο δεύτερος) κατά τα ειδικώτερον εις την παρούσαν σύμβασιν οριζόμενα».

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος λοιπόν, δεν το έβαζε κάτω. Παρά τα θιγόμενα αλλοδαπά και ημεδαπά συμφέροντα. Παρά την υποχώρηση Ωνάση. Το Γ’ Διυλιστήριο θα προχωρούσε! Στη θέση του Ωνάση έμπαιναν οι Λάτσης και Ανδρεάδης. Με λιγότερες παράπλευρες επενδύσεις φυσικά, αλλά αυτό ήταν ήσσονος σημασίας. Το Γ’ Διυλιστήριο έπρεπε να γίνει!… Σύμφωνα με τη Σύμβαση, το Γ’ Διυλιστήριο έπρεπε να μπορεί να λειτουργεί σε πρώτη φάση μέχρι της 31ης Δεκεμβρίου 1974 με δυναμικότητα 3.500.000 μ.τ. πετρελαίου. Και να έχει ολοκληρωθεί μέχρι της 31ης Δεκεμβρίου 1978 με δυναμικότητα 7.000.000 μ.τ. πετρελαίου! Το Δημόσιο θα δικαιούνταν το 50% των καθαρών κερδών του Διυλιστηρίου με παράλληλες πολύ ευνοϊκές ασφαλιστικές δικλείδες για τα κέρδη του (άρθρο 42). Παραλλήλως ο Νιάρχος όφειλε να προχωρήσει στην επέκταση του Διυλιστηρίου Ασπροπύργου. Λίγο καιρό μετά, στις 11/11/1972, ο Β’ Αντιπρόεδρος Νικ. Μακαρέζος εγκαινίαζε την «Μότορ Όϊλ – Ελλάς» του Ν. Βαρδινογιάννη…

Οι έρευνες για πετρέλαιο συνεχίζονται…

Ο απόλυτος στόχος του Γεωργίου Παπαδόπουλου για την ενεργειακή αυτάρκεια της Ελλάδος προχωρούσε με ραγδαίους ρυθμούς. Ήδη από τις αρχές του 1972 είχαν υπογραφεί και άλλες συμβάσεις για την έρευνα ολόκληρου του Ελλαδικού χώρου για πετρέλαιο: Στις 22/01/1972 οι συμβάσεις: ·         Με την AN CAR OIL για χερσαία και θαλάσσια έρευνα της Βορειοανατολικής και Βορειοδυτικής Πελοποννήσου (κύρωση με Ν.Δ. 1363/73). ·         Με την ANSCHUTZ OVERSEAS CORP. για χερσαία και θαλάσσια έρευνα της Λεκάνης Θεσσαλονίκης και Συγγιτικού Κόλπου (κύρωση με Ν.Δ. 1364/73 και 47/73). Και στις 02/02/1972 η σύμβαση: Με την SERES SHIPPING ING για χερσαία και θαλάσσια έρευνα της περιοχής Κυπαρισσίας (κύρωση με Ν.Δ. 25/73). Τέτοιο οργασμό η Ελλάς δεν είχε ξαναζήσει ποτέ στο παρελθόν! Από το βιβλίο της βιογραφίας του Γεωργίου Παπαδόπουλου, του συγγραφέως , Μάνου Χατζηδάκη, από τις εκδόσεις “ΠΕΛΑΣΓΟΣ”, αποσπάσματα της οποίας κυκλοφορούν στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ

πηγή φωτο: alamy.com